A New History of Libraries and Books in the Hellenistic Period

Abstract

JSTOR is a not-for-profit service that helps scholars, researchers, and students discover, use, and build upon a wide range of content in a trusted digital archive. We use information technology and tools to increase productivity and facilitate new forms of scholarship. For more information about JSTOR, please contact support@jstor.org.. University of California Press is collaborating with JSTOR to digitize, preserve and extend access to Classical Antiquity.Discarding the unreliable late evidence for the Library of Alexandria in the Hellenistic period, I establish a new history of libraries and books on more secure primary sources. Beginning in the second century bce at various places across the eastern Mediterranean, rich, powerful men began to sponsor collections of books. These new public displays of aristocratic and royal munificence (euergetism) so transcended earlier holdings of books-which had been small, vocational, and private-that in an important sense they constitute the invention of the library. As political institutions, these libraries depended on a revaluation of books, treating them as valuable irrespective of their content, and in various domains people increasingly attended to books as formal objects. Romans accelerated the pace and scope of this biblio-political revolution and extended the revaluation of books, transformations which gave a deeply anachronistic imprint to the frequently cited late stories about Hellenistic libraries.

A Civic Alternative to Stoicism: The Ethics of Hellenistic Honorary Decrees

“…Maiuri 1925. On euergetical donations of books in second-century BC Rhodes, and the involvement of the gymnasiarch: Johnstone 2014: 355, 369. 218.…”

The Red Sea Aristotle

“…For the political significance of the Museum and Library, see, for example,Erskine (1995), where, however, much emphasis is placed on the connection between Aristotle and Alexander the Great and on the Lyceum as a model for the Museum. Very nearly all of the sources are late and unreliable, and this is especially true of accounts related to the Library, on which see especiallyBagnall (2002) 348-56 andJohnstone (2014) 362-68. For the Museum, too, far less is known about its organization and activities in the third century than is often assumed; see, for example,Fraser (1972) 1.312-19.…”

Demetriusz z Faleronu a organizacja Musejonu w Aleksandrii

“…Frasera polemizujeJohnstone (2014), a jego opinie zostaną przywołane poniżej potrzebował pośrednika w osobie Demetriusza lub kogokolwiek innego w ufundowaniu Musejonu w Aleksandrii?9Kontynuując swój wywód Fraser stwierdził, że Soter początkowo bezskutecznie usiłował skorzystać z usług samego Teofrasta, ale ostatecznie musiał zadowolić się pomocą jego wybitnego ucznia W innym miejscu swej pracy ujął to samo zdarzenie wskazując na nieco inny kontekst, gdyż wspomniał, że Demetriusz po ucieczce z Aten przybył do Egiptu, gdzie doradzał Soterowi w wielu kwestiach, włącznie z ustanowieniem kodeksu praw oraz w kwestii ufundowania Biblioteki10 Dodał ponadto, że jest bardziej niż prawdopodobne, iż doradzał królowi w sprawie ufundowania i organizacji Musejonu11 Jego zdaniem nie można mieć zatem wątpliwości, że Biblioteka i Musejon były zakładane razem i że kluczową rolę w ich powstaniu odegrał wspomniany Demetriusz12 Czy jednak źródła dają nam taką pewność? Za chwilę wrócimy do tej kwestii Sam Fraser słusznie zauważył w swej analizie, że autor mimów, Herodas, w krótkim wyliczeniu wspaniałości Aleksandrii (mim 3) nie wspomniał o Bibliotece jako instytucji Podobnie Strabon nie wspomina o Bibliotece przy okazji opisywania kompleksu pałacowego z Musejonem13 Fraser wyjaśnia jednak, iż milczenie tych autorów starożytnych na temat Biblioteki nie musi być rozstrzygające co do jej istnienia w opisywanym okresie Jego zdaniem możliwy scenariusz jest taki, że Strabon nie wspomniał w tym miejscu o Bibliotece, gdyż została ona zniszczona na dwadzieścia lat przed jego podróżą do Egiptu, zaś Herodas nie musiał wymieniać wszystkich możliwych atrakcji Aleksandrii w tekście literac-kim14 Czy jednak niedawne zniszczenie mogło być powodem milczenia o tak ważnej instytucji, która budziła żywe zainteresowanie także w źródłach późno-Kos, gramatyk Zenodot z Efezu oraz filozof Straton24, który został zresztą pierwszym nauczycielem następcy tronu25 Barnesowi wydaje się zatem, że Demetriusz odegrał wiodącą rolę w tworzeniu, a przynajmniej w dostarczeniu pomysłu na słynny Musejon w Aleksandrii, który jego zdaniem był rozwinięciem koncepcji Lykejonu jako szkoły filozoficznej znajdującej się pod opieką Muz (musejon) Autor dodał, że niewiele wiemy o organizacji Musejonu aleksandryjskiego, ale można przypuszczać, że był dobrze finansowany przez króla, zwłaszcza w początkowym okresie26 Przypisuje Demetriuszowi zasługę stworzenia Musejonu i powołując się na List Arysteasza podkreśla, że filozof ten nie mógł być pierwszym bibliotekarzem:…”