A self-determination approach to understanding of athletes’ automatic self-talk.

Abstract

Grounded on self-determination theory, this study aimed to explore the relationships between basic needs satisfaction, motivational regulations, and athletes' automatic self-talk, and examine the potential mediating role of autonomous and controlled motivation in the relationships between basic needs satisfaction and athletes' automatic self-talk. A crosssectional design was employed. Athletes (N ϭ 381; mean age 16.54) from a variety of individual (n ϭ 132) and team sports (n ϭ 249) completed a multisection questionnaire tapping the targeted variables. Structural equation modeling was used to test the hypothesized relationships through a direct, a fully mediated, and a partially mediated model. The analyses provided best support for the partially mediated model which showed that (a) the relationships between the need for competence and athletes' positive and negative self-talk were partially mediated by autonomous motivation; (b) the relationships between the need for relatedness and athletes' positive and negative self-talk were fully mediated by autonomous motivation; (c) the relationship between the need for autonomy and positive self-talk was partially mediated by autonomous motivation, whereas the relationship between the need for autonomy and negative self-talk was fully mediated by autonomous and controlled motivation. Overall, our self-determination theory-derived hypotheses were largely supported. These findings stress the importance of basic need satisfaction and motivational regulations, as factors that influence athletes' automatic self talk and suggest that sport environments which support athletes' basic psychological needs are likely to foster more autonomous motivation toward sport and maximize athletes' positive self-talk, while minimizing negative self-talk.

Nothing unfortunate about disagreements in sport self-talk research: Reply to Van Raalte, Vincent, Dickens, and Brewer (2019).

“…Yet, in sport specifically, this method has been useful in analyzing self-statements that can later be subdivided into relevant selftalk categories (Hardy, Gammage, & Hall, 2001;Latinjak et al, 2014 Another method that has helped to advance our understanding of self-talk involves psychometric questionnaires, such as the Automatic Self-Talk Questionnaire for Sports (ASTQS;Zourbanos et al, 2009). The ASTQS has been validated, adapted to other languages (Latinjak, Viladrich, Alcaraz, & Torregrosa, 2016), and used repeatedly to study organic self-talk in relation to variables such as self-efficacy, flow, and motivation (Ada, Comoutos, Karamitrou, & Kazak, 2019;Karamitrou, Comoutos, Hatzigeorgiadis, & Theodorakis, 2017;Zourbanos et al, 2016). However, as the ASTQS was developed before distinguishing between spontaneous and goal-directed self-talk, a review of the instrument is timely in order to confirm (or not) its utility for continuing to advance the area.…”

Το Περιεχόμενο Και Οι Παράγοντες Διαμόρφωσης Της Αυτό-Ομιλίας Των Μαθητών/Τριων Στο Μάθημα Της Φυσικής Αγωγής

“…Τα τελευταία χρόνια, δύο κύρια ερευνητικά ρεύματα προέκυψαν στην βιβλιογραφία της αυτο-ομιλίας. Το πρώτο εξετάζει την αυτο-ομιλία ως μια γνωστική στρατηγική αυτορρύθμισης και βελτίωσης της απόδοσης (Hatzigeorgiadis, Zourbanos, Latinjak, & Theodorakis, 2014;Latinjak, Zourbanos, López-Ros, & Hatzigeorgiadis, 2014), όπου γίνεται εσκεμμένη χρήση λέξεων ή φράσεων που σχεδιάζονται με συστηματικό τρόπο, ενώ το δεύτερο διερευνά την αυτο-ομιλία ως μορφή αυτόματων σκέψεων, με κύριο στόχο την ανίχνευση του περιεχομένου της αυτο-ομιλίας και των παραγόντων που διαμορφώνουν το περιεχόμενό της (Hardy, Oliver & Tod, 2009;Karamitrou, Comoutos, Hatzigeorgiadis, & Theodorakis, 2017;Latinjak Hatzigeorgiadis, & Zourbanos, 2017;Theodorakis, Hatzigeorgiadis, et al,, 2012;Zourbanos, Hatzigeorgiadis, Chroni, Theodorakis, & Papaioannou, 2009). Παράλληλα, ερευνητές (Conroy & Metzler 2004; υποστήριξαν ότι επιβάλλεται να δοθεί προτεραιότητα στη διερεύνηση τόσο της φύσης όσο και των παραγόντων που διαμορφώνουν την αυτοομιλία.…”

“…Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, παρόλο που το πλαίσιο του Latinjak et al έχει επικριθεί (Van Raalte et al, 2016a), χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές μελέτες στον τομέα του αθλητισμού (Latinjak, Font-Llado, Zourbanos, & Hatzigeorgiadis, 2016;Latinjak, Hatzigeorgiadis & Zourbanos, 2017), σε αντίθεση με το νέο προτεινόμενο μοντέλο της Van Raalte et al,(2016a) το οποίο δεν έχει ακόμη ερευνητικό υπόβαθρο (Hardy et al, 2018;Karamitrou et al, 2017;Van Raalte, Vincent, & Brewer, 2016b).…”

“…Σε ό,τι αφορά την αυθόρμητη αυτο-ομιλία, αναδείχθηκε ότι η ικανοποίηση των ΒΨΑ σχετίστηκε θετικά με την θετική αυθόρμητη αυτο-ομιλία και αρνητικά με την αρνητική αυθόρμητη αυτο-ομιλία, αποτέλεσμα που εναρμονίζεται με την 3 η ερευνητική υπόθεση. Παρόμοια ευρήματα έχουν καταγραφεί σε μια σειρά μελετών που έλαβαν χώρα στον αθλητισμό και στη ΦΑ (Amado, et al, 2019;Karamitrou, et al, 2017;Hatzigeorgiadis & Biddle, 1999;Zourbanos, et al, 2014), όπου διαπιστώθηκε ότι η ικανοποίηση των ΒΨΑ συνέβαλε στη ενίσχυση της θετικής αυτοομιλίας και τον περιορισμό της αρνητικής αυτο-ομιλίας αθλητών/μαθητών. Επιπλέον, από τις αναλύσεις βρέθηκε ότι η ματαίωση των ΒΨΑ σχετίστηκε θετικά με την αρνητική αυθόρμητη αυτο-ομιλία, αποτέλεσμα που έρχεται σε συνέπεια με πρόσφατη μελέτη στη ΦΑ (Brisimis, Krommidas, Galanis, Karamitrou, Syrmpas & Comoutos, 2020), επαληθεύοντας την 4 η ερευνητική υπόθεσή μας.…”

“…Αντιστοίχως, το αποδυναμωτικό κλίμα σχετίστηκε θετικά με την αρνητική αυθόρμητη αυτο-ομιλία μέσω της ματαίωσης των ΒΨΑ, τεκμηριώνοντας την 6 η ερευνητική υπόθεση. Τα ανωτέρω πορίσματα είναι σύμφωνα, εν μέρει, με αυτά πρόσφατων μελετών (Ada et al, 2019;Marjanović et al, 2019) (π.χ., De Muynck, et al, 2017;Karamitrou et al, 2017). Περαιτέρω, από την ανάλυση των αποτελεσμάτων δεν επαληθεύτηκε η 8 η ερευνητική υπόθεση, αφού η ματαίωση των αναγκών προέβλεπε θετικά τη στοχευμένη αυτο-ομιλία των μαθητών.…”