Beyin ölümü kriterlerinin tarihsel gelişimi ve kadavradan organ nakline etkisi

Abstract

Ölüm, yaşamın temel gerçekleri arasındadır. İnsanlar ölümü ve ölüm sürecini başlangıçtan beri merak etmiş, anlamaya ve tanımlamaya çalışmıştır. Yüzyıllar boyunca, ölümü anlama ve tanımlama sürecine çoğunlukla inançlar eşlik etmiştir. Son yüzyıllarda ise hekimler, ölüm tanısını koyacak insan konumuna gelmiştir. Hekimler, tıbbi gelişmelere paralel olarak, ölüm tanımında sayısız değişiklik yapmak zorunda kalmışlardır. Bugün gelinen noktada, ölüm tanısı geçmişe göre çok daha detaylı testlerle saptanmaya çalışılmaktadır. "Beyin ölümü" tanımlaması tıp dünyasında kabul görmekte ve beyin ölümü kriterleri de gelişmeye devam etmektedir [1]. Bu gelişmelerin sonucunda da "ölümün tanımı" konusunda hekimler ve hasta yakınları arasında fikir birliği sağlamak giderek güçleşmektedir. Yakın tarihe kadar, "ölüm durumu" kalbin durması ile ifade edilirken; günümüzde "beyin ölümü" durumunda hastanın kalp atımı olsa bile ölü kabul edilebilmesi, yaşanan değişimi açık olarak göstermektedir [2].Stedman ve Dorland İngilizce tıp sözlüklerinde ölüm kısaca "hayatın durması" olarak tanımlanmıştır [3,4].ÖZET İnsanlar, ölümü ve ölüm sürecini başlangıçtan beri merak etmiş, anlamaya ve tanımlamaya çalışmıştır. Hekimler de, tıptaki gelişmelere paralel olarak ölümün tanımında birçok değişiklik yapmışlardır. Bu değişimlerden, 1959'da yapılan "coma dépassé" tanımı ve 1968 yılında yayınlanan Harvard kriterleri, "beyin ölümü" tanımının yapılmasını sağlamıştır. Kadavradan organ nakilleri de beyin ölümü tanımlamasıyla birlikte daha önemli bir hale gelmiştir. Türkiye'de de, birçok Avrupa ülkesinde olduğu gibi "beyin ölümü" tanımı yasal düzenlemelerle uygulanmaktadır. Bu yazıda, "beyin ölümü" tanımının tarihsel olarak gelişimi, ve kadavradan organ nakline etkileri derlenmiştir.

Evaluation of Non-donor Brain-Dead Patients

“…Although there was a statement indicating that "If the organ donation permit cannot be obtained after the brain death is declared to the relative of the patient, the medical support applied to the patient will be discontinued" in the 1993 criteria, this approach was amended in the Regulation on Organ and Tissue Transplantation dated June 1, 2000, and was rephrased as "the medical support can be discontinued if the relatives of the patient permit". In the Regulation on Organ and Tissue Transplantation, dated February 1, 2012, the rules for the diagnosis of brain death have been re-published, but there was no statement on the decision to discontinue medical support in non-donor cases made by relatives of the patient and/or by the health team (1). This has led to hesitations in discontinuing medical support by making the issue of authority questionable.…”

“…The milestone for the definition of brain death was the publication of the Harvard criteria. Following this definition, brain death and organ transplantation issues have united and progressed on common ground (1) In this study, a retrospective analysis of brain-dead patients in a training and research hospital between 2011 and 2017 was conducted, and it was aimed to draw attention to unclear points in the management of non-donor cases in the light of the data obtained.…”

Retrospective Analysis of Organ Donation Rates in Patients with Brain Death Diagnosis in a University Hospital

“…1959'da yapılan "coma dépassé" E. Karan, ark. tanımı ve 1968 yılında yayınlanan Harvard kriterleri, "beyin ölümü" tanımının yapılmasını sağlamıştır 2,3 . Ülkelerde yasal düzenlemeler ve mevzuatlarla "beyin ölümü" tanımlanmış ve organ nakli havuzu oluşturulması konusunda önemli ilerlemeler sağlanmıştır.…”