Anne Çocuk Etkileşiminde Farklı Bir Yaklaşım: Theraplay Oyun Terapisi

Abstract

ÖzTheraplay, etkileşim ve bağlanma temelli, benlik saygısını ve güveni attırmayı amaçlayan yapılandı-rılmış bir oyun terapisi modelidir. Aynı zamanda güvenli bağlanmanın ve yaşam boyu ruh sağlığının yolunu açan, sağlıklı uyumlu bir ebeveyn çocuk ilişkisini oluşturmayı ve var olan ilişkiyi geliştirmeyi hedefleyen bir yaklaşımdır. Bu çalışmada, birçok ülkede ebeveyn ve çocuk etkileşimini desteklemek için kullanılan Theraplay oyun terapisi yaklaşımının tanıtılması amaçlanmıştır.Anahtar sözcükler: Anne-çocuk etkileşimi, bebek, Theraplay, oyun terapisi. AbstractTheraplay, is a configured play therapy model, based on interaction and bonding, aims to increase self-esteem and confidence. At the same time, Theraplay is an approach which paves way to secure attachment and lifelong mental health and aims to create a health and compatible parent-child relationship and to improve the existing relationship. This study aims to introduce Theraplay therapy which is used to support the interaction between parents and child in many countries.

Ebeveyn Eğitimine Odaklanan Bir Oyun Terapisi Modeli: Çocuk-Ebeveyn İlişki Terapisi

“…In the literature, there has been an increasing number of studies (Candan 2017, Koçkaya and Siyez 2017, Yanıt 2019, Murat and Tolan 2021 and resources (Özkaya 2015, Gençer andAksoy 2016) examining the effectiveness of play therapy and the types of this approach on children in our country. Despite this, a few studies conducted with CPRT and the lack of resources related to the model draw attention.…”

Gereksi̇ni̇m Ve Etki̇leşi̇m Temelli̇ Anne Eği̇ti̇m Programinin Zi̇hi̇n Engelli̇ Çocuklarin

“…Yetersizliği olan bireylerde problem davranışları konu alan çalışmalar incelendiğinde ise problem davranışların incelenmesi (Güneş, 2008;Kaner, 2009) problem davranışlar ve müdahale yöntemleri hususunda aile görüşleri (Acar, 2000;Ceylan, 2015) problem davranışlar üzerinde etkili olduğu düşünülen değişkenler (Alıcıoğlugil, 2019;Çorbacı Serin & Girli, 2012;Hocaoğlu, 2016) normal gelişim gösteren ve yetersizliği olan bireylerin problem davranışlarının karşılaştırıldığı (Kıyak, 2016;Yoşumaz, 2013) çalışmaların ağırlık kazandığı görülmektedir. Anne çocuk etkileşimine yönelik çalışmalar incelendiğinde ise çalışmaların normal gelişim gösteren çocuklar üzerinde yoğunlaştığı (Akgün, Yılmaz & Arık, 2017;Aydın & Birol, 2020;Gençer & Aksoy, 2016;Kılınç & Aral, 2015;Özyürek & Gürleyik, 2016) özel gereksinimli bireylerde anne çocuk etkileşiminin ise otizmli bireyler üzerinde ağırlık kazandığı (Doğan, Özdemir, Gürel Selimoğlu, Töret, Özkubat & Ceyhun Duman, 2016;Oğuz & Sönmez, 2018;Töret, Özdemir & Özkubat, 2015) görülmektedir. Yetersizliği olan bireylerde anne gereksinimlerinin belirlenmesine yönelik çalışmalar bulunmakla birlikte (Cankuvvet, 2015;Sucuoğlu, 1995) günümüz şartlarında değişmiş olabilecek gereksinimlerinin tekrar belirlenmesi açısından engelli bireylerde anne ve çocuk etkileşimi üzerine kurulu, problem davranışların sağaltımına yönelik bütünleştirici bir programın etkisinin belirlenmesi önem arz etmektedir.…”

The Role of Parents’ Empathic Tendencies in Children Value Acquisition

“…One of the most important processes directly affecting the development of the child is the interaction of parents. This process, which starts with pregnancy, is the basis of safe parent-child interaction (Akar Gencer & Aksoy, 2016), and in the ensuing years, teachers, peers and environment in which the child socializes affect his understanding of the rules (Berry & O'Connor, 2010).…”