Contact dermatitis: a comparative and translational review of the literature

Abstract

CD is a relatively common occupational skin disease in human beings, but the prevalence in veterinary medicine is undefined. It can lead to debilitating clinical signs. Further research in human medicine and even more so in veterinary patients, will be required in order to allow for an evidence-based approach in its diagnosis and management.

Allergie bij de hond: een bevraging van dierenartsen en eigenaars over de toestand in Vlaanderen

“…Uit de gegevens van de dierenartsen werd voor contactallergie een mediaan van 2% van het klantenbestand bekomen. Dit percentage correleert met andere onderzoeken waarin prevalenties van 2,5% en 1-10% werden vastgesteld (Scott en Paradis, 1990;Ho et al, 2015).…”

“…Bij de meeste honden (34,62%) werd de contactallergie reeds tijdens het eerste levensjaar gediagnosticeerd (Figuur 6). Alhoewel in de literatuur vermeld wordt dat contactallergie zelden voorkomt bij honden jonger dan één jaar, werd de diagnose in deze studie vooral bij jonge honden gesteld (Olivry et al, 1990;Ho et al, 2015). De symptomen die het vaakst door de eigenaars en dierenartsen werden vermeld, waren het ontstaan van jeuk en erytheem op de plaats van contact met de stof waarvoor de hond allergisch was.…”

“…Ook otitis en het ontstaan van papels en plaques kwamen volgens de respondenten regelmatig voor. Deze bevindingen komen grotendeels overeen met de literatuur waar echter ook oedeem wordt vermeld (Olivry et al, 1990;Ho et al, 2015). De jeuk bleek vooral aanwezig op de poten en de buik.…”

“…Ook ter hoogte van de oksels, oren en hals werd er regelmatig jeuk waargenomen. In andere studies wordt eveneens vermeld dat de jeuk vooral aanwezig is op de minder behaarde lichaamsdelen (Olivry et al, 1990;Ho et al, 2015).…”

“…De bevraagde eigenaars vermeldden vooral anamnese en klinisch onderzoek (57,69%), bloedonderzoek (38,46%) en intradermale tests (19,23%), terwijl een restrictie-provocatietest niet werd vernoemd. Deze resultaten komen grotendeels overeen met de literatuur waar gesteld wordt dat een goede anamnese zeer belangrijk is, maar dat een restrictie-provocatietest of patch-test nodig is om de definitieve diagnose te stellen (Olivry et al, 1990;Ho et al, 2015).…”