Arms and Armour of the Warrior Saints

Grotowski, Piotr Ł.

doi:10.1163/ej.9789004185487.i-599

Cited by 57 publications

(10 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…The origin of swords with sleeve cross-guards is unknown. -С. КАМБУРОВ, "Арабски" ранносредновековни мечове в днешните български земи", Ист 25, 3, 2017, p. 271 [113][114][115][116][117][118][119][120][121][122][123][124]idem,Byzantine Time…,idem,etc. 54 It needs to be noted that two cross-guards from Syria were displayed in public only once, at an auction, where for some reason they were dated to the 12 th -13 th c. 35-36, fig.…”

Section: Left Part Of the Relief (Pic 2) Sleeve Cross-guardmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

The Relief on the Door of the Msho Arakelots Monastery (1134) as a Source for Studying Arms and Armour of Medieval Armenian Warriors

Dymydyuk

2019

View full text Add to dashboard Cite

Byzantium’s arms and armours were researched by many historians. For that reason, the military history of the medieval Roman Empire enjoyed a dominant position in medieval historiography, with the consequence that very often the military history of small nations (under Roman influences) was written from the perspective of the Eastern Romans historians. The aim of the paper is to change this perspective and give the subject of the medieval Armenian military the attention it deserves. The idea is to perform an analysis of the relief on the Door of the Msho Arakelots monastery, where four equestrians and one infantryman are depicted, and to compare it with other Armenian, Byzantine and Muslim sources. In this relief, a spherical mace head and a sword with sleeve cross-guard are represented, suggesting many parallels with East-Roman archaeological and figurative sources. No less important is the depiction of the military trumpet because it is the first image of this object in Armenian art, which can be compared with pictures from the Madrid Skylitzes (13th c.). In addition, the only defensive weapon which is presented in this relief is a round shield with a floral ornament. There are many depictions of round shields in Armenian miniatures and reliefs from 10th–11th c. Moreover, this relief is one of the few where stirrups and the chape of a scabbard are shown. These elements represent an important piece of information because these pictures can be compared with actual archaeological East-Roman artefacts to reconstruct their real look. The conclusions are that the majority of Armenian weapons bear similarities to Byzantine ones but no less important are the Muslim influences, which have been found in some cases. Located between two civilizations (Byzantium and the Muslim Potentates), Armenians adopted the best solutions of their military technologies, creating their own culture. Moreover, thanks to this comparative analysis, further support will be given to the idea that medieval figurative sources are more or less accurate material for studying medieval military history.

show abstract

Section: Left Part Of the Relief (Pic 2) Sleeve Cross-guardmentioning

confidence: 99%

“…4:4) was worn suspended from a sword belt or from the shoulder belt called baldric 116 . Most commonly, scabbards were made from metal, leather or wood covered with fabric 117 . At the end of this scabbard, there is a chape in the form of the letter U (pic.…”

Section: Scabbard With Chapementioning

confidence: 99%

The Relief on the Door of the Msho Arakelots Monastery (1134) as a Source for Studying Arms and Armour of Medieval Armenian Warriors

Dymydyuk

2019

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…-SauIger, Ιστορία: Ρ. SauIger, Ιστορία των αρχαίων Δουκών και των λοιπών ηγεμόνων του Αιγαίου Πελάγους, Απεραθίτικα, έτος V 1992,σ. 1- Γενικά οι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζονται σε δύο τύπους• στον τύπο του έφιππου 904 και σε αυτόν του όρθιου μετωπικού αγίου 905 . Η εικονογραφία των στρατιωτικών αγίων αποκρυσταλλώνεται κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο και, παρά τις αλλαγές που εισάγονται κατά το 13 ο αι., υιοθετείται σταθερά από τους καλλιτέχνες της παλαιολόγειας περιόδου 906 .…”

Section: Biβλιογραφια-συντομογραφιεςunclassified

“…1- Γενικά οι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζονται σε δύο τύπους• στον τύπο του έφιππου 904 και σε αυτόν του όρθιου μετωπικού αγίου 905 . Η εικονογραφία των στρατιωτικών αγίων αποκρυσταλλώνεται κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο και, παρά τις αλλαγές που εισάγονται κατά το 13 ο αι., υιοθετείται σταθερά από τους καλλιτέχνες της παλαιολόγειας περιόδου 906 . Η απεικόνισή τους στην πρώτη διακοσμητική ζώνη του ναού συνηθίζεται από τα μεσοβυζαντινά χρόνια για να ενταθεί κατά την παλαιολόγεια περίοδο 907 .…”

Section: Biβλιογραφια-συντομογραφιεςunclassified

“…Ο τύπος του όρθιου στρατιωτικού αγίου κάνει την εμφάνισή του κατά την πρώιμη βυζαντινή περίοδο. Πλατιά διάδοση γνωρίζει η συγκεκριμένη παραλλαγή με την προσθήκη δόρατος στο δεξί χέρι και ασπίδας στο αριστερό 908 . Ως προς τη μορφή του Πρωτομάρτυρα λίγες είναι οι παρατηρήσεις, που μπορούμε να κάνουμε, αφού διατηρούνται μόνο τμήματα από το φωτοστέφανο της μορφής καθώς και του ερυθρού υφάσματος, που κρατούσε ο διάκονος με το αριστερό του χέρι 949 .…”

Section: Biβλιογραφια-συντομογραφιεςunclassified

See 1 more Smart Citation

Η Μνημειακή Ζωγραφική Το 14ο Αιώνα Στη Νάξο

Kostarelli¹,

Κωσταρέλλη²

View full text Add to dashboard Cite

Στόχος της συγκεκριμένης διατριβής είναι η παρουσίαση ορισμένων ναξιακών μνημείων με ζωγραφική, ακριβώς χρονολογημένη στις αρχές του 14ου αι., μία εποχή μεταβατική, ενδεικτική του περιβάλλοντος πολιτιστικής ώσμωσης, που έχει δημιουργηθεί στη Νάξο, λόγω της λατινικής κυριαρχίας. Η συγκεκριμένη έρευνα ελπίζει να αποτελέσει μία θετική συμβολή στην κατανόηση της φυσιογνωμίας της μνημειακής ζωγραφικής του 14ου αι. στο νησί, οπότε διακόπτεται απότομα η τοιχογράφηση ναών εκεί. Πρόκειται για τοπικό φαινόμενο, σε μία εποχή που στον υπόλοιπο βυζαντινό κόσμο η μνημειακή ζωγραφική ακμάζει.Η μελέτη επικεντρώνεται σε πέντε μνημεία με χρονολογημένο γραπτό διάκοσμο, βάσει επιγραφών : τον Άγιο Πολύκαρπο Διστόμου (1305/6), τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο Απειράνθου (1309), τον Άγιο Κωνσταντίνο Βουρβουριάς (1310), τον Άγιο Σώζοντα Γιαλλούς (1313/14) και τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο Καμίνου Φιλωτίου (1314). Διαρθρώνεται σε οκτώ ενότητες, στο πλαίσιο των οποίων προσεγγίζεται ιστορικά η Νάξος στην περίοδο του α΄ μισού του 14ου αι., περιγράφεται η αρχιτεκτονική των εξεταζόμενων ναών, παρουσιάζονται οι επιγραφές και η διάταξη των τοιχογραφιών τους και ερμηνεύεται το εικονογραφικό πρόγραμμά τους. Η εικονογραφική ανάλυση, η οποία γίνεται συνδυαστικά για το σύνολο των εξεταζόμενων μνημείων, ανάλογα με τα διατηρούμενα εικονογραφικά θέματα, συμπληρώνεται με τεχνοτροπικές παρατηρήσεις για κάθε μνημείο ξεχωριστά. Στην επόμενη ενότητα επιχειρείται να ερμηνευτεί η απουσία τοιχογραφημένων συνόλων μετά τις πρώτες δεκαετίες του 14ου αι. στη Νάξο. Ακολουθούν η σύνοψη των στοιχείων τα οποία παρουσιάστηκαν αναλυτικά στις προηγούμενες ενότητες, η ένταξη των εξεταζόμενων ζωγραφικών συνόλων σε τοπικά καλλιτεχνικά εργαστήρια, ο συσχετισμός της ζωγραφικής της Νάξου με την καλλιτεχνική παραγωγή των Κυκλάδων και η παρουσίαση της χορηγικής δραστηριότητας στο νησί αυτή την εποχή. Η μελέτη ολοκληρώνεται με τα συμπεράσματα. Στο διάστημα των πρώτων δεκαετιών του 14ου αι., στο οποίο τοποθετούνται χρονολογικά τα εξετασθέντα μνημεία διαπιστώθηκε ότι κατά κανόνα αναπαράγονται εικονογραφικά και τεχνοτροπικά στοιχεία, ενδεικτικά της συνέχισης της δραστηριότητας υπαρχόντων κατά τον προηγούμενο αιώνα εργαστηρίων. Η μαρτυρία, που μας προσφέρουν συγγενικά ως προς την τεχνοτροπία μνημεία, πείθει ότι η ζωγραφική αυτή την εποχή στη Νάξο εντάσσεται σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο επαρχιακό ρεύμα με κύρια χαρακτηριστικά την απλοποίηση των εκφραστικών μέσων και την κυρίαρχη λειτουργία της γραμμής στην απόδοση των μορφών. Η υστεροκομνήνεια κοινή έχει υποχωρήσει αισθητά δίνοντας σταδιακά τη θέση της στις νέες τάσεις, οι οποίες ωστόσο αποτυπώνονται στα ναξιακά μνημεία με κάποια αβεβαιότητα. Η ζωγραφική των ναών της έδρας του Δουκάτου του Αρχιπελάγους χαρακτηρίζεται επομένως από ένα συμφυρμό τάσεων, αρχαϊστικών και προοδευτικών, που εκφράζονται μέσα από το πρίσμα του προσωπικού καλλιτεχνικού ιδιώματος των ναξιωτών ζωγράφων. Αν και δε διαθέτουν τη δημιουργική πνοή, που θα τους ωθούσε να ξεφύγουν από αρχές βαθιά ριζωμένες στην καλλιτεχνική παραγωγή της Νάξου, ορισμένοι ζωγράφοι έχουν την κατάρτιση αλλά και την τόλμη να πειραματιστούν με νέους τρόπους και πρότυπα, που τελικά προσέδωσαν στο έργο τους πρωτοτυπία, συμβάλλοντας στις εσωτερικές διαδικασίες ανανέωσης της ντόπιας ζωγραφικής.

show abstract

The Figure of Solomon

Jurgens¹

2020

The Wiley Blackwell Companion to Wisdom Literature

View full text Add to dashboard Cite

Arms and Armour of the Warrior Saints

Cited by 57 publications

References 0 publications

The Relief on the Door of the Msho Arakelots Monastery (1134) as a Source for Studying Arms and Armour of Medieval Armenian Warriors

The Relief on the Door of the Msho Arakelots Monastery (1134) as a Source for Studying Arms and Armour of Medieval Armenian Warriors

Η Μνημειακή Ζωγραφική Το 14ο Αιώνα Στη Νάξο

The Figure of Solomon

Contact Info

Product

Resources

About