Adverse Effects of Fenfluramine in Treatment Refractory Schizophrenia

Marshall, Barringer D.; Glynn, Shirley M.; Midha, K. K.; Hubbard, John W.; Bowen, Linda; Banzett, Lorelle K.; Mintz, Jim; Liberman, Robert Paul

doi:10.1097/00004714-198904000-00007

Cited by 24 publications

(6 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Fenfluramine produced no statistically significant effects on BPRS (Brief Psychiatric Rating Scale) subscales, although there were tendencies towards an improvement in activation and global BPRS ratings and a worsening in BPRS negative symptoms. A report on the clinical outcome of this study (Marshall et al 1989) showed that fenfluramine had a significant adverse effect on psychopathology. There was, however, evidence of some improvement in both positive (BPRS) and negative [BPRS, SANS (Adreason's Scale for the Assessment of Negative Symptoms)] symptoms in 2 patients on the active drug.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 61%

“…Since all patients showed clinical deterioration after the administration of fenfluramine (Marshall et al 1989), it was important to establish whether adverse changes in psychopathology might be related to fenfluramine-induced changes in the plasma concentrations of neuroleptic drugs or key metabolites. Thus ANOV A and the Student-Neuman-Keuls range test were used to detect significant differences in neuroleptic/metabolite concentrations before (group I), during (group 2) and after (group 3) fenfluramine treatment.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

“…Full details of the clinical study design have been descrIbed previously (Marshall et al 1989). Briefly, the study involved 9 treatment-resistant chronic schizophrenic inpatients (DSM-III) considered to be poor responders to neuroleptic therapy, i.e.…”

Section: Clinical Studymentioning

confidence: 99%

See 2 more Smart Citations

Pharmacokinetics of Fenfluramine and Neuroleptics in the Treatment of Refractory Schizophrenia

et al. 1992

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

This study was designed to investigate whether the addition of fenfluramine to neuroleptic therapy could produce an improvement in chionic schizophrenics who were limited responders to neuroleptics. Initially, each of 9 inpatients received at least 6 weeks' treatment with placebo fenfluramine for baseline data collection. Thereafter, active fenfluramine therapy commenced at 60 mg/day with increments of 20 mg/day implemented every 2 weeks until a maximum daily dose of 120mg of fenfluramine was attained. This dosage level was maintained until fenfluramine was withdrawn by stepwise decrements, so that the duration of fenfluramine treatment did not exceed 12 weeks. The patients then continued to receive placebo fenfluramine for a minimum of 4 weeks for further evaluation and data collection. Throughout the study each patient was maintained on a constant dose of a neuroleptic drug.The stepwise addition offenfluramine revealed significant correlations between dose and plasma concentrations for both isomers offenfluramine and its pharmacologically active metabolite, norfenfluramine. Dose proportionality with the plasma concentrations of the isomers of parent and metabolite was also maintained during dose tapering. The plasma concentrations of the I-isomers of both fenfluramine and norfenfluramine were significantly higher than those of the corresponding d-isomers. Moreover, the I: d optical isomer ratios were constant at 1.9 for fenfluramine and 1.4 for norfenfluramine. Thus, it would appear that the enantioselective aspects of fenfluramine and its metabolite norfenfluramine were not affected by changes in the dose offenfluramine. The presence of fenfluramine had no consistent effects on the steady-state plasma concentrations of either the neuroleptic drugs or metabolites.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 61%

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Pharmacokinetics of Fenfluramine and Neuroleptics in the Treatment of Refractory Schizophrenia

et al. 1992

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…The exact mechanisms whereby adjunctive SSRIs improve the symptoms of treatment-refractory schizophrenic patients are unknown. In preliminary findings, fenfluramine, a serotonin-releasing agent improved negative symptoms, although this is not a consistent finding (Stahl et al, 1985;Alphs et al, 1989;Marshall et al, 1989). On the other hand, among direct serotonin antagonists both the non-selective agent, cyproheptadine (Silver et al, 1989) and the selective serotonin-2/1C antagonist, ritanserin (Duinkerke et al, 1993) have been associated with therapeutic effects.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 95%

Fluvoxamine augmentation in risperidone‐resistant schizophrenia: an open trial

Takashi

Sugita²,

Higuchi

et al. 2002

Human Psychopharmacology

View full text Add to dashboard Cite

We investigated the efficacy and safety of augmenting risperidone with fluvoxamine for the treatment of residual positive and negative symptoms in patients with chronic schizophrenia who had shown an incomplete response to risperidone. A total of 30 patients completed the open trial over a 12-week period during which fluvoxamine was added to risperidone. The result from the positive and negative syndrome scale (PANSS) and Simpson-Angus extrapyramidal effects (S-A) scale were examined at baseline, 1, 2, 4, 8 and 12 weeks of treatment. There were no significant differences in PANSS positive, negative and general psychopathology scores, or in S-A scale scores at any point during the treatment. These results suggest that fluvoxamine appears to be ineffective in augmenting the risperidone treatment response in chronic schizophrenic patients. Further controlled trials will be needed to confirm this observation.

show abstract

“…Επιπλέον, πολλά από τα νεότερα άτυπα αντιψυχωτικά φάρμακα (ρισπεριδόνη, ολανζαπίνη) έχουν ισχυρές αντισεροτονινεργικές δράσεις σε αρκετούς από τους 5ΗΤ υποδοχείς (DaSilva Alves et al, 2008). Η υπόθεση ντοπαμίνης-σεροτονίνης έχει εξετασθεί σε πολλές μεταθανάτιες μελέτες στον εγκεφαλικό ιστό ασθενών με σχιζοφρένεια (Whitaker et al, 1981, Mita et al, 1986, Hashimoto et al, 1991 καθώς και σε προκλητές φαρμακολογικές μελέτες (Laferrere και Wurtman, 1989, Marshall et al, 1989, Krystal et al, 1993. Ωστόσο, τα αποτελέσματα παραμένουν ασαφή.…”

Section: 33σεροτονινεργικό σύστημα και σχιζοφρένειαunclassified

Νευροενδοκρινική Μελέτη Σεροτονινεργικών Και Ντοπαμινεργικών Παραμέτρων Στη Σχιζοφρένεια

Daskalopoulou¹,

Δασκαλοπούλου²

View full text Add to dashboard Cite

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η διάρκεια της μη θεραπευόμενης ψύχωσης (ΔμΘΨ) μπορεί να επηρεάσει τόσο την πορεία όσο και την έκβαση της θεραπείας ασθενών με σχιζοφρένεια. Η επίπτωση της ΔμΘΨ στη θεραπευτική αποτελεσματικότητα φαίνεται επίσης να υποδηλώνει μια νευρο-τροποποιητική διεργασία η διερεύνηση της οποίας μπορεί να συντελέσει σημαντικά στην κατανόηση της παθοφυσιολογίας της σχιζοφρένειας. Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκαν νευροενδοκρινικές προκλητές δοκιμασίες για να ελεγχθεί η υπόθεση ότι ασθενείς με σχιζοφρένεια κατά το πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο οι οποίοι δεν έχουν υποβληθεί ποτέ σε φαρμακευτική αγωγή μπορεί να εμφανίζουν μεταβολές στην κεντρική σεροτονινεργική και ντοπαμινεργική νευροδιαβίβαση οι οποίες εξαρτώνται από την διάρκεια της μη θεραπευόμενης ψύχωσης (ΔμΘΨ). Για τον σκοπό αυτό μετρήθηκε η απάντηση προλακτίνης στην ενδοφλέβια χορήγηση χλωριμιπραμίνης και στην ενδομυϊκή χορήγηση αλοπεριδόλης σε άρρενες ασθενείς με διάγνωση Σχιζοφρένειας (Ν=16) ή Σχιζοφρενικόμορφης Διαταραχής (Ν=14) κατά το πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο καθώς και σε υγιείς μάρτυρες (Ν=12). Επιπρόσθετα, συσχετίστηκε η ψυχοπαθολογία των ασθενών με τις βασικές τιμές προλακτίνης, κορτιζόλης και τεστοστερόνης.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η παρατεταμένη εμπειρία της ψυχωσικής ψυχοπαθολογίας προκαλεί δευτερογενείς νευρο-τροποποιητικές επιδράσεις. Στο αρχικό στάδιο, παρουσιάζεται μεταβολή στην ντοπαμινεργική νευρομεταβίβαση, ενώ δεν παρουσιάζονται αλλαγές στη σεροτονινεργική λειτουργία. Σε μεταγενέστερο στάδιο, πιθανές αλλαγές στο υπόστρωμα του εγκεφάλου αντανακλώνται ως μεταβολή στη σεροτονινεργική νευρομεταβίβαση. Σε ό,τι αφορά τα βασικά επίπεδα ορμονών, τα ευρήματα της μελέτης τονίζουν τον πιθανό ρόλο των ορμονών του στρες (κορτιζόλη), του φύλου (τεστοστερόνη) και της ντοπαμινο-ελεγχόμενης προλακτίνης στην παθοφυσιολογία της σχιζοφρένειας και στην ψυχοπαθολογία.

show abstract

Adverse Effects of Fenfluramine in Treatment Refractory Schizophrenia

Cited by 24 publications

References 0 publications

Pharmacokinetics of Fenfluramine and Neuroleptics in the Treatment of Refractory Schizophrenia

Pharmacokinetics of Fenfluramine and Neuroleptics in the Treatment of Refractory Schizophrenia

Fluvoxamine augmentation in risperidone‐resistant schizophrenia: an open trial

Νευροενδοκρινική Μελέτη Σεροτονινεργικών Και Ντοπαμινεργικών Παραμέτρων Στη Σχιζοφρένεια

Contact Info

Product

Resources

About