Collaborative dialogue with a learning companion as a source of information on student reasoning

Encouraging Student Reflection and Articulation Using a Learning Companion: A Commentary

“…Learning companions (Chan and Baskin 1988;Ragnemalm 1996) can help address the coaching issues our PROPA ITS and other ITSs face by portraying a number of different roles. Students benefit from a more complete learning experience when the instructional software can play the role of a collaborator for the student in addition to the traditional tutor role (Self 1985).…”

“…Although CSCL systems at the time of our paper provided suitable learning environments, they did not offer students the type of individualized assistance and guidance available in an ITS, and they required at least two human participants willing to collaborate while they are studying. A simulated learning companion 1 (Self 1986;Chan and Baskin 1988;VanLehn et al 1994;Chan 1995Chan , 1996Ragnemalm 1996), acting as a peer in an intelligent tutoring environment ensures the availability of a collaborator and encourages the human student to learn cooperatively, while utilizing the instructional advantages that ITSs provide.…”

Building intelligent collaborative interface agents with the ICAGENT development framework

“…This is evidenced from the fact that an important aspect of collaboration is information gathering from the dialogue between the collaborating parties. Such information can be exploited by the agent to recognize the desires, motivations, needs and expertise of the user [20,21], to share goals, to act jointly and in coordination with him, and to provide helpful behavior when this is needed. In an analogous way, such information can be exploited by the user to inspect and further guide the agent's hypotheses, motivations and intentions for providing helpful behavior.…”

ICAGENT: Περιβάλλον Ανάπτυξης Νοημόνων Πρακτόρων Για Δυναμικά Και Απρόβλεπτα Περιβάλλοντα

“…Όταν αναθέτει ο χρήστης σε ένα πράκτορα τη πραγματοποίηση μίας εργασίας πρέπει να πιστεύει ότι ο πράκτορας έχει την ικανότητα να τη πραγματοποιήσει, έχει κατανοήσει τί πραγματικά θέλει να πετύχει ο χρήστης και ότι θα τον βοηθήσει χωρίς οι ενέργειές του να έρχονται σε σύγκρουση με τους στόχους του χρήστη. [Ortiz and Grosz, 2002;Ragnemalm, 1996], να μοιράζεται τους στόχους και τα πλάνα του με τον χρήστη έτσι ώστε να μπορεί να ενεργεί επιτυχώς είτε για λογαριασμό του χρήστη είτε από κοινού όποτε αυτό είναι αναγκαίο. Με ανάλογο τρόπο, ο διάλογος μπορεί να αξιοποιηθεί από τον χρήστη για να επιθεωρήσει και να καθοδηγήσει περαιτέρω τις υποθέσεις του πράκτορα καθώς και για να τον ενημερώσει για τις προθέσεις του και τα κίνητρα του.…”