An Analysis of Early Developmental Trauma in Social Anxiety Disorder and Posttraumatic Stress Disorder

Abstract

Background: The early contributions of childhood trauma (emotional, physical, sexual, and general) have been hypothesized to play a significant role in the development of anxiety disorders, such as posttraumatic stress disorder (PTSD) and social anxiety disorder (SAD). The aim of this study was to assess childhood trauma differences between PTSD and SAD patients and healthy controls, as measured by the Early Trauma Inventory.

Bridging the Gap between Aetiological and Maintaining Factors in Social Anxiety Disorder: The Impact of Socially Traumatic Experiences on Beliefs, Imagery and Symptomatology

“…As reported in Table , mean scores on the CTQ‐SF were marginally below the clinical threshold on all types of childhood maltreatment and were slightly lower than previously reported means for a SAD sample (Bishop, Rosenstein, Blakelaar, & Seedat, ). In addition, scores for parental overcontrol were higher than those previously reported for a SAD sample, whereas parental indifference and abuse were lower than those previously reported (Michail & Birchwood, ).…”

“…Clinical sample means were obtained from Bishop et al . () for the CTQ‐SF and Michail and Birchwood () for the MOPS.…”

“…Whilst the above reviewed outcomes suggest that social/peer trauma may be the most significant environmental contributor to SAD development, it is important to acknowledge the relatively high levels and reported impact of the range of ETI non‐peer trauma domains assessed in this sample, with the majority of participants reporting emotional, physical and non‐relational trauma. Reported emotional and sexual trauma was comparable with a previous SAD sample, whereas physical and non‐relational trauma was lower than that previously reported for SAD (Bishop et al ., ). However, ETI emotional, physical, sexual and non‐relational trauma variables were not significantly associated with social anxiety symptoms, indicating that these negative life experiences may not be proximal risk factors for SAD (Table ).…”

Association between resilience and posttraumatic stress disorder among Brazilian victims of urban violence: a cross-sectional case-control study

“…10 Regarding the multifactorial nature of resilience, an individual's characteristic style of defense mechanism, parental bonding, and childhood trauma could be [11][12][13] The absence of early life stress can be considered a protective factor in the context of urban violence, [14][15][16] but sexual abuse in childhood is associated with a higher risk of developing PTSD in adult life. [17][18][19] Another possible early life stress is a dysfunctional parental bond. 20 The perception of having a non-controlling mother and a caring father during childhood and adolescence was protective against the development of PTSD following exposure to severe urban violence in adulthood.…”

Παιδικό Τραύμα Και Επιδράσεις Στην Εμφάνιση Άγχους Κατά Την Ενήλικη Ζωή

“…Ο όρος παιδικό τραύμα αναφέρεται στο ψυχικό τραύμα που λαμβάνει χώρα πριν την ολοκλήρωση της σωματικής και ψυχολογικής ανάπτυξης του ατόμου, δηλαδή πριν το 18ο έτος, και μπορεί να ενταχθεί στο ευρύτερο φάσμα της αναπτυξιακής περιόδου. Κατά τα στάδια αυτά δεν έχει ολοκληρωθεί η ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του ατόμου, ούτε και οι νοητικές, γνωστικές και συναισθηματικές του λειτουργίες, το τραύμα που επέρχεται σε αυτή την περίοδο είναι ακόμα πιο επιζήμιο (Bishop, Rosenstein, Bakelaar & Seedat, 2014). Το παιδικό τραύμα μπορεί να προέλθει από μία ποικιλία τραυματικών εμπειριών που μπορεί να βιώσει το αναπτυσσόμενο άτομο, οι κυριότερες από τις οποίες είναι: α) η σωματική κακοποίηση που ορίζεται ως η εκ προθέσεως άσκηση σωματικής βίας στο παιδί, η οποία ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, στην ανάπτυξή και στην αξιοπρέπειά του, β) η σεξουαλική κακοποίηση που ορίζεται ως η εμπλοκή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν κατανοεί πλήρως, και με την οποία δεν είναι σε θέση να συγκατατεθεί, γ) η συναισθηματική και η ψυχολογική κακοποίηση, η οποία περιλαμβάνει απειλές, εκφοβισμό, μεροληπτική συμπεριφορά, απόρριψη, γελοιοποίηση και κακομεταχείριση και δ) η παραμέληση του παιδιού στους τομείς της υγείας, της μόρφωσης, της διατροφής και της ασφαλούς διαβίωσης (Martins, Tofoli, Von Werne Baes & Juruena, 2011;Butchart, 2006).…”