A Glimpse into the process of gaining permission for the educational dissection of human cadavers in the Ottoman empire

Abstract

Dissection of the human body for educational purposes became officially permitted in the Ottoman Empire only after a long, difficult process. In the West, studies based on the findings of Galen had been taboo during a long period in which dissection of human bodies had been prohibited. Although the first dissection studies since ancient times began to appear in the Western literature in the late 13th and early 14th centuries, the post-Galen taboo against dissection was broken only in the 16th century by the studies of Vesalius. However, in the Eastern World, it was only fairly recently that the idea of the "sanctity of the human body" could be challenged. In the medieval Islamic world, as during the Middle Ages in the West, prohibitions against the dissection of human cadavers continued for social and religious reasons, although the Koran does not specifically ban such dissection. This prohibition also continued through the Ottoman era, which began in the 14th century. The first efforts to end the prohibition on dissection in the Ottoman Empire were made at the beginning of the 19th century during the reign of Sultan Selim III but official permission for dissection was given only in 1841 during the reign of Sultan Abdulmecid. Educational dissections in the Ottoman Empire officially began at the Istanbul Medical School following the granting of this permission. This article will discuss the attempts to end the prohibition of dissection in Ottomans within the scope of the history of anatomical study in Turkey.

An Overview of the Change of Turkish Medical and Anatomy Education

“…Burada önceki dönem medrese eğitimlerinden farklı olarak dersler 18. yüzyıldan itibaren sadece teorik olarak verilmeyip ayrıca kemiklerle (mezardan alınmış ya da maket), gerçekleştirilmekteydi. 1,2,5 Bu modernleşme döneminde kemiklerin kullanımı III. Selim (1789-1807)'in fermanı üzere gerçekleştirilmiş olup kemikler kimsesizlere ait mezarlardan eğitim amacıyla alınıyordu.…”

“…İlk otopsiyi ise yine Dr. Bernard 1843'te başına düşen sırık neticesinde ölen bir kişi üzerinde gerçekleştirilmiştir. 1,2,5,8,14,15 Dr. Bernard izin sorunu çözüldükten sonra diseksiyon yapıp ve anatomi dersi verebilecek bir hekim arayışına girmiştir. Bu arayış neticesinde dönemin ünlü anatomistlerinden Prof. Hyrtl (1810-1894)'in öğrencisi olan vatandaşı Dr. Sigmund Spitzer (1813-1894) yapılan sınavlarda da başarı göstererek İstanbul'a davet edilmiştir.…”

“…Dr. Spitzer, Dr. Bernard'ın 1844'teki ölümüne kadar olan süreçte asistanlığını yapmış; ona otopsi ve diseksiyonlarda yardım etmiştir. 1,2,5,7,8 Dr. Spitzer dışında sırasıyla İtalya ve Fransa tıp fakültelerinden mezun olan Istefanaki Karatodori (1789-1867) ve Stefan Bogos adlı iki öğretim görevlisi yine Dr. Bernard'a teorik ve pratik anatomi derslerinde yardımcı olmuşlardır. Bu dönemde 3 kadavra iki yıllığına kullanılmıştır.…”

“…Sahipsiz ölülerin vücutlarının tıp fakültelerine verilebileceği yönündeki resmi düzenleme 1980'lerin başında gözden geçirilmiş olsa da kadavra sayısı orantılı olarak artmamıştır. 5,29 Ülkemizde 2020 yılı itibariyle 127 aktif vakıf ve devlet üniversitesi bulunmakta olup, bunlara bağlı 122 tıp fakültesi yer almaktadır. Bu programlardan 41 tanesi Tıp Eğitimleri Programlarını Değerlendirme ve Akreditasyon Derneği (TEPDAD) tarafından akredite edilmişken, 21 programın akreditasyon süreci ise devam etmektedir.…”

Evaluation of knowledge and attitudes of physicians in Turkey about body donation processes

“…This evolution, which progresses at different speeds in different geographies, can be shaped by solutions accepted by the society that questions ethical values on one hand and the needs on the other, and laws and regulations develop in a way that adapts to this. [2,7,9,14,16,18,20,[25][26][27][28][29][30][31][32] Unclaimed bodies are the most common source of cadaver supply worldwide. However, the ethical problems arising from the use of…”