Cinema in Turkey: a New Critical History

Digital Audio-Visual Data Base Design as a Method: The Case of “Cinematic Locations”

“…Türkiye Sineması tarihi ve sinema çalışmaları alanında son yıllarda gerçekleştirilen akademik araştırmalar 2000'lere kadar yapılan çalışmaları sorunsallaştırmakta ve yeni ve eleştirel sinema tarihlerine olan ihtiyaç üzerine yogȗnlaşmaktadırlar (Arslan, 2011;Çam, 2018;Çam ve Şanlıer Yüksel, 2020;Dinçer, 1996;Doğan, 2010;Erdoğan 2018Erdoğan ve 2020Işıgȃn, 2000;Kayalı, 2003;Özen, 2009;Şanlıer Yüksel ve Çam, 2019;Yüksel, 2009). Bu ihtiyaç, Türkiye'de olduğu gibi son birkaç on yılda dünya genelinde sinema çalışmaları alanında geniş kapsamda yer tutmaya başlamıştır (Biltereyst, 2019;Chapman vd., 2007;Elsaesser 2005;Elsaesser 2016;Higson 2000;Maltby vd., 2007;Maltby vd., 2011).…”

“…Türkiye'de sinema sektörü, özellikle Avrupa ve bazı Ortadogȗ ülkeleri örnegȋndeki gibi birçok ulusal sinemanın aksine, 2004 yılına kadar devletten sistematik destek almamıştır. Cumhuriyet kültür reformlarının dışında kalan sinema, bireysel girişimler ile büyümüş ve 1950-1980 yılları arasında, senede ortalama 200 film üretimi ve iki binden fazla sinema salonu ile dünyanın en büyük sinema endüstrilerinden biri haline gelmiştir (Arslan, 2011;Scognamillo, 2009). Filmler uluslararası festivallerde gösterilmiş , ortak yapımlar gerçekleştirilmiş ̧ ve stüdyolar kurulmuştur.…”

“…Filmler uluslararası festivallerde gösterilmiş , ortak yapımlar gerçekleştirilmiş ̧ ve stüdyolar kurulmuştur. Ancak sistematik devlet desteğinin eksikliği ve sinema sektöründeki üretim-dagȋtım-gösterim agȋnın yapısı, yapısal anlamda birçok soruna neden olmuş, özellikle de sinemanın popüler alanın dışına çıkmasına, filmcilerin biçimsel anlamda yeni denemeler yapmasına engel teşkil etmiştir (Arslan, 2011;Refig, 1971;Tunç, 2012). Bu engelin yarattığı en temel eksikliklerden biri ise özellikle sinema çalışmaları alanında araştırma yapan akademisyenler için başvurulabilecek kapsamlı bir sinema arşivinin eksikligȋdir.…”

“…Buna ek olarak, son yıllarda gerçekleştirilen akademik çalışmalar ve bu çalışmalar kapsamında ortaya çıkan yeni veriler ışığında Türkiye Sinema tarihinin tekrar gözden geçirilmesi gerektiği savunulmaktadır (Arslan, 2011;Balan 2022;Erdoğan, 2020;Evren, 2006;Işığan, 2000;Kaya, 2007;Kayalı, 2003;Özen, 2009;Öztürk, 2005;Röngen-Kaynakçı, 2006). Özellikle Yeşilçam Sineması olarak tabir edilen ve bir sinema pratigȋ olarak da ele alınabilecek dönem, aynı dönemin sinema yazarları tarafından, özellikle de Avrupa sineması ile karşılaştırılarak, 'eksik' ve 'başarısız birtakım girişimler' olarak degȇrlendirilmiştir (Özön, 2010;Refiğ, 1971).…”

Cosmopolitan imaginary: The reception of Turkish TV series among young audiences in urban, rural, and diasporic settings (Istanbul, Emirdağ, and Brussels)

“…This small town could be defined by the concept of "taşra" (rural), which has particularly negative connotations in Turkey (Özselçuk, 2015;Girgin, 2019). Arslan (2011) points out that in the early years of the Turkish Republic, villages and rural areas were considered undeveloped areas that needed to be civilized by urban modern elites. According to Bora (2010), rural areas have also been considered to be the hubs of conservatism and nationalism.…”