Carlos Casares, autor dramático. Unha revisión crítica

Abstract

Resumo: Carlos Casares é autor dun único texto dramático publicado, no que propón un novo modelo de creación dramática nun momento en que o campo literario galego estaba plenamente mediatizado pola loita contra a ditadura, polas liberdades e polo recoñecemento do carácter diferencial da nación galega. Neste artigo propoñemos unha lectura do texto nese contexto sociocultural e político, pero tamén á luz de diferentes teorías que permite considerar ata que punto no texto de Casares se estaban asentando os principios básicos do que se ten definido como literatura nacional, unha praxe artística que supera a instrumentalización e promove a autonomía discursiva.Palabras clave: Complexidade, estrañamento, caos, azar, pensamento diverxente, realismo máxico.Abstract: Carlos Casares is the author of a single published dramatic text, where he proposes a new model of dramatic enactment at a time when the literary field was fully mediated by the struggle against dictatorship, for freedom and for the recognition of the differential character of the Galician nation. In this paper we propose a reading of the text in that sociocultural and political context, but also to the light of different theories which allow us to consider to what extent this text by Casares was settling the basic principles of what has been defined as national literature, an artistic praxis with a strong discursive autonomy and devoid of instrumentalism.

A proxección exterior da literatura galega e Carlos Casares: obstáculos e estratexias

“…A súa actuación neste eido reviste un carácter inaugural (Pena Presas, 2009: 200) e é premiada por innovadora (Vieites, 2017), alén de ser unha proposta programática: O labor tradutolóxico de Casares evidencia o seu convencemento de que a Literatura Infantil e Xuvenil galega, para completar o proceso de configuración, precisaba de obras de calidade para lograr formar lectores competentes desde as primeiras lecturas. Por iso apostou por engadir, á produción propia en galego, a transferencia (máis alá da importación) de obras de referencia na Literatura universal e nas linguas de España, que achegasen innovacións á Literatura Infantil e Xuvenil propia en galego; e por exportar as obras de autores galegos a outras linguas, unha vez configurado o polisistema literario (Roig Rechou e Fernández Vázquez, 2017: 399-400).…”