“…To samo ma miejsce, gdy uwzględni się pieniądz endogeniczny (stwarzany przez banki) i możliwości zaciągania długów przez pracowników u kapitalistów, a także instytucjonalne możliwości oszczędzania, jakie mają pracownicy. Odchodząc zatem od wyobrażeń zrównoważonego wzrostu okazuje się, że oszczędności pracowników nie dość, że są obojętne, to są szkodliwe dla wzrostu, również, gdy przybierają postać nadmiernych odsetek płaconych przez pracowników od zaciągniętych długów [Palley, 1996[Palley, , 2005[Palley, , 2012Charles, 2007;Dutt, 2016].…”