A Study on The Adaptation of the Scale on Determining the Impact of Inclusion on Children with Disabilities

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Rafferty ve Griffin (2005) tarafından geliştirilen Impact of Inclusion on Children with Disabilities isimli ölçeğin Türkçe'ye uyarlanmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu, Kocaeli ili Gebze ilçesinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı anaokulu ve ilkokullarda çalışan 170 öğretmen oluşturmaktadır. Bütünleştirmenin Özel Gereksinimli Çocuklar Üzerindeki Etkisi Ölçeğinin, BF ve BR olmak üzere orijinalindeki iki faktörlü örtük yapısının, Türkçe'ye uyarlanan ölçekte de aynı şekilde sağlandığı DFA sonucunda doğrulanmıştır. Çalışmada ölçeğin BF (7) alt boyutu için α=.885 ve ω=.886; BR (6) alt boyutu için α=.679 ve ω=.692 olarak bulunmuştur. Elde edilen bu bulgular ışığında, Türkçe'ye uyarlanan bu ölçeğin geçerli ve güvenilir olduğu söylenebilir.

Bütünleşti̇rmeni̇n Özel Gereksi̇ni̇mli̇ Öğrenci̇ler Üzeri̇ndeki̇ Etki̇si̇ni̇n Okul Öncesi̇ Öğretmen Görüşleri̇ne Göre İncelenmesi̇

“…Ölçeğin risk boyutundan alınabilecek en düşük puan 6, en yüksek puan 30'dur. Bu boyuttan alınan toplam puanın yükselmesi bütünleştirmenin risklerinin azaldığını, düşmesi ise bütünleştirmenin risklerinin arttığını göstermektedir (Şahbaz, Atılgan ve Aydemir, 2018).…”

“…Ayrıca kaynaştırma eğitimine yönelik öğretmen tutumlarının incelendiği araştırmalar da (Alver, Bozgeyikli ve Işıklar, 2011;Danyolı, 2017;Engin, Tösten, Kaya ve Köselioğlu, 2013;Güleryüz ve Özdemir, 2015;Güney, 2019;Orel, Zerey ve Töret, 2004;Özcan, 2020;Özokcu, 2018;Seçer, 2011;Soyyiğit, 2013;Sünbül ve Sargın, 2002;Şahbaz, 1997;Ünsal, 2019) bulunmaktadır. Alanyazında kaynaştırma eğitimiyle ilgili çok sayıda çalışma bulunmasına karşın bütünleştirme uygulamaları ile ilgili sınırlı sayıda çalışmaya ulaşılmıştır (Aydemir, Atılgan ve Şahbaz, 2018;Keser ve Düzkantar, 2019;Söğüt ve Şahbaz 2018a;Söğüt ve Şahbaz 2018b). Bütünleştirmenin ulusal alanyazında yeni bir kavram olması ve öğretmenlerin konuyla ilgili bilgi sahibi olmamasının yapılan araştırmaları sınırlandırdığı düşünülmektedir.…”

Kapsayıcı Eğitime Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

“…Kapsayıcı eğitime yönelik tutumları ölçmeyle ilgili yapılan uluslararası (Anderson vd., 2007;Avramidis & Norwich, 2002;de Boer vd., 2011;Wood, 2007) ve ulusal (Sucuoğlu vd., 2013;Şahbaz, Atılgan & Aydemir, 2018;İra & Gör, 2018;Keser, 2019) çalışmalara bakıldığında daha çok anket veya görüşme tekniklerinin kullanıldığı görülmüştür. Ewing, Monsen ve Kialblock (2018), 1994 yılında yayımlanan Salamanca Bildirgesinden 2015 yılına kadar olan süreçte öğretmenlerin kapsayıcı eğitime yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla geliştirilen 9 ölçme aracını incelemişlerdir.…”

A Study on the Adaptation of the Scale on Determining Impact of Inclusion on Typically Developing Children

“…Gerekli durumlarda özel gereksinimli akranlarına liderlik yapar ve onlara model olurlar (Artan & Uyanık Balat, 2003;Kırcaali İftar, 1998;MEB, 2010;MEB, 2013;Metin, 1992;Odom, Buysee & Soukakou, 2011;Sasso & Rude, 1988). Bu durum onlarda yardımlaşma, sorumluluk alma, paylaşma, işbirliği yapma, problem çözme becerilerinin gelişmesine ve kendilerine olan güvenlerinin artmasına katkı sağlar (Fryxell & Kennedy, 1995;Sucuoğlu & Kargın, 2006 [Siperstein, 1980;Stoiber, Gettinger & Goetz, (1998) [Hastings & Oakford, (2003)]; bütünleştirmenin etkisi ölçeği, [Rafferty & Griffin, (2005), Şahbaz, Atılgan & Aydemir, 2018], sosyal kabul ölçekleri, [Siperstein, (1988), Civelek, (1990; Arslan & Şahbaz, (2012)]; sosyal beceri ölçekleri, [Gresham & Elliot, (1990), Sucuoğlu & Özokçu, (2005)]; empati ölçekleri, [Mehrabian & Epstein (1972) ;Bryant, (1982), Yılmaz Yüksel, (2004); Baron, Cohen & Wheelwright (2004), Bora ve Baysan (2009)]; öğretmen yeterliliği ölçekleri, [(Tschannen Moran & Hoy, (2001); Sharma, Loreman & Forlin (2012), Bayar, 2015;Friedman & Kass (2002), Kaner, Şekercioğlu & Tellice Yüksel, 2008]; akran ilişkileri ölçekleri, [Ladd & Profilet, (1996), Ladd & Kochenderfer Ladd (2002), Gülay, (2008)]; yalnızlık ölçekleri, [Asher, Hymel & Renshaw (1984); Asher & Wheeler (1985), Kaya (2005)]; kaygı ölçeği,…”

“…Türkiye'de yapılan çalışmalar incelendiğinde ise; çalışmaların bir kısmında Türkiye dışında geliştirilen ölçeklerin Türk kültürüne uyarlandığı, bir kısmında da araştırmacılar tarafından geliştirilen ölçeklerin kullanıldığı görülmüştür. Bu alanda kullanılan ölçekler ve konuları aşağıda özetle sıralanmıştır: Kaynaştırma uygulamalarına katılan çocuklara ilişkin görüş, tutum ve düşünce ölçekleri, [Siperstein, 1980;Stoiber, Gettinger & Goetz, (1998), Dalğar & Şahbaz (2011; Antonak & Larrivee, (1995), Kırcaali İftar (1996; Avramidis, Bayliss & Burden, (2000); Osgood, Suci & Tannenbaum, (1957); Van Reusen, Shoho & Barker, (2001); Baker, Kapperman & Montemurro, (1981); Şahin & Güldenoğlu, (2013); Berryman & Neal, (1980), Atay, (1995; Yuker, Block & Young, 1970, Özyürek (1988; Ergin, 2014;Forlin, Earle, Loreman & Sharma (2011);Kösterelioğlu, 2013]; kaynaştırmanın etkisi ölçeği, [Hastings & Oakford, (2003)]; bütünleştirmenin etkisi ölçeği, [Rafferty & Griffin, (2005), Şahbaz, Atılgan & Aydemir, 2018, sosyal kabul ölçekleri, [Siperstein, (1988), Civelek, (1990; Arslan & Şahbaz, (2012)]; sosyal beceri ölçekleri, [Gresham & Elliot, (1990), Sucuoğlu & Özokçu, (2005)]; empati ölçekleri, [Mehrabian & Epstein (1972) ;Bryant, (1982), Yılmaz Yüksel, (2004); Baron, Cohen & Wheelwright (2004), Bora ve Baysan (2009)]; öğretmen yeterliliği ölçekleri, [(Tschannen Moran & Hoy, (2001); Sharma, Loreman & Forlin (2012),…”