A Systematic Literature Review on the Role of Mentoring and Feedback in Improvement of Teaching Practicum

Abstract

Abstract
 This study explores that feedback becomes effective when it is purposeful. Feedback should provide in such a way that the prospective teachers must reach the specific purpose and learning goal behind the practicum experience i.e. the change in teaching behavior and to become a more professional teacher. If provision of feedback does not fulfill the purpose behind the process then it is just the wastage of time. Systematic literature review was used as a research methodology and detailed literature was cited to see all aspects of feedback and mentoring to improve practicum. Feedback becomes effective only when it provides information to the prospective teachers either they are performing their tasks to achieve their learning goals properly or they may need some correction. It is evident from the literature that there is a significant difference in the role of mentor and supervisor. Mentors play the role of advisor, friend, guide and counselor while supervisors play the role a teacher, assessor and boss.

Impact of the Split Teaching Practice Model on Undergraduate Pre-Service Teachers’ Performance in Science Content Delivery

“…Hence, Second-phase pre-service teachers significantly performed better in their lesson presentations compared to their First-phase counterparts. These findings are consistent with [16], who stressed the positive impact of extended teaching practice on content delivery skills. Second-phase pre-service teachers' significant performance in aspects of lesson presentation may be due to their deeper content knowledge acquired after their First-phase teaching practice and increased confidence.…”

“…These inclinations are supported by [20] and [18]. The finding is also consistent with [16] and [37] who reported that, an increased practice and the opportunity for a second attempt result in improved performance.…”

“…The split model provides a gradual and incremental teaching experience, which is typically associated with the American education system [1]. It offers advantages such as timelier feedback [16] and the opportunity for preservice teachers to apply lessons learned in the First-phase to the Second-phase. However, it may introduce challenges related to inconsistencies in evaluation and the need for pre-service teachers to adapt to changing classroom dynamics [1].…”

“…In this regard, the effectiveness of teaching practice supervision plays an important role in enhancing pre-service teachers' performance in science content delivery [7,17]. Effective supervision involves meaningful assessment through observation and constructive feedback that guides pre-service teachers' development as aspiring science teachers [1,3,16,17]. It is essential for bridging the gap between theory and practice (14,35,36) and ensuring that pre-service teachers can effectively translate educational principles into classroom teaching [21].…”

การพัฒนาโปรไฟล์แบบเครือข่ายสำหรับการนิเทศเพื่อส่งเสริมทักษะการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนักศึกษา

“…Hattie and Timperley, 2007; Nicole, 2010) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บอยู ่ ในกระบวนการนิ เทศ ซึ ่ งในการฝึ กประสบการณ์ วิ ชาชี พครู ผู ้ นิ เทศก์ จะให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บแก่ นั กศึ กษาครู ซึ ่ งจะช่ วยให้ นั กศึ กษาครู เห็ นแนวทางในการพั ฒนาการจั ดการ เรี ยนการสอนและการปฏิ บั ติ งานครู ได้ อย่ างมี ประสิ ทธิ ภาพ แนวคิ ดการให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บมาจากแนวคิ ดทางจิ ตวิ ทยาของ Thorndike ปี 1913 เป็ น ทฤษฎี เกี ่ ยวกั บพฤติ กรรมมนุ ษย์ อธิ บายว่ าการให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บเป็ นการเสริ มแรงทางบวก ไม่ ใช่ การ เสริ มแรงทางลบหรื อการลงโทษ จุ ดมุ ่ งหมายของการให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บ คื อ การให้ ข้ อมู ลที ่ มี ประสิ ทธิ ภาพ ตรงประเด็ น อธิ บายผลที ่ เกิ ดตามความเป็ นจริ งและทั นเวลาเพื ่ อให้ ผู ้ เรี ยนเกิ ดการแก้ ไข ได้ ทั นเวลา(Hattie and Timperley, 2007;Kalsoom et al, 2019) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บที ่ มี ประสิ ทธิ ภาพขึ ้ นอยู ่ กั บหลั กการ (Kalsoom et al, 2019) ดั งต่ อไปนี ้ 1) มี จุ ดประสงค์ ที ่ ชั ดเจน (purposeful) เพื ่ อพั ฒนาให้ ถึ งการเรี ยนรู ้ ที ่ มุ ่ งหวั ง เช่ น การ พั ฒนาการสอน หรื อการพั ฒนาความเป็ นครู มื ออาชี พ การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บที ่ มี ประสิ ทธิ ภาพจะช่ วย ให้ สามารถไปถึ งจุ ดหมายที ่ วางไว้ และสามารถแก้ ไขข้ อบกพร่ อง การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บที ่ มี เป้ าหมาย ชั ดเจนจึ งมี ความสำคั ญต่ อการพั ฒนาเพื ่ อให้ บรรลุ ตามวั ตถุ ประสงค์ ที ่ วางไว้ 2) เกิ ดขึ ้ นในเวลาที ่ เหมาะสม (timely) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บที ่ ดี ควรให้ หลั งจากที ่ นั กศึ กษา ครู ทำการสอนเสร็ จทั นที ไม่ ควรปล่ อยเวลาไว้ นานเกิ นไป เพราะอาจจะทำให้ ลื มหรื อพลาดในประเด็ น ที ่ สำคั ญในการให้ คำแนะนำ การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บทั นที จึ งมี ความสำคั ญต่ อความสำเร็ จในการเรี ยนรู ้ 3) เป็ นความจริ งและมี ความชั ดเจน การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บต้ องเป็ นข้ อมู ลที ่ เป็ นความจริ ง หากเป็ นจุ ดที ่ ควรพั ฒนาก็ ควรบอกตามจริ งเพื ่ อให้ เกิ ดการพั ฒนาในด้ านนั ้ น ๆ การเลื อกใช้ คำที ่ เข้ าใจ ง่ าย การสื ่ อสารที ่ ชั ดเจนจึ งเป็ นกระบวนการสำคั ญเพื ่ อให้ เกิ ดความเข้ าใจตรงกั นระหว่ างผู ้ ให้ ข้ อมู ล และผู ้ รั บข้ อมู ล การบอกข้ อมู ลป้ อนกลั บตามความเป็ นจริ งจะช่ วยให้ เกิ ดการพั ฒนาตนเองได้ อย่ างมี ประสิ ทธิ ภาพ 4) สามารถดำเนิ นการได้ (actionable) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บที ่ มี แนวทางชั ดเจน สามารถ ปฏิ บั ติ ได้ จริ ง ส่ งผลให้ ผู ้ รั บข้ อมู ลสามารถมี แนวทาง และนำไปปฏิ บั ติ ตามเพื ่ อพั ฒนาตนเองต่ อไป 5) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บมี ความคงเส้ นคงวา (consistent) ไม่ เปลี ่ ยนแปลงข้ อมู ลไปมาจะ นำไปสู ่ การพั ฒนาตนเองได้ เป็ นอย่ างดี เพราะการเห็ นแนวทางในการพั ฒนาตนเองที ่ แน่ นอนจะทำให้ มี เป้ าหมายและแนวทางในการปรั บปรุ งตนเอง แต่ หากข้ อมู ลป้ อนกลั บเปลี ่ ยนแปลงอยู ่ บ่ อย ๆ อาจทำ ให้ เกิ ดความสั บสนและส่ งผลเสี ยต่ อผู ้ รั บข้ อมู ลได้ Hattie, 2008; Tang and Chow, 2007) โดยเฉพาะนั กศึ กษาครู เพราะการให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บเป็ น กระบวนการนิ เทศติ ดตามนั กศึ กษาครู เพื ่ อไม่ ให้ นั กศึ กษาครู เผชิ ญปั ญหาด้ วยตนเอง (Bonilla and Méndez Rivera, 2008) อี กทั ้ งเป็ นการให้ กำลั งใจโดยผ่ านการให้ คำแนะนำที ่ เป็ นประโยชน์ ในการ พั ฒนาตนเอง (Kalsoom et al, 2019) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บจะต้ องคำนึ งถึ งกระบวนการเรี ยนรู ้ หรื องานนั ้ นๆเพื ่ อลดช่ องว่ างสิ ่ งที ่ เข้ าใจกั บสิ ่ งที ่ ต้ องการให้ เข้ าใจ นำมาซึ ่ งความพยายามในการทำงาน แรงจู งใจ และความยึ ดมั ่ นผู กพั นในการทำสิ ่ งนั ้ น และเป็ นการชี ้ แนะแนวทางเพื ่ อนำไปปฏิ บั ติ งานให้ มี ประสิ ทธิ ภาพมากยิ ่ งขึ ้ น (Hattie and Timperley, 2007) การให้ ข้ อมู ลป้ อนกลั บที ่ มี ประสิ ทธิ ภาพ ระหว่ างการฝึ กประสบการณ์ วิ ชาชี พครู จะช่ วยให้ ข้ อมู ลที ่ เป็ นประโยชน์ แก่ นั กศึ กษาครู เช่ น นั กศึ กษา ครู ทราบจุ ดเด่ นและจุ ดที ่ ควรพั ฒนาในด้ านการจั ดการเรี ยนการสอน เพื ่ อช่ วยลดข้ อผิ ดพลาดและ พั ฒนาการจั ดการเรี ยนการสอนให้ ดี ขึ ้ น สอดคล้ องกั บงานวิ จั ยเรื ่ องของมุ มมองในการให้ ข้ อมู ล ป้ อนกลั บของครู พี ่ เลี ้ ยงและเพื ่ อนนั กศึ กษาครู ในระหว่ างการฝึ กประสบการณ์ วิ ชาชี พครู โดยสั มภาษณ์ บทบาทและมุ มมองของเพื ่ อนนั กศึ กษาครู จำนวน 6 คนและอาจารย์ ที ่ ปรึ กษาจำนวน 3 คน พบว่ าการ ให้ ข้ อ...…”