The adjuvant therapy of pemphigus. An update

Bystryn, J. C.

doi:10.1001/archderm.132.2.203

Cited by 149 publications

(248 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

233

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…3,6,11 In our cutaneousinvolved patients, higher controlling doses led to earlier initial tapering. Nearly all groups recommend slower tapering below Here we propose a 50%-off tapering principle for glucocorticoid use in PV; namely, a 50% reduction on daily dose from each previous year, which results in a logarithmic curve that slows down (Fig.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 68%

Yearly reduction of glucocorticoid dose by 50% as tapering schedule achieves complete remission for 124 pemphigus vulgaris patients

Wang

Gao

Yang

et al. 2015

The Journal of Dermatology

View full text Add to dashboard Cite

Glucocorticoids are the first-line treatment for pemphigus vulgaris. Among 140 patients receiving systemic glucocorticoids, 124 patients achieved complete remission off or on a prednisone dose of ≤10 mg/day or less for 6 months or more. The mean average steroid controlling doses were 0.65, 0.62, 0.80, 1.08 and 1.38 mg/kg per day for the mucosal-dominant patients and the mild, moderate, severe and extensive cutaneous-involved patients, respectively (P < 0.001). The mean durations of the initial tapering after controlling doses started were 77.98, 48.78, 31.74 and 28.83 days when the disease was controlled with doses of 40 mg/day or less, 45-60 mg/day, 65-80 mg/day and more than 80 mg/day for the cutaneous-involved types, respectively (P < 0.005). Of the patients, 79.51% achieved complete remission within 3 years, 98.36% within 5 years and all within 6 years, which corresponded to a 50% yearly reduction of glucocorticoid dose. These successfully treated patients indicate that a severity-tailored initial dose of glucocorticoids, an initial tapering duration based on the initial dose and a subsequent 50% yearly tapering regimen may cure pemphigus vulgaris within 3-6 years.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 68%

Yearly reduction of glucocorticoid dose by 50% as tapering schedule achieves complete remission for 124 pemphigus vulgaris patients

Wang

Gao

Yang

et al. 2015

The Journal of Dermatology

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Jej leczenie wymaga długotrwałego stosowania preparatów immunosupresyjnych aż do uzyskania pełnej remisji klinicznej i negatywizacji zjawisk immunologicznych. Metodą z wyboru jest stosowanie glikokortykosteroidów (GKS) w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi, głównie azatiopryną, ewentualnie mykofenolanem mofetyfu lub cyklofosfamidem [2][3][4].…”

Section: Wprowadzenieunclassified

Does chronic corticosteroid therapy affect the concentration of 25(OH)D 3 in the serum of patients with pemphigus?

Chmielnicka¹,

Woźniacka²,

Torzecka³

2014

View full text Add to dashboard Cite

StreSzczenieWprowadzenie. Pęcherzyca jest dermatozą pęcherzową o podłożu autoimmunologicznym, cechującą się występowaniem autoprzeciwciał skierowanych przeciw antygenom desmosomalnym. Jest to cięż-ka, potencjalnie zagrażająca życiu choroba skóry, wymagająca długo-trwałego przyjmowania preparatów kortykosteroidowych w wysokich dawkach. Terapia ta wiąże się z ryzykiem pojawienia się różnych objawów niepożądanych. Glikokortykosteroidy (GKS) upośledzają absorpcję wapnia z przewodu pokarmowego, zwiększają jego utratę z moczem, hamują syntezę 25-hydroksycholekalcyferolu w wątrobie i 1,25-dwuhydroksycholekalcyferolu w nerkach. Właściwe zaopatrzenie organizmu w witaminę D ma fundamentalne znaczenie w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej, modulowaniu odpowiedzi immunologicznej, jak również w procesie wzrostu i różnicowania komó-rek. Niedobór jej aktywnych metabolitów nie tylko przyczynia się do osteomalacji i osteoporozy, lecz także może zwiększać ryzyko rozwoju wielu różnych chorób, m.in. cukrzycy typu 1, zespołu metabolicznego, chorób sercowo-naczyniowych, a jednocześnie wpływać na przebieg choroby autoimmunologicznej, jaką jest pęcherzyca. Wyniki. W grupie chorych na pęcherzycę stężenie 25(OH)D 3 było niż sze od zalecanego poziomu (tj. 30-80 ng/ml) u 24 (82,8%) osób, w tym u 5 (17,2%) stwierdzono hipowitaminozę, u 9 (31,1 %) niedobór, a u 10 (34,5%) deficyt. W tej populacji pacjentów średnie stężenie 25-hydroksycholekalcyferolu wynosiło 17,2 ng/ml i było niższe w porów-naniu z grupą kontrolną o 19,0 ng/ml, tj. o 52,5%. Wykazana różnica w rozkładzie tej cechy była znamienna statystycznie (p < 0,001). Wnioski. Prawidłowa suplementacja witaminą D jest istotna w trakcie prowadzenia długotrwałej terapii pęcherzycy lekami immunosupresyjnymi i może się przyczynić do zmniejszenia ryzyka jej wystąpienia u osób o pewnych predyspozycjach genetycznych. Results. In patients with pemphigus the concentration of 25(OH)D 3 was lower than the recommended level (30-80 ng/ml) in 24 (82.8%) persons, including 5 patients (17.2%) who had hypovitaminosis, 9 (31.1%) with deficiency, and 10 (34.5%) with a deficit. In this patient population, the mean 25(OH)D 3 concentration was up to 52.5% lower than in the control group. The demonstrated difference in the distribution of this trait was statistically significant (p < 0.001). Conclusions.Proper supplementation of vitamin D is not only important for long-term treatment with immunosuppressive drugs, but it can also help to reduce the risk of its occurrence in people with certain genetic predispositions.

show abstract

“…Systemic corticosteroids are the most useful drugs for the treatment of PV, first used for this purpose by thorn et al and popularized by Costello et al and lever and white. 26 Since their introduction, the mortality associated with PV has declined, and is now estimated to be 5-15%. However, several patients develop severe adverse effects from prolonged administration of high doses of systemic corticosteroids.…”

Section: Corticosteroidsmentioning

confidence: 99%

Pemphigus Vulgaris: An Insight on Conventional and Emerging Treatment Modalities

Hasan¹,

Khan²,

Sherwani³

et al. 2013

Int. Res. J. Pharm.

View full text Add to dashboard Cite

According to Sir William Osler, Mouth is the mirror of the body which reflects systemic diseases. The oral mucosa may be affected by a variety of mucocutaneous diseases and oral lesions may occur first or very early in several muco-cutaneous disorders. Pemphigus is a group of potentially life threatening, chronic auto immune disorder characterized by epithelial blistering affecting muco-cutaneous surfaces. Autoantibodies in pemphigus vulgaris are directed against desmoglein in epithelial desmosomes, and the immune deposits result in intra-epithelial splitting (acantholysis). Oral lesions in the form of blisters and erosions are the first to manifest, and diagnosis is made by positive nikolsky's sign, coupled with characterstic histopathology and immunofluorescent features. Corticosteroids form the mainline of treatment, but adjuvant and newer therapies are also been used at an increasing rates. This article deals about the etiopathogenesis, clinical characterstics, diagnosis and treatment strategies for pemphigus vulgaris.

show abstract

The adjuvant therapy of pemphigus. An update

Cited by 149 publications

References 0 publications

Yearly reduction of glucocorticoid dose by 50% as tapering schedule achieves complete remission for 124 pemphigus vulgaris patients

Yearly reduction of glucocorticoid dose by 50% as tapering schedule achieves complete remission for 124 pemphigus vulgaris patients

Does chronic corticosteroid therapy affect the concentration of 25(OH)D 3 in the serum of patients with pemphigus?

Pemphigus Vulgaris: An Insight on Conventional and Emerging Treatment Modalities

Contact Info

Product

Resources

About