Auto/biograficzne pęknięcie. Fragmenty dyskusji panelowej „Autobiografia na pograniczu gatunku i doświadczenia”

Abstract

Inga Iwasiów: Ta część konferencji, która odbędzie się w formie debaty, jest związana z jednym z podmiotów współorganizujących dzisiejsze spotkanie. Mam na myśli "Autobiografię", półrocznik naukowy wychodzący drukiem przy Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Szczecińskiego. W związku z tym nasza rozmowa przerodzi się-mam taką nadzieję-w rodzaj wywiadu redakcyjnego. Przechodząc jednak do meritum. Tak się złożyło, że o autobiografizmie rozmawiamy tuż po tym, kiedy Swietłana Aleksijewicz otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Nie byłoby chyba dobrze, gdyby to nazwisko nie padło podczas naszych obrad. To rodzaj pisarstwa, które charakteryzuje się pogranicznością, także w sensie autobiograficznym-o tym właściwie mówiliśmy w wielu momentach tej konferencji. To pogranicze rozszerzające się w "drugą stronę"; nie na "ja" autobiograficzne, ale na inne podmioty. Tę sytuację można by nazwać, no właśnie, może sceną autobiograficzną? Miejscem pisania? Pretekstem do tego, aby wywołać opowieść autobiograficzną? Chciałabym w związku z tym poprosić, żebyśmy zastanowili się nad autobiografią wywoływaną-jak moglibyśmy jeszcze nazwać ten rodzaj twórczości?-nad tym, na ile ta właśnie rama narracyjna aktywizuje literaturę. To część innej dyskusji, toczącej się po tym ostatnim Noblu: czy mamy do czynienia z reportażem, czy z prozą literacką? Z naszego punktu widzenia chyba ciekawsze jest pytanie o samą sytuację wywołania opowieści autobiograficznej…

Postmigracyjny background i co z niego wynika. Rewolty tożsamościowe dzieci późnych przesiedleńców w prozie faktograficznej Emilii Smechowski, "My, super imigranci"

“…"Od dawna pisarstwo typu non-fiction, czyli przede wszystkim autobiografia i reportaż, należy po prostu do świata tekstów. Rozważania genologiczne trzeba w związku z tym zostawić na dalszym planie albo w ogóle z nich zrezygnować" 25 . Wyjściem z impasu teoriopoznawczego jest, zdaniem badaczki, odwołanie się do pojęć: żywioł autobiograficzny, tło autobiograficzne i postawa autobiograficzna, które z jednej strony zorientowane są na zakomunikowanie siebie jakiemuś Ty, z drugiej -biorą się z uczestnictwa w wydarzeniu i generują odpowiedzialność za jego deskrypcję.…”