Two Studies Examining the Error Theory Underlying the Measurement Model of the Verbal Aggressiveness Scale

Abstract

Meta‐analysis indicates moderate correlations between the Verbal Aggressiveness Scale (VAS) and other self‐report measures but near‐zero correlations with behavioral measures. Accurately interpreting correlations between the VAS and other variables, however, requires an examination of the untested error theory underlying the measurement model for the VAS. In two separate studies, the results of single‐factor correlated uniqueness confirmatory factor analytic models revealed a pattern of significant error covariances indicating that VAS item scores are confounded by systematic error attributable to multiple unspecified latent effects. After pruning the item sets, we identified 4 items that were free of latent variable influences other than trait verbal aggressiveness. Implications for interpreting the verbal aggressiveness literature are discussed along with recommendations for revising the VAS.

Measuring the Construct of Warranting Value and Testing Warranting Theory

“…Using both a college sample (Study 1) and a nationally representative sample of U.S. adults (Study 2), we provide evidence for the validity and reliability of four scales that researchers can use to measure perceptions of information control. As emphasized by Beatty, Pascual-Ferra, and Levine (2015), sound measures are needed to develop and test theory: “Scholars interested in clear delineation of relationships between constructs rely on construct validity estimates to link measures to the underlying constructs” (p. 77). Our results indicate that the General Warranting Value Scale and the specific scales can function as a starting point for more directly testing and advancing warranting theory.…”

Επικοινωνιακά Χαρακτηριστικά Στην Εκπαίδευση

“…Σύμφωνα με έρευνες οι μαθητές/τριες εμφανίζουν ορισμένη ικανότητα στην έκφραση επιχειρημάτων για την υπεράσπιση της άποψής τους (Anderson, Chinn, Chang, Waggoner, & Yi, 1997;Clark & Delia, 1976;Eisenberg & Garvey, 1981;Kline & Oseoff-Varnell, 1993;Orsolini, 1993;Stein & Miller, 1993) και στην κατανόηση της δομής ενός επιχειρήματος (Chambliss & Murphy, 2002), αφού η τάση των μαθητών/ριών να προσεγγίζουν ή να αποφεύγουν έναν διάλογο αποτελεί την επιχειρηματολογική τους ικανότητα (Beatty, Pascual-Ferra, & Levine, 2015). Η επιχειρηματολογία περιλαμβάνει ένα διάλογο μεταξύ δύο τουλάχιστον πλευρών που εκφράζουν διαφορετικές ιδέες, με αποτέλεσμα οι μαθητές/ριες να αντιλαμβάνονται ότι η κάθε σκέψη και άποψη μπορεί να διαφέρει από το αποδεκτά αναγνωρισμένο (Zhou, 2010).…”

“…Αναμφίβολα, η εκπαίδευση δύναται να βοηθήσει τα άτομα να αναπτύξουν και να βελτιώσουν την επιχειρηματολογική τους ικανότητα (Rancer et al, 1997;Beatty et al, 2015), καθώς η επιχειρηματολογία ως επί το πλείστον θεωρείται ένα σταθερό χαρακτηριστικό προσωπικότητας (Infante & Rancer, 1982;Littlejohn & Foss, 2008).…”