Clinical role of indium-111 antimyosin imaging

Abstract

Myocyte necrosis occurs in ischaemic, inflammatory and toxic heart diseases and can be detected by indium-111 antimyosin imaging. This allows a non-invasive evaluation of the site, extent and quantitation of the severity of myocardial necrosis. Simultaneous imaging of perfusion in patients with myocardial infarction allows the differentiation of necrosed and perfused areas and the varying degrees of mismatch and overlap, which has prognostic significance. 111In-antimyosin imaging is useful in the assessment of patients with unstable angina and in those for whom the diagnosis of infarction or unstable angina is not clear. In suspected myocarditis, a positive scan indicates the necessity for endomyocardial biopsy to confirm inflammation, whereas a negative scan makes the diagnosis of myocarditis unlikely. Antimyosin imaging is not useful as a marker of rejection in the 1 year post-transplant, but uptake after this period is associated with an increased rejection rate and is therefore an important tool in planning management strategies. Most patients on anthracycline treatment have demonstrable uptake, which is related to the cumulative dose and to the ejection fraction. Its role in this situation is as yet unclear. The use of new ligands and radioisotopes (99mTc) is likely to allow earlier imaging and produce improved quality.

Subclinical cardiotoxicity following adjuvant dose-escalated FEC, high-dose chemotherapy, or CMF in breast cancer

“…Only cardiac and skeletal myosin show high specificity to antimyosin antibody (Kairemo et al, 1990;Bhattacharya and Lahiri, 1991), and, therefore, also extracardial lesions may be detected (Kairemo et al, 1996). The myocardial uptake of In-111 antimyosin monoclonal antibody correlates well with the pathologic grade of the cell damage in myocarditis (Yamada et al, 1990).…”

Πρόληψη της καρδιοτοξικότητας από ανθρακυκλίνες με β-αποκλειστές και Α-ΜΕΑ σε ασθενείς με Hodgkin και non-Hodgkin λεμφώματα

“…Με τη λήψη σπινθηρογραφήματος του μυοκαρδίου με μονοκλωνικό αντίσωμα 111-In-αντιμυοσίνης, μπορούν να ανιχνευθούν τα κατεστραμμένα μυοκαρδιακά κύτταρα πριν ακόμα ελαττωθεί το LVEF [159,[184][185] και να ανιχνευθεί η μυοκαρδιακή νέκρωση η σχετιζόμενη με διατατική μυοκαρδιοπάθεια, MI, μυοκαρδίτιδα [186]. Αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη μελέτη της τοξικότητας των ανθρακυκλινών.…”

“…Αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη μελέτη της τοξικότητας των ανθρακυκλινών. Έχει βρεθεί ότι στην καρδιοτοξικότητα από δοξορουβικίνη, η πρόληψη του μονοκλωνικού αντισώματος της αντιμυοσίνης, είναι ανάλογη με τη συσσωρευτική δόση της δοξορουβικίνης και με το LVEF [186], ενώ η δοκιμασία γίνεται θετική ακόμα και μετά την πρώτη δόση δοξορουβικίνης [159]. Όμως, ενώ αποτελεί αξιόπιστη μέθοδο για τον καθορισμό της έκτασης της βλάβης του μυοκαρδίου και έχει μεγάλη ευαισθησία, έχει μικρή ειδικότητα [187] γιατί ανιχνεύει μυοκαρδιακή βλάβη ανεξάρτητα από την αιτία της νέκρωσης.…”