An Examination of Spaces Used as Meeting Points by Lgbtt Individuals in the Scope of City Planning

Abstract

ÖZKimliğin (yeniden) oluşumu, günlük hayatın tüm mekânlarında gerçekleşmektedir. Dolayısıyla mekânlar sosyo-kültürel dinamiklerin sürekli olarak yeniden müzakere edilmesi ile yapılandırılmalıdır. Ancak türkiye'de bazı gruplar ötekileştirilmektedir. Ötekileştirilen gruplardan biri olarak Lgbtt (lezbiyen, gey, biseksüel, transeksüel ve travesti) bireylerin de mekânları planlı olarak üretilmemekte-dir. bu durumun nedeni, planlamanın kendisinin "heteroseksist bir proje" (Frisch, 2002: 254) olmasının yanı sıra türkiye'nin toplumsal cinsiyetinin erkek olmasıdır. türkiye'de toplumun sadece kadınlardan ve erkeklerden oluştuğunu görmek isteyen bir anlayış bulunduğundan, Lgbtt bireyleri de kapsayan ve onlara yö-nelik mekânları sunan bir kenti oluşturmak zor görünmektedir. bu nedenle, cinsiyet dinamikleri planlamanın veri alanına girememektedir. Oysaki mekânın ve kentin toplumsal süreçlerden ve beşeri pratiklerden bağımsız ele alınamayacak bir olgu olması onun cinsiyet ve cinsel kimlikler temelinde yeniden düşünülmesini ve tanımlanmasını zorunlu kılar. Makale, tamamlanmış bir projenin sonuçlarından birini yeni bir çalışma konusu olarak ele almıştır.1 bu kapsamda makale, İzmir'de Lgbtt bireylerin buluşma noktaları bilgisini temel veri alarak, bunların ortak ve ayrışan özellikleri üze-rinden Lgbtt bireylerin kent içerisinde dolaşırken ne tür yerleri seçtiğini ortaya koymakta ve dolayısıyla Lgbtt bireyleri de kapsayan kentin nasıl olması gerektiğini değerlendirmeye çalışmaktadır.Anahtar sözcükler: Kent; kentin ortaklığı; kimlik; Lgbtt, mekân; planlama. AbStRACt the (re)formation of identity takes place in all spaces used in daily life. Hence, spaces must be structured through continuous renegotiation of socio-cultural dynamics. However, in turkey, certain groups are marginalized. Spaces used by lesbian, gay, bisexual, transsexual, and transvestite (Lgbtt) individuals, as members of a marginalized group, are not created through planning, because planning itself is a 'heterosexist project' (Frisch, 2002: 254), and because turkey's social gender is male. Creating a city that provides spaces that include and are designed for Lgbtt individuals presents difficulties in turkey due to an attitude that views turkish society as composed only of men and women. For this reason, the dynamics of sexuality have not been incorporated into the data field of planning. Yet, as spaces and cities are inseparable from social processes and human practices, it is necessary that they be reconsidered and redefined from a basis of sexuality and sexual identity. In the present article, one result from a completed project is taken as a new working topic.1 In this context, the authors endeavor to reveal what kinds of places Lgbtt individuals choose as they move about cities, based on the common and distinguishing factors of the meeting points of Izmir's Lgbtt population, and evaluate how cities must be designed to include Lgbtt individuals.

Are the epidemic prevention facilities effective? How cities should choose epidemic prevention facilities: Taking Wuhan as an example

“…At present, although an increasing number of international studies focus on the impact of natural and accidental disasters on urban public safety and urban disaster prevention and mitigation, there is a lack of research on urban public health emergencies ( 19 ). In fact, epidemic prevention facilities are rarely mentioned in comprehensive disaster prevention and mitigation plans for cities around the world ( 20 , 21 ).…”