Coagulation abnormalities as predictors of renal dysfunction in heart failure with reduced ejection fraction

Abstract

Introduction: Heart failure (HF) is a prothrombotic state that is also associated with the progression of renal dysfunction. However, it is unknown whether coagulation abnormalities are associated with progressive cardiorenal syndrome. Aim of the research:To evaluate activators and inhibitors of coagulation and fibrinolysis and their relationship with renal failure in HF patients. Material and methods: Coagulation biomarkers such as thrombin-antithrombin III, human tissue-type plasminogen activator, human plasminogen activator inhibitor, von Willebrand factor (vWF), soluble thrombomodulin (sTM), human prothrombin fragments (F1+F2), and protein C were evaluated in 36 consecutive HF patients without anticoagulation and in 19 controls matched in age and gender. Results: HF patients, compared to controls, had lower levels of C protein (p = 0.04) and F1 + F2 (p < 0.001) but higher levels of vWF (p < 0.001) and borderline sTM (p = 0.07). Similarly, haemoglobin (p < 0.001) and glomerular filtration rate (GFR) (p = 0.004) were lower in HF, while INR (p < 0.001), NT-proBNP (p < 0.001), and asymmetric dimethylarginine (ADMA) (p < 0.001) were higher. Most of the echocardiographic parameters differed between the 2 groups. From coagulation biomarkers, sTM (r = -0.66; p < 0.001) and vWF (r = -0.41; p = 0.002) were associated with eGFR. Most of the echocardiographic and laboratory parameters were also related to eGFR. After classifying all variables into 5 categories; laboratory tests, echocardiographic parameters, vascular reactivity, haemodynamics, and coagulation parameters, multivariable linear regression showed that coagulation parameters were the most strongly associated with eGFR (r 2 = 0.48, p < 0.001). Conclusions: In the study population, coagulation disorders were most strongly associated with impaired renal function, independently of other parameters. StreszczenieWprowadzenie: Niewydolność serca (HF) jest stanem zwiększonej gotowości zakrzepowej, z często współwystępującą dysfunkcją nerek. Jednak dotąd nie wykazano związku zaburzeń w obrębie biomarkerów zakrzepowych z postępującym zespołem sercowo-nerkowym. Cel pracy: Ocena związku biomarkerów zakrzepowych z upośledzeniem funkcji nerek u chorych z niewydolnością serca. Materiał i metody: Biomarkery zakrzepowe, takie jak kompleksy trombina-antytrombina III, tkankowy aktywator plazminogenu, czynnik von Willenbranda (vWF), rozpuszczalna trombomodulina (sTM), fragmenty protrombiny (F1 + F2) oraz białko C, zostały ocenione u 36 chorych z niewydolnością serca nieleczonych przeciwzakrzepowo oraz u 19 zdrowych ochotników w grupie kontrolnej, dobranej pod względem wieku i płci. Wyniki: Pacjenci z niewydolnością serca w porównaniu z grupą kontrolną mieli niższą aktywność białka C (p = 0,04), ale wyższe stężenia vWF (p < 0,001) i graniczną istotność dla sTM (p = 0,07). Hemoglobina (p < 0,001) oraz przesączanie kłębuszkowe (eGFR) (p = 0,004) były niższe w grupie z HF, podczas gdy INR (p < 0,001), NT-proBNP (p < 0.001) i asymetryczna Coagulation abnormalities as predictors of re...