Amfitiyatro, Gösteri ve İktidar Oyunları

Abstract

Bu makale, toplu anlatıların seyir mekânı olarak amfitiyatronun tarih boyunca geçirdiği dönüşümleri, "gösteri" kavramı ve bu kavramla etkileşen iktidar ilişkileri bağlamında incelemektedir. Bu amaçla, amfitiyatronun oluşumu ve dönüşümleri; bu mekânın her dönemde yüklendiği sosyal, kültürel ve siyasal işlevler bakımından ortaya konularak yorumlanmıştır. Her dönemdeki iktidar ilişkilerinin amfitiyatro mekânını nasıl dönüştürdüğü ve bu mekândaki gösterinin iktidar ilişkilerini nasıl etkilediği tartışmaya açılmıştır. Eleştirel teori geleneğinde "gösteriselleşme" olarak nitelenen, kapitalist toplumdaki her şeyin tüketime yönelik, içeriksiz bir imgeye dönüşmesi olgusunun kökenleri ve dinamikleri incelenmiştir. İnsanlık tarihinin en eski sanatlarından biri olan seyirlik anlatı sanatının, yüzyıllar boyunca gelişerek, derinleşerek, kişilerin özümsediği, içselleştirdiği bir dili nasıl oluşturduğu araştırılmıştır. Bütün bunlardan yola çıkılarak, "gösteriselleşme" olgusunun ötesine geçebilme imkânlarının ne yönde olabileceği işaret edilmiştir.

Sultan Mahmud II's diseases and cause of death from the perspective of medical doctor’s and current medical literature

“…The Sultan denied that he was ill and did not follow the methods and diet recommended for the treatment of the disease. Those around him did not dare to advise him on this matter, which became a fixed opinion [10].…”

“…The symptoms of the disease were loss of appetite, vomiting, severe cough with bloody phlegm, insomnia, constipation, high pulse rate (120 per minute), high fever, bitterness in the mouth, lentil-sized white blisters on the tongue and redness in the urine. Despite this condition and all the insistence of the physicians and those around him, the Sultan could not be prevented from going to the Üsküdar Mosque for Friday Greetings [10].…”