Additive Benefits of Laxative, Toilet Training, and Biofeedback Therapies in the Treatment of Pediatric Encopresis

Cox, Daniel J.; Sutphen, James L.; Ling, William; Quillian, W C; Borowitz, Stephen M.

doi:10.1093/jpepsy/21.5.659

Cited by 56 publications

(24 citation statements)

References 14 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Ook Gumair (1990) besteedt in de gevalsbeschrijving van een 13-jarige jongen meer aandacht aan de multimodale behandeling door de schoolcounselor dan aan het leeftijdsvreemde karakter van de klacht. Zelfs de wat grootschaliger studies, zoals die van Kolko (1989) bij psychiatrisch gestoorde kinderen in de leeftijd van 5 tot 13 jaar of de nog grotere groepsstudies met een leeftijdsspreiding tot 15/16 jaar (Cox, Stuphen, Borowitz, Dickens & Singles, 1994;Cox, Stuphen, Ling, Quillian & Borowitz, 1996) en 18 jaar (Loening-Baucke, 1996;Rockney, McQuade, Days, Linn & Alario, 1996) gaan opvallend genoeg nergens op de leeftijdsspecifieke problemen van deze jongeren in. De typische gezinsproblematiek die Bemporad (1978) en Levowitz en Goldstein (1979) bijvoorbeeld al signaleerden, worden in het casuı¨s-tisch verslag van Shapiro en Henderson nauwelijks genoemd.…”

Section: Kenmerken Van Adolescenten Met Encopresisunclassified

Ontwikkeling en behandeling van encopresis bij adolescenten

Bosch¹,

Hoytema²

2000

PSIE

View full text Add to dashboard Cite

Encopresis is een typisch gedragsprobleem van kinderen, dat slechts sporadisch bij adolescenten gesignaleerd wordt. Aan de hand van literatuur en casuıstiek worden de typische kind-en gezinskenmerken van encopretici beschreven. Er blijkt een opvallend consistent beeld te bestaan van passiviteit en grote 'geslotenheid', niet alleen van de adolescent, maar ook van zijn gezin. Aan de hand van twee gevalsbeschrijvingen wordt een en ander geıllu-streerd. Therapeutisch impliceert de behandeling van encopresis bij adolescenten een directieve werkwijze die tot doel heeft de zelfwerkzaamheid te bevorderen. Met behulp van training in sociale vaardigheden moet de adolescent voorts een sociaal netwerk kunnen opbouwen. In de discussie wordt de hypothese van een gegeneraliseerde psychosociale ontwikkelingsachterstand bij deze adolescenten toegelicht en uitgewerkt. InleidingEncopresis is een typisch kinderprobleem dat met het ouder worden in frequentie afneemt en in de adolescentie nagenoeg verdwenen is (Bosch, 1995). Encopresis kan worden omschreven als 'een herhaaldelijk -al dan niet opzettelijk -defeceren op een daartoe niet bestemde plaats (meestal de kleding), hetgeen niet meer leeftijdsadequaat is en waar evenmin een (primair) organisch defect aan ten grondslag ligt ' (Bosch, 1984; DSM-IV, 1994 1 ). Encopresis wordt sporadisch in de puberteit gesignaleerd, al kan het in uitzonderlijke gevallen voorkomen dat de klachten zich gedurende deze levensfase voor het eerst manifesteren. Deze vorm van incontinentie is in de (late) adolescentie uitzonderlijk (Largo, Gianciaruso & Prader, 1978;Bosch, 1986). Bij volwassenen treft men encopresis vrijwel nooit meer aan (Bosch, 1995). Wel worden in de literatuur volwassenen beschreven die lijden aan chronische diarrhea en die fobisch benauwd zijn dit probleem buitenshuis niet te kunnen beheersen (zie Byrne, 1973;Hedberg, 1973). Deze klachten zijn echter van geheel andere aard dan encopresisproblematiek: het betreft eerder een paniekachtig controleverlies, gepaard gaande met sociaal-fobisch gedrag.Zowel fysieke en psychologische rijping als een adequate toilettraining zijn primaire vereisten om zindelijk te kunnen worden. Normaliter is aan die voorwaarden in de adolescentie ook voldaan. Voor jongere kinderen kan het van belang zijn de normale ontwikkelingssequentie waarin sphincter-(of sluitspier)controle bereikt wordt in de diagnostiek te betrekken. Relevante longitudinale studies (Brazelton, 1962; Largo e.a., 1978) toonden eenstemmig aan dat controle over de darmen (c.q. de faecale continentie) eerder bereikt wordt dan controle over de blaas (c.q. de urinale continentie). De belangrijkste conclusie die hieruit kan worden getrokken is dat bij een volledige beheersing van de blaas (met name dus de nachtelijke continentie) encopresis in feite niet meer kan worden toegeschreven aan een fysieke rijpingsachterstand. Wanneer een dergelijk probleem zich in de adolescentie nog voordoet, rest dus als verklaring een

show abstract

Section: Kenmerken Van Adolescenten Met Encopresisunclassified

Ontwikkeling en behandeling van encopresis bij adolescenten

Bosch¹,

Hoytema²

2000

PSIE

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…A combination of behavioral training and laxative therapy affords earlier remission for most subjects (A). 17,20 Although the importance of dietary education has not been determined separately, most experts include this as a component of the maintenance phase of therapy (D). 5,6,14 Behavioral Training.…”

Section: Maintenance Phasementioning

confidence: 99%

Guideline for the Management of Pediatric Idiopathic Constipation and Soiling

Felt¹,

Wise²,

Olson³

et al. 1999

Arch Pediatr Adolesc Med

View full text Add to dashboard Cite

“…Treatment protocols for children with fecal incontinence include laxative treatment, toilet training, behavioral therapy, and biofeedback training [1,3,4,10]. Treatment success ranges from 40% to 75%, and the most effective treatment approach is a combination of behavioral therapy, laxatives, and toilet training [3][4][5][6]. Biofeedback training has no additional therapeutic effect in children with chronic constipation (either with or without fecal incontinence) [6,11,17,18].…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

“…Treatment success ranges from 40% to 75%, and the most effective treatment approach is a combination of behavioral therapy, laxatives, and toilet training [3][4][5][6]. Biofeedback training has no additional therapeutic effect in children with chronic constipation (either with or without fecal incontinence) [6,11,17,18]. A significant number of children with fecal incontinence have some degree of psychosocial co-morbid-treatment outcome of children with fecal incontinence is unknown.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Psychosocial co-morbidity affects treatment outcome in children with fecal incontinence

Everdingen-Faasen

Gerritsen²,

Mulder

et al. 2007

Eur J Pediatr

View full text Add to dashboard Cite

Fecal incontinence is a common disorder in children. Many children with fecal incontinence have psychosocial co-morbidity. In this study, the effect of psychosocial co-morbidity on the treatment outcome of children with fecal incontinence was evaluated. One hundred and fifty children with fecal incontinence were treated in a multidisciplinary program. All children had been treated unsuccessfully for at least one year before entering the program. The treatment consisted of laxative treatment, psychosocial interventions, and biofeedback training. Psychosocial co-morbidity was classified according to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th Edition (DSM-IV). One hundred and forty-one children were completely analyzed (102 boys, mean age 9.6 (range 6.5-16.5) years). Of these, 31 (22%) children had fecal incontinence without constipation and 110 (78%) children had fecal incontinence associated with constipation. In 95% of children, at least one psychosocial co-morbidity was present. Treatment was successful at 12 months in 69% of patients. Treatment was less successful in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), in children with parent-child relational problems, and in mentally retarded children. The results indicate that the early assessment and treatment of psychosocial co-morbidity might improve treatment response in children with fecal incontinence. Children with fecal incontinence are treated less successfully in the first year if they have ADHD, parent-child relational problems, or mental retardation. Psychosocial evaluation and the early assessment and treatment of psychosocial co-morbidity is indicated in order to improve response rate. Family counseling--aimed at improving parent-child relations--should be an integral part of a multidisciplinary treatment program for fecal incontinence.

show abstract

Additive Benefits of Laxative, Toilet Training, and Biofeedback Therapies in the Treatment of Pediatric Encopresis

Cited by 56 publications

References 14 publications

Ontwikkeling en behandeling van encopresis bij adolescenten

Ontwikkeling en behandeling van encopresis bij adolescenten

Guideline for the Management of Pediatric Idiopathic Constipation and Soiling

Psychosocial co-morbidity affects treatment outcome in children with fecal incontinence

Contact Info

Product

Resources

About