Σκοπός: Εξετάσαμε σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση ST (STEMI) τη συσχέτιση μεταξύ των μορφολογικών χαρακτηριστικών των ενόχων αθηρωματικών βλαβών, όπως αυτά εκτιμώνται με την οπτική συνεκτική τομογραφία (OCT) και με το βαθμό ροής κατά TIMI μετά τη θρομβόλυση. Αντικείμενο: Παρότι υπάρχουν διάφορες μεταβλητές οι οποίες έχουν βρεθεί ότι μπορεί να προβλέψουν την αποκατάσταση της ροής μετά τη χορήγηση θρομβολυτικής θεραπείας σε ασθενείς με STEMI, η επίδραση της μορφολογίας της ενόχου βλάβης δεν έχει μελετηθεί. Μεθοδολογία: Πενήντα πέντε ασθενείς με STEMI από 3 τριτοβάθμια κέντρα που υπεβλήθησαν σε θεραπεία επαναιμάτωσης με θρομβόλυση, και στους οποίους έγινε μελέτη της ενόχου βλάβης με OCT 24 έως 48 ώρες μετά τη θρομβόλυση συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Οι ασθενείς κατετάγησαν σε δύο ομάδες με βάση τη ροή κατά ΤΙΜΙ: ασθενείς με ροή TIMI III και ασθενείς με ροή TIMI ≤II. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με ροή TIMI ≤II είχαν πλάκες οι οποίες είχαν περισσότερα τεταρτημόρια με λιπιδικό πυρήνα σε σχέση με τους ασθενείς με ροή TIMI III (p<0,001), και είχαν μεγαλύτερη επίπτωση ρήξης της πλάκας (p=0,001). Το ελάχιστο πάχος της ινώδους κάψας ήταν μεγαλύτερο σε ασθενείς με βατές στεφανιαίες αρτηρίες σε σχέση με τους ασθενείς με επηρεασμένη ροή (87±26μm έναντι 48±18μm, p<0,0001). Το ελάχιστο πάχος της κάψας είχε ανεξάρτητη συσχέτιση με το βαθμό ροής κατά TIMI. Συμπεράσματα: Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της ενόχου αθηρωματικής βλάβης συσχετίζονται με τη στεφανιαία ροή μετά από τη θρομβόλυση. Η έκταση του λιπιδικού πυρήνα, η ύπαρξη ρήξης της πλάκας, και κυρίως το πάχος της ινώδους κάψας, συσχετίζονται με την έκβαση της θρομβόλυσης.