2010
DOI: 10.2139/ssrn.1716572
|View full text |Cite
|
Sign up to set email alerts
|

A Historicised (Re)Assessment of EDSA ‘People Power’ (1986)

Help me understand this report

Search citation statements

Order By: Relevance

Paper Sections

Select...
1
1
1

Citation Types

0
2
0
1

Year Published

2013
2013
2019
2019

Publication Types

Select...
3
1
1

Relationship

0
5

Authors

Journals

citations
Cited by 5 publications
(3 citation statements)
references
References 18 publications
0
2
0
1
Order By: Relevance
“…May pangangailangang basagin ang umiiral na mito na ang supraclass na rurok ng mga aklasang bayan ang tanging nagpabagsak sa diktadurang Marcos. Sa konteksto ng malawak na ambag ng Communist Party of the Philippines (CPP) sa pakikibakang anti-Marcos, bukod pa sa katotohanang binigyangdaan ng politikal na pag-oorganisa ng Kaliwa ang People Power (Curaming & Claudio, 2010), dapat bigyan ng diin na ang EDSA Uno ay kulminasyon lamang ng mga kilos-protesta at pakikibaka ng mga ordinaryong mamamayan na ang iba ay simpatetiko rin sa armadong pakikibaka (gaya ng pinatutunayan ng lakas at saklaw ng CPP sa mga panahong iyon), gaya ng paggunita ni Remollino (2006) na nagtala ng 20 mahahalagang personahe (karamihan ay nasa kampong Kaliwa o nakakiling sa Kaliwa) na nakibaka sa diktadurang Marcos "mula simula, " mga personaheng ang pagsisikhay ay naghasik ng binhi ng, dumulo, o kaya'y nakapag-ambag kahit paano sa pagtatagumpay ng EDSA Uno. Karamihan sa 20 personaheng tinukoy ni Remollino ay pawang kakampi ng mga tinatawag na pinagsasamantalahang uri sa marami-raming isyu at adbokasiyang ekonomiko, bagay na hindi sinaklaw ng mensahe ng "Handog ng Pilipino sa Mundo. "…”
Section: Tunggalian Ng Mga Uri: Sa Ilalim Ng Karpeta Sa Ibabaw Ng Mesa At Sa Kalsadaunclassified
“…May pangangailangang basagin ang umiiral na mito na ang supraclass na rurok ng mga aklasang bayan ang tanging nagpabagsak sa diktadurang Marcos. Sa konteksto ng malawak na ambag ng Communist Party of the Philippines (CPP) sa pakikibakang anti-Marcos, bukod pa sa katotohanang binigyangdaan ng politikal na pag-oorganisa ng Kaliwa ang People Power (Curaming & Claudio, 2010), dapat bigyan ng diin na ang EDSA Uno ay kulminasyon lamang ng mga kilos-protesta at pakikibaka ng mga ordinaryong mamamayan na ang iba ay simpatetiko rin sa armadong pakikibaka (gaya ng pinatutunayan ng lakas at saklaw ng CPP sa mga panahong iyon), gaya ng paggunita ni Remollino (2006) na nagtala ng 20 mahahalagang personahe (karamihan ay nasa kampong Kaliwa o nakakiling sa Kaliwa) na nakibaka sa diktadurang Marcos "mula simula, " mga personaheng ang pagsisikhay ay naghasik ng binhi ng, dumulo, o kaya'y nakapag-ambag kahit paano sa pagtatagumpay ng EDSA Uno. Karamihan sa 20 personaheng tinukoy ni Remollino ay pawang kakampi ng mga tinatawag na pinagsasamantalahang uri sa marami-raming isyu at adbokasiyang ekonomiko, bagay na hindi sinaklaw ng mensahe ng "Handog ng Pilipino sa Mundo. "…”
Section: Tunggalian Ng Mga Uri: Sa Ilalim Ng Karpeta Sa Ibabaw Ng Mesa At Sa Kalsadaunclassified
“…"From August 1983 to 1985, the economic and political situation became more and more unstable as capital flew out of the country and anti-government demonstrations involving more and more people across the social divide became more common occurrences" (Curaming and Lisandro, 2010). Facing mounting domestic pressure to demonstrate his legitimacy, in November 1985, Marcos announced that presidential elections would be held in February 1986 (Thompson, 1995).…”
Section: Assassination Of Benigno S Aquino 1986 Election People's Pow...mentioning
confidence: 99%
“…On 22–25 February 1986, the EDSA People Power Revolution overthrew Marcos, and became the link to the transitionary government led by Corazon “Cory” Aquino, the widow of the assassinated Senator Benigno Aquino Jr, Marcos’ staunchest opponent. While some consider her government as a redeemer, a number of scholars and political analysts also see the transitionary government as a “restorationist” of elite democracy where the old oligarchs were brought back to power, and those who embezzled the country’s wealth and committed human rights violations were never prosecuted (Anderson, 1988; Bello et al, 2004; Claudio, 2013; Curaming and Claudio, 2010; David, 1996).…”
Section: Introductionmentioning
confidence: 99%