“…Polscy pedagodzy skupiają się na różnych obszarach relacji człowiekśrodowisko, od etyki środowiskowej (Gola, 2018a;2018b), przez pedagogikę outdoorową (Michalak i Parczewska, 2019), edukację na rzecz ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju (Cichy i in., 1993;Cichy, 1997Cichy, , 2007Tuszyńska, 2010;Batorczak, 2013;Rybska i Marjampolska, 2013;Kalinowska i Batorczak, 2015); aż po edukację ekologiczną i klimatyczną (Parczewska, 2009;Terlecka i in., 2014;Kopciewicz, 2021;Kozłowska, 2020Kozłowska, , 2021aKozłowska, , 2021b, by wymienić choć niektóre z dużego grona osób zainteresowanych tematem. Jednak to, co przede wszystkim stanowi podstawę ludzkich zachowań wobec środowiska naturalnego, to wartości i przekonania na temat miejsca człowieka w świecie przyrody, jego roli, praw i obowiązków (Passmore, 1974;Schweitzer, 1974;Dołęga i Czartoszewski, 1999;Papuziński i Hull, 2001;Carson, 2002;Dołęga, 2002;Piątek, 2008;Attfield, 2018;Derdziuk, 2018;Louv, 2020;Thoreau, 2021;Gola, 2022).…”