Canadian Educational Policy in the Context of Primary School Teacher Training (1950–2010)

Abstract

W artykule omówiono podstawowe strategie wielopoziomowej polityki edukacyjnej Kanady dotyczące kształcenia zawodowego nauczycieli do pracy w klasach podstawowych w odcinku historii lat 1950-2010. Ujawniono podstawowe cechy regionalnego poziomu polityki edukacyjnej i jej wpływ na zmianę w odniesieniu do organizacji, merytoryczno-technologicznego zapewnienia procesu kształcenia nauczycieli szkół podstawowych w prowincji Alberta. Ustanowiono wzmocnienie więzi między instytucjami oświatowymi a wartościami publicznymi w jurysdykcji prowincji i instytucji państwowych. Wyjaśniono wpływ finansowania publicznego na rozwój form kształcenia nauczycieli, zgodnie z ówczesnymi priorytetami państwowej polityki edukacyjnej. Według wyróżnionych i scharakteryzowanych przez nas w poprzednich badaniach etapów stwierdzono, że do kształtowania polityki edukacyjnej w kontekście kształcenia nauczycieli szkół podstawowych zaangażowano środowisko eksperckie, Rady Rodziców, społeczności lokalne i urzędnicy (prowincje). W liberalnych warunkach ówczesnej przestrzeni edukacyjnej Kanady nastąpiło powstanie szkół czarterowych (Charter schools), które zostały założone przez nauczycieli, rodziców lub stowarzyszenia społeczne i działały zgodnie ze statutem we współpracy z władzami lokalnymi lub krajowymi. Ustalono, że polityka edukacyjna dotyczyła również szkolenia, rekrutacji i edukacji nauczycieli. Badane są strategie instytucjonalnego regulowania przygotowania nauczycieli do pracy w klasach podstawowych, a mianowicie: rekrutacja i szkolenie nauczycieli, edukacja nauczycieli (podstawowa i ciągła), rozwój edukacji zawodowej, zatrudnienie i warunki pracy, motywacja, zachęty i nagrody, standardy nauczyciela, zarządzanie szkołą. Zgodnie z wynikami badań historyczno-pedagogicznych polityka edukacyjna rządów Kanady została ujawniona w wybranych ramach chronologicznych, mających na celu przezwyciężenie braku personelu zawodowego, dominację imperatywu polityczno-ekonomicznego w kształtowaniu publicznej polityki edukacyjnej, sfery prywatnej na zasadach wielokulturowości, uwzględnienia różnorodności i restrukturyzacji, zmian demograficznych.