Good practices for physical restraint in intensive care units: integrative review

Abstract

Objectives: to describe the available evidence on indications, complications, care and alternative strategies in the use of physical restraint in adult patients in Intensive Care Units. Methods: an integrative review conducted in the LILACS, Nursing Database, Índice Bibliográfico Español en Ciencias de la Salud, Scopus and CINAHL databases and the PubMed portal, in the period from June to August 2018. Results: the final selection was of 19 articles, from which the indications, complications, care and alternative strategies were extracted. The studies were conducted between the years 2003 and 2018, with a predominance of the United States; they were mostly classified (58%) in level 6 evidence, being performed by nurses, with multi-professional participation of psychologists, pharmacists, physicians, and nurses. Conclusions: the most common practices regarding physical restriction were described, and the need for the elaboration and implementation of protocols on intervention to support decision making was observed.

Moral Dilemmas Regarding Physical Restraints in Intensive Care Units: Understanding Autonomy, Beneficence, Non-Maleficence and Justice in the Use of Physical Restraints

“…It was necessary for the elaboration and implementation of protocols on intervention to support decision making was observed. 51 According to the Irish Mental Health Commission (2014), the principles and requirements that support physical restraint must be specified in an organisation’s guidelines to standardise and monitor nursing practices and ensure that treatment goals can be achieved. 52 Only in this way can the binding treatment goals exceed the side effects of restraints use; 53 otherwise, illegal behaviour may result in abuse resulting from the use of physical restraints.…”

Yoğun Bakımda Çalışan Hemşirelerin Fiziksel ve Kimyasal Tespit Uygulamalarındaki Bilgi, Tutum ve Becerileri

“…Çalışmaya katılan hemşirelerin, %45.4'ünün 26-30 yaş grubu arasında olduğu, %74.1'inin kadın; %64.8'inin bekar; %54.6'sının gelirinin gidere eşit; %79.6'sının çocuğunun olmadığı; %63'ünün lisans mezunu olduğu; %79.6'sının koroner yoğun bakımda çalıştığı; %59.3'ünün meslekte 1-5 yıl arasında çalıştığı; %50.9'unun haftalık 50 saat ve üzeri çalıştığı; %62'sinin bir günde 3-4 hasta baktığı; %78.7'sinin hasta merkezli çalıştığı; %40.7'sinin işinden memnun olmadığı bulunmuştur (Tablo 1). 12,13 . Özdelikara ve Kaya (2018); kısıtlamanın uygun şekilde yapıldığında ve bazı protokollere uyulduğunda hastanın iyileşme sürecine fayda sağlayacak bir uygulama olduğunu ve kısıtlama uygulayacak olan hemşirelerin kısıtlama dönemini iyi yönetmeleri için yasal yükümlülüklerinin bilincinde olmaları gerektiğini savunmuştur 7 .…”

“…Kahraman ve Erden (2016)'in yapmış olduğu çalışmada ise; stres, deliryum, ajitasyon gibi faktörlerin ve hatta buna bağlı olarak gelişen planlanmamış ekstübasyonun hastaların hastanede yatış süresini uzatan ve tedavi sürecini engelleyen durumlar olduğu, bunların yetersiz fiziksel ve kimyasal tespitten kaynaklandığı belirtilmiştir 11 . Literatür incelendiğinde yapılan çalışmalarda, bakım ve tedavinin sürdürülmesi, hasta konforunun ve güvenliğinin sağlanması gibi amaçlarla kullanılan tespit uygulamaları, kullanılan materyallerin uygunsuz kullanılması, doğru teknik kullanılmaması ya da prosedürlere uyulmaması gibi sebeplerle yoğun bakım hastalarında olumsuz sonuçlara sebep olabilmektedir 12,13 . Bazı durumlarda hayat kurtarıcı olabilen ve hastanın güvenliği için kullanılması gereken tespit uygulamalarının, kullanılması gereken durumları, kontrendikasyonları ve komplikasyonları bilinerek yalnızca mecburi durumlarda kullanılması için politikalar geliştirilmeli ve personele eğitim verilmelidir 14 .…”