Coherence of clinical and histopathological diagnosis of most common skin lesions

Abstract

Background: Clinical evaluation of skin lesions is one of the most important methods of differentiating disease states, including the diagnosis of changes dangerous to the patient's health. Aim: The main aim of the work is to determine the coherence of the clinical diagnosis of the most frequently diagnosed states with a histopathological diagnosis. Material and Methods: The research material consisted of 709 medical records of people who underwent surgery to remove the skin lesion. A comparative analysis of clinical and histopathological diagnosis of most commonly diagnosed conditions was made in two directions. Results: The study group consisted mostly of women (n = 429, 60.50%). The mean age in the study group was 49 years (Me=48). The histopathological assessment revealed more types of lesions than in the clinical procedure (73 vs. 38), in both cases the dye naevus was most common. Clinical and histopathological diagnosis differed in 398 cases (54.37% of the total). The highest percentage of correct diagnoses was obtained in basal cell carcinoma (BCC) (88.57%), actinic keratosis (77.72%) and dye naevus (58.19%). The worst coherence was found in case of hair cysts (0.00%), cell naevus (7.63%) and atypical dye naevus (19.05%). In 22 cases, the changes originally described as benign were finally diagnosed as pre-cancer conditions or cancers. Both cases of melanoma were diagnosed incorrectly. Conclusions: The diagnostic compatibility of clinical and histopathological assessment is varied. STRESZCZENIEWprowadzenie: Kliniczna ocena zmian skórnych należy do najważniejszych metod różnicowania stanów chorobowych, w tym diagnozy zmian niebezpiecznych dla zdrowia pacjenta. Cel: Celem głównym pracy jest określenie zgodności diagnozy klinicznej najczęściej rozpoznawanych stanów z diagnozą histopatologiczną. Materiał i Metody: Materiał badawczy stanowiło 709 historii choroby osób, które przeszły zabieg usunięcia zmiany skórnej. Analizę porównawczą diagnozy klinicznej i histopatologicznej wśród najczęściej występujących stanów przeprowadzono dwukierunkowo. Wyniki: Grupa badana składała się w większości z kobiet (n=429, 60,50%). Średnia wieku w grupie badanej wyniosła 49 lat (Me=48). W ocenie histopatologicznej wykryto więcej rodzajów zmian niż w klinicznej (73 vs. 38), w obu przypadkach najczęściej występowało znamię barwnikowe. Diagnoza kliniczna i histopatologiczna różniły się w 398 przypadkach (54,37% ogółu). Największy odsetek prawidłowych diagnoz uzyskano w przypadku raka podstawnokomórkowego BCC (88,57%), rogowacenia słonecznego (77,72%) i znamienia barwnikowego (58,19%). Najgorszą spójność diagnoz uzyskano w torbieli mieszkowej (0,00%), znamieniu komórkowym (7,63%) i znamieniu barwnikowym atypowym (19,05%). W 22 przypadkach zmiany pierwotnie określone jako łagodne należały do grupy stanów przedrakowych lub raków. Mylnie zdiagnozowano oba przypadki czerniaka. Wnioski: Zgodność diagnostyczna oceny klinicznej i histopatologicznej jest zróżnicowana.