A Case with Systemic Sclerosis Following Exposure To Silica and Vibration

Abstract

Sistemik skleroz, deri ve iç organlarda; inflamatuar, vasküler ve sklerotik değişikliklerle karakterize otoimmun bir hastalıktır. Sınırlı ve diffüz sistemik skleroz olarak iki alt tipi mevcuttur. Etiyolojisi kesin olarak bilinmemekle birlikte patogenezinde vasküler hasar, fibrozis gelişimi, genetik ve immunolojik faktörlerin etkili olduğuna ilişkin çeşitli çalışmalar bulunmaktadır. Ayrıca, kemokin reseptörü (CXCR 2), tümör nekrotizan faktör (TNF 863A), interlökin (IL-10), tümör büyüme faktörü beta (TGF beta), anjiotensin dönüştürücü enzim (ACE), fibrilin genlerindeki polimorfizm de hastalık oluşumunda suçlanan faktörler arasındadır. Seropozitif otoantikorlar immuniteyi, Raynaud fenomeni ve tırnak yatağındaki telenjiektaziler ise vaskülopatiyi destekleyen anlamlı değişiklikler arasındadır (1, 2). Silika, organik solventler, pudra, vinil klorid, formaldehid gibi kimyasal ajanlar, seramik hammaddeleri ve vibrasyon da etiyolojide suçlanan ve çoğunlukla mesleki olarak maruz kalınan faktörlerdir (3, 4). Silika, yer kabuğunda yoğun olarak bulunan bir mineraldir. Kristal ve amorf şekilleri olmakla birlikte doğada yaygın olarak bulunan, kristal formudur. Kazma, delme, tünel açma gibi silika teması olan meslek çalışanlarında silikozis gelişim riskinin daha yüksek olduğu bildirilmektedir (2). Silika tozları, insan organizmasında birtakım immunolojik değişimlere yol açabilmektedir. Bunların en iyi tanımlananları antinükleer antikor (ANA) ve romatoid faktör (RF) pozitifliğidir. Eşlik eden bağ dokusu hastalıkları arasında romatoid artrit ve skleroderma daha sık gözlenmekle birlikte, sistemik lupus eritematozus da görülebilmektedir (3, 5, 6).