A diet containing rapeseed oil-based fats does not increase lipid peroxidation in humans when compared to a diet rich in saturated fatty acids

Abstract

Objective: To compare the effects of a rapeseed oil-based diet containing an increased proportion of easily oxidised polyunsaturated fatty acids such as a-linolenic acid with a diet rich in saturated fatty acids on the degree of lipid peroxidation in the human body. Design: A randomised cross-over study. Subjects and interventions: Nineteen healthy moderately hyperlipidemic subjects (six women and 13 men, age 50 AE 8 y and body mass index (BMI) 24.5 AE 2.6 kg=m 2 ) were given a rapeseed oil-based diet (RO) and a control diet (SAT) rich in saturated fatty acids during two consecutive 4 week periods separated by a 4 week wash-out period. Biomarkers of lipid peroxidation and antioxidants were analysed in plasma and urine. Results: No significant differences in plasma or urinary levels of free 8-iso-prostaglandin F 2a , plasma total 8-isoprostaglandin F 2a plasma hydroperoxides or plasma malondialdehyde were observed between the RO and SAT diets (P ¼ 0.14 -0.95). A higher concentration of serum g-tocopherol was detected after the RO diet compared to the SAT diet (P < 0.001), whereas the serum a-tocopherol concentration and plasma antioxidative capacity did not differ between the two test diets. The total cholesterol, LDL cholesterol and LDL=HDL ratio were lower after the RO diet compared to the SAT diet (P < 0.001), while HDL cholesterol and total triglyceride levels were similar after the two diets. Conclusion: These results suggest that a rapeseed oil-based diet rich in a-linolenic acid does not seem to increase the degree of lipid peroxidation in plasma and urine compared to a diet rich in saturated fats. This is possibly due to a sufficient content of antioxidants in the rapeseed oil diet to increase circulating concentrations of antioxidants that may protect unsaturated fatty acids from oxidation.

Χημική Ανάλυση Φυτικού Προϊόντος Και Μελέτη Της Επίδρασής Του Στην Τροποποίηση Των Λιπιδίων Του Αίματος Πειραματόζωων

“…Ο σημαντικότερος ρόλος τους αναφέρεται στην παρεμβολή τους στο μηχανισμό οξείδωσης της LDL, ο οποίος γνωρίζουμε ότι αποτελεί το προηγούμενο στάδιο της επικάθισης των οξειδωμένων LDL στα τοιχώματα των αρτηριών(87). Το τελικό αποτέλεσμα της χορήγησης των ω-3 λιπαρών οξέων αφορά στη μείωση των θανατηφόρων καρδιακών ή εγκεφαλικών επεισοδίων ασθενών με έμφραγμα του μυοκαρδίου, όπως φαίνεται από τα στοιχεία της μελέτης GISSI(88).Όσον αφορά στο λινελαϊκό (ω-6) και στο α-λινολενικό (ω-3) οξύ, τα οποία έχουν παρόμοια δράση κατά των παραγόντων κινδύνου για την πρόκληση στεφανιαίας νόσου(89), φαίνεται ότι η αντιοξειδωτική τους δράση επιδρά αρνητικά στο ρυθμό οξείδωσης των σωματιδίων LDL(90).Ασφαλώς, η υπερκατανάλωση όλων των λιπαρών οξέων προκαλεί αύξηση των λιπιδίων του πλάσματος, και, επειδή δεν έχει ακριβώς διευκρινισθεί αν η ευεργετική επίδραση των ω-3 και ω-6 λιπαρών οξέων οφείλεται σε αυτά καθεαυτά ή στο ότι αντικαθιστούν τα κορεσμένα λιπαρά οξέα, συνιστάται η λελογισμένη χρήση τους (π.χ. 1% των συνολικών θερμίδων από α-λινολενικό οξύ)(28,55).…”