Osiągnięcia naszych przodków, począwszy od ujarzmienia ognia po eksplorację i zasiedlanie nowych terenów znajdujących się w niekorzystnym klimacie, zwiększały ich narażenie na działanie wysokich i niskich temperatur. W pracy opisano techniki opatrywania ran powstałych na skutek działania ekstremalnych temperatur, które stosowano od czasów starożytnych cywilizacji Wschodu i Zachodu do współczesności. Zwrócono uwagę na proces, jaki zachodził w medycynie: od wyłącznie miejscowego leczenia ran opierającego się niekiedy na praktykach magicznych do stopniowego doskonalenia technik bazujących na coraz wnikliwszych teoriach naukowych. Rozwój wiedzy, technik zabiegowych oraz coraz nowocześniejsze materiały opatrunkowe przyczyniły się do postępu, jaki miał i ma miejsce w dziedzinie opatrywania ran termicznych. Oprócz ukazania czytelnikowi historii rozwoju technik leczenia ran powstałych wskutek działania niskich i wysokich temperatur na organizm człowieka, praca ma także na celu uświadomienie, że odkrycie powszechnych dziś metod leczenia było efektem niezwykłych wysiłków na przestrzeni wieków wielu wybitnych naukowców i lekarzy, którzy często, pomimo zawieruchy wojennej, opracowywali nowatorskie metody, aby ratować życie i zdrowie poszkodowanych.