Καταγραφή Του Χρόνου Διάβασης Της Τροφής Από Το Ανώτερο Πεπτικό Πριν Και Μετά Λαπαροσκοπική Επιμήκη Γαστρεκτομή

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ: Η επιμήκης γαστρεκτομή είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη χειρουργική επέμβαση που οδηγεί στην απώλεια βάρους καθώς και στην βελτίωση του μεταβολικού προφίλ του ασθενούς. Πρόσφατα δεδομένα αποδεικνύουν την ταχύτερη μετεγχειρητική γαστρική κένωση, αλλά δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής λεπτομερείς μελέτες σχετικά με τις προκαλούμενες μεταβολές στην συνολική κινητικότητα του ανωτέρου πεπτικού και κυρίως του λεπτού εντέρου. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει τις διαφορές στην κινητικότητα του γαστρεντερικού μεταξύ λεπτόσωμων και παχύσαρκων και τις διαφορές που προκύπτουν στην κινητικότητα μετά την επιμήκη γαστρεκτομή.ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Εξετάστηκαν 21 παχύσαρκοι ασθενείς και 17 λεπτόσωμοι μάρτυρες μετά την κατανάλωση ενός ημιστερεού ραδιοσημασμένου γεύματος. Το γεύμα αποτελούνταν από 120 gr αυγά ομελέτα τηγανισμένα με 10 gr βούτυρο και δυο φέτες λευκό ψωμί (120 gr) και 150 ml νερό. Το γεύμα αυτό περιείχε 358 Kcal που αντιστοιχούσαν σε 50% λίπος, 30% υδατανθρακες και 20% πρωτεϊνες. Το ασπράδι των αυγών που χρησιμοποιήθηκαν σημάνθηκε με 1 mCi 99mTc θειούχο κολλοειδές. Μετά την ολοκλήρωση του γεύματος λήφθηκαν ταυτόχρονα πρόσθιες και οπίσθιες εικόνες και την χρήση γάμμα κάμερας διπλής κεφαλής. Οι στατικές εικόνες είχαν διάρκεια ενός λεπτού και λαμβάνονταν κάθε 10 λεπτά για τις πρώτες δύο ώρες και κάθε 30 λεπτά μετά από αυτές μέχρι τον εντοπισμό ανιχνέυσιμων κρούσεων στο τυφλό. Η μελέτη ολοκληρώθηκε στις 6 ώρες για όλους τους συμμετέχοντες. Για κάθε μέτρηση υπολογίστηκε ο γεωμετρικός μέσος και στη συνέχεια καταγραφηκαν οι ακόλουθες παράμετροι γαστρεντερικής κινητικότητας και συγκρίθηκαν οι διαφορές τους μεταξύ των μελετούμενων ομάδων: 10% γαστρική κένωση (ΤG lag), 50% γαστρική κένωση (ΤG ½), χρόνος μέγιστης εντερικής πλήρωσης (Τ Int max), χρόνος τελικού ειλεού 10%, χρόνος διάβασης από το δωδεκαδάκτυλο στον τελικό ειλεό (T DIt), χρόνος έναρξης πλήρωσης τυφλού (T Cf in) και χρόνος διάβασης της ειλεοτυφλικής βαλβίδας (T ICVt).ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η γαστρική κένωση παρουσιάζει μια τάση να είναι πιο αργή στους λεπτόσωμους σε σχέση με τους παχύσαρκους (Tlag 17.1 vs 15.5 min, p=0.19 and TG ½ 73.4 vs 61.7, p=0.07) αλλά δεν πληρείται το κριτήριο της στατιστικής σημαντικότητας. Ο χρόνος συσσώρευσης της τροφής στο λεπτό έντερο είναι σημαντικά βραδύτερος στους λεπτόσωμους σε σχέση με τους παχύσαρκους (T Int max 174.0 vs 141.5, p<0.05) και η έναρξη πλήρωσης του τυφλού ξεκινά πιο αργά (T Cf in 223.0 vs 182.0, p<0.05) ενώ δεν υπάρχουν διαφορές στον χρόνο διάβασης της ειλεοτυφλικής βαλβιδας (ICVt 101.0 vs 102.0, p=0.62).Αντίθετα σημαντικές αλλάγές στην κινητικότητα παρατηρήθηκαν στους παχύσαρκους μετεγχειρητικά , με περαιτέρω επιτάχυνση της γαστρικής πλήρωσης (TG lag 8.4 vs 15.5 min, p<0.05 and TG ½ 49.1 vs 61.7,p<0.05), της συσσώτερυσης της τροφής στο λεπτό έντερο (T Int max 110 vs 141.5 min, p<0.05) και του χρόνου διάβασης του λεπτού εντερου (DTIt 62.6 vs 71.8 min, p<0.05), που προκαλεί ταχύτερη άφιξη το γεύματος στον τελικό ειλεό (T Il 10% 78.0 vs 95.0, p<0.05). Ταυτόχρονα μετεγχειρητικά προκαλείται σημαντική επιβράδυνση της έναρξης πλήρωσης του τυφλού (T Cf in 210 vs 182 min, p<0.05) και της διάβασης της ειλεοτυφλικής βαλβίδας (ICVt 126 vs 102 min, p<0.05).Συγκρίνοντας τις μετεγχειρητικές αλλάγές στους παχύσαρκους με τους λεπτόσωμους μάρτυρες οι περισσότερες παράμετροι κινητικότητας επιταχύνθηκαν σημαντικά από τη επιμήκη γαστρεκτομή με αποτέλεσμα την ταχύτερη γαστρική κένωση (Tlag 17.1 vs 8.4 min, p<0.05, and TG ½ 73.4 vs 49.1, p<0.05), ταχύτερη συσσώρευση της τροφής στο λεπτό έντερο (T Int max 174.0 vs 110.0, p<0.05), ταχύτερη διάβαση δια του λεπτού εντερου (DTIt 103.4 vs 62.6 min, p<0.05) και ταχύτερη άφιξη στον τελικό ειλεό (T Il 10% 120.0 vs 78.0, p<0.05),ενισχύοντας πάρα εξαλέιφοντας τις προϋπάρχουσες διαφορές μεταξύ παχύσαρκων και λεπτόσωμων.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από τις παραμέτρους κινητικότητας μόνο η συγκέντρωση της τροφής στο λεπτό έντερο και η έναρξη πλήρωσης του τυφλού βρέθηκε σημαντικά ταχύτερη στους παχύσαρκους σε σύγκριση με τους λεπτόσωμους, ενώ η κένωση του 50% του περιεχομένου του στομάχου έδειξε μια ισχυρή τάση για ταχύτερη κένωση στους παχύσαρκους. Αυτός ο ταχύτερος ρυθμός κίνησης δια του γαστρεντερικού συστήματος των παχύσαρκων θα μπορούσε να συμβάλει σε μειωμένο αίσθημα κορεσμού και διατροφικές συνήθειες που προκαλούν και διατηρούν την παχυσαρκία. Η λαπαροσκοπική επιμήκης γαστρεκτομή ενώ επιταχύνει την κένωση του στομάχου και την διάβαση του λεπτού εντερου από τα ημιστερρεά. καθυστερεί την έναρξη πλήρωσης του τυφλού και την διάβαση δια της ειλεοτυφλικής βαλβίδας. Αυτή η καθυστέρηση στην περιοχή της ειλεοτυφλικής είναι η μόνη παράμετρος που άλλαξε μετεγχειρητικά με τέτοιο τρόπο ώστε να εξαλείφονται οι διαφορές από τους λεπτόσωμους. Έτσι η προκαλούμενη πρώιμη και παρατεταμένη επαφή της τροφής με το βλεννογόνο του περιφερικού λεπτού εντέρου, μπορεί να ερμηνεύσει τα μεταβολικά αποτελέσματα της επέμβασης πρίν από την σημαντική απώλεια βάρους. Αυτά τα ευρήματα διαλευκάνουν περαιτέρω το μηχανισμό δράσης της λαπαροσκοπικής επιμήκους γαστεκτομής και τονίζουν τον σημαντικό μεταβολικό ρόλο της περιοχής της ειλεοτυφλικής βαλβίδας.