Being a patient: a medical student’s perspective

Abstract

Medical education follows the clinical drive toward patient-centered care and, therefore, puts strong emphasis on the development of empathy by medical students. It has, however, been found that there is a decline in empathy throughout a student’s education. Students’ participation in role-play as the doctor has been proved to improve patient care in a clinical capacity. Here, it is proposed that patient role-play can enhance patient care holistically, by enhancing key communication skills and student’s empathy.

A Validation Study of the Greek Version of the Toronto Empathy Questionnaire in Medical Students and a Measurement of Their Empathy

“…It is crucial to bear in mind that "while students may understand the importance of empathy, there is currently no consensus on the appropriate method for teaching this quality" [71]. For instance, a widely used method of enhancing medical students' empathy is the role-play and "the participation in both sides of the doctor-patient partnership" [72]. At any rate, it is crucial to bear in mind that "the current empathy intervention literature is limited by a variety of methodological weaknesses" [60].…”

Healing Power of The Narrative in Medical Education

“…Tıp öğrencilerinin meslek kimliği kazanmalarında, "öyküleştirme" ve "öykü incelemelerinin" önemli rolü olduğu sıklıkla bildirilmiştir (16,(21)(22)(23)(24). Eğitiminin ilk yıllarında, öğrencilerin yaşadıkları olumsuz deneyimlerini yazı yoluyla öyküleştirmelerinin, "doğru" mesleki kimlik kazanmaları için etkin bir yöntem olduğu, içgörü sağladığı ve davranış değişikliği oluşturduğu gösterilmiştir (21)(22)(23)24). Meslek kimliğinin edinilmesine ve öğrencinin içgörü kazanmasına katkıda bulunan "yansıtıcı-aydınlatıcı" (reflective) yazma uygulamaları, önemli mesleki gelişim tekniği olarak kabul görerek, gelişmiş ülkelerin tıp eğitimi programlarında uzun süre önce yerini almıştır (7,13,25,26).…”

“…Hastalık deneyiminin öznel, sezgisel ve anlatısal yönlerini değerlendiren hasta merkezli yaklaşımın en önemli araçları; duygudaşlık (empati) ve iletişimdir. Tıp öğrencilerinde eğitimin ilk yıllarında daha yoğun olan duygudaşlığın, süreç içinde zayıfladığını gösteren çok sayıda çalışma vardır (9,17,22,23,27). Ülkemizde tıp öğrencilerinde yapılan bir araştırmada; öğrencilerin empati puanlarının gelişmiş ülke öğrencilerinden düşük olduğu, kız öğrencilerin empati puanlarının daha yüksek olduğu, empati puanı düşük öğrencilerin başarı düzeyinin de düşük olduğu ve öğrencilerin mutlulukları ile yüksek empati puanları arasında pozitif ilişki olduğu bildirilmiştir (28).…”

“…Bu nedenle eğitim-öğretim hedefleri, başlangıçta en "sağlam" örüntüyü sağlayacak şekilde yapılandırılmalıdır. Tıp öğrencilerinin meslek kimliği kazanmalarında, "öyküleştirme" ve "öykü incelemelerinin" önemli rolü olduğu sıklıkla bildirilmiştir (16,(21)(22)(23)(24). Eğitiminin ilk yıllarında, öğrencilerin yaşadıkları olumsuz deneyimlerini yazı yoluyla öyküleştirmelerinin, "doğru" mesleki kimlik kazanmaları için etkin bir yöntem olduğu, içgörü sağladığı ve davranış değişikliği oluşturduğu gösterilmiştir (21)(22)(23)24).…”

‘It’s the ultimate observer role…you’re feeling and seeing what’s happening to you’: students’ experiences of peer simulation

“…Of particular interest is whether student portrayal of patients’ roles leads to greater learning related to empathy for patients’ perspectives. 12 16 27 This outcome has been proposed as a unique benefit of peer simulation above other SBE approaches. 28 It is also unclear whether the familiarity that exists between the simulated patient and simulated practitioner in peer simulation is a barrier, an enabler, or irrelevant with respect to the value of the exercise.…”