Competence and citizenship in picturebooks: a reading of Lisa Aisato's Fugl ( Bird )

Abstract

Since the beginning of the 21st century, the picturebook market has been flooded with books about children's emotions and psychological reactions to traumatic events. This psychological turn has been connected with the notion of the competent child. The Nordic countries in particular have become famous for viewing the child as a competent actor, a view that is substantially integrated into early years education legislation and curriculums for early childhood education. This article discusses the idea of the competent child in relation to an ever-growing discourse on children's citizenship. A thorough analysis of Lisa Aisato's picturebook Fugl (Bird 2013) will lie at the center of this discussion.

Hvilken rolle spiller fugler i bildebøker for barn, i lys av en økokritisk tilnærming?

“…Størrelsen spiller en viss en rolle, mens dyrs stofflighet (farge, pels og fjaer) gir lite grunnlag for analogier (Goga, 2009, s. 37). Samoilow (2015) gjør en dobbel lesning av bildeboka Fugl, der begge lesningene har et antroposentrisk perspektiv basert på jentas individuelle og mellommenneskelige perspektiv. Her påpekes det at fremstilling av det individuelle kompetente barnet kan komme i konflikt med barnet som medborger i samfunnet.…”

“…(Haraway, 2008), men ved at menneskets behov prioriteres fremfor naturens. Flere økokritikere fremhever at en står i fare for å overføre menneskelige behov og ønsker over på det ikke-menneskelige (Massey & Bradford, 2011, s. 113-114) (Samoilow, 2015). Barn er en del av en større samfunnskontekst, og oppfordres slik via bildebøkene til å reflektere om hvordan vi ivaretar natur.…”

Ο Ρόλος Των Εθνικών Προσχολικών Αναλυτικών Προγραμμάτων Για Την Εκπαίδευση Κριτικά Σκεπτόμενων Ενεργών Πολιτών

“…Ο Dencik τονίζει τη δεξιότητα των παιδιών να αναπτύξουν νέες ικανότητες και κυρίως κοινωνικές δεξιότητες (Dencik, 1989 (Jans, 2004). Σχετίζεται δε με τους τρόπους που οι ενήλικες ασχολούνται με την καθημερινότητα των παιδιών και τις δράσεις τους και διαμορφώνουν κοινωνικές σχέσεις με αυτά (Σουέρεφ, 2012 (Samoilow, 2015). Στο πεδίο της προσχολικής εκπαίδευσης η έννοια του «αυτόνομουικανού» παιδιού αποτελεί αντικείμενο δυναμικών συζητήσεων, καθώς τόσο στο πεδίο της κοινωνιολογίας της παιδικής ηλικίας (James, Jenks & Prout, 1998 ;Kalliala, 2014 ;Πεχτελίδης, 2015), όσο και στο πεδίο της παιδικής ανάπτυξης (Koivula, Gregoriadis, Rautamies & Grammatikopoulos, 2017) (Bennett, 2005 ;Broström, 2012 (Moss, 2015).…”