Prevalence of depression in patients with type 2 diabetes mellitus and its association with fasting blood sugar levels, in an urban area of Kancheepuram district, Tamil Nadu

Abstract

INTRODUCTIONDiabetes mellitus is a group of metabolic disorders characterized by chronic hyperglycemia associated with disturbances of carbohydrate, fat and protein metabolism due to absolute or relative deficiency in insulin secretion and/or action.1 It is categorized into type 1 and type 2 diabetes mellitus. Type 1 Diabetes mellitus usually manifests before adulthood and accounts for about 5% of the cases. It arises through the autoimmune destruction of pancreatic beta cells, which leaves the patient with severe insulinopenia and extreme hyperglycemia. Type 2 diabetes mellitus (T2DM usually manifests in later adult life and accounts for about 95% of all cases. It develops mainly through a combination of insulin resistance and defective beta cell function. T2DM if not treated adequately, can lead to micro-vascular complications affecting the retina, renal glomerulus and the peripheral ABSTRACT Background: Type 2 diabetes mellitus (T2DM) and depressive disorders are among the major health problems in our community. Chronic medical conditions, like diabetes are affectively stressful for patients and may influence pathophysiologic mechanisms as well as mood. This can lead to depression and poor prognosis of T2DM. This study was done to assess the prevalence of depression among T2DM patients and its association with glycemic control. Methods: This descriptive cross sectional study was carried out among 300 T2DM patients attending Urban Health Training Center (UHTC), Anakaputhur, which belongs to the urban field practice area of our institution. Fasting Blood Sugar levels (FBS) were assessed retrospectively from their medical records; and they were screened for depression by administering the nine items, "Patient Health Questionnaire -9". Results: Of the 300 T2DM patients, 54% were females. The mean age of the participants was 53±9.7 years. 31% of the study participants had fasting blood sugar (FBS) levels above 125 mg/dl. Depression was present in 39.7% of the individuals, among which, 17.3% had mild depression, 13% had moderate depression, 6.7% had moderately severe depression and 2.7% had severe depression. Depression was found to be significantly associated with increasing fasting blood sugar levels, diabetic complications, female gender and diabetic treatment. Conclusions: This study shows that depression is highly prevalent among T2DM patients and is associated with poor prognosis, as reflected by poor glycemic control (FBS) and the occurrence of diabetic complications. So screening and counselling for depression among T2DM patients have to be carried out for optimum control and treatment of T2DM.

ภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร จังหวัดปราจีนบุรี

“…(31) (44) ศึ กษาความชุ กของภาวะซึ มเศร้ าในผู ้ ป่ วยชนิ ดที ่ 2 จาก systemic Review และ Meta-analysis จ านวน 51,331 คน พบว่ าความชุ กของภาวะซึ มเศร้ าในผู ้ ป่ วยเบาหวาน ชนิ ดที ่ 2 เท่ ากั บร้ อยละ 17.6 สู งกว่ า เมื ่ อเที ยบกั บบุ คคลทั ่ วไปที ่ ไม่ มี โรค ร้ อยละ 9.8 [17.6 vs. 9.8%, OR = 1.6, 95%, confidence interval (CI) 1.2-2.0] อย่ างมี นั ยส าคั ญทางสถิ ติ Sherita Hill Golden และคณะ (37) ศึ กษาความชุ กภาวะซึ มเศร้ าในกลุ ่ มผู ้ ป่ วยเบาหวานชนิ ด ที ่ 2 จ านวน 702 คน ในคลิ นิ กผู ้ ป่ วยเบาหวานที ่ Johns Hopkins Hospital ความชุ กของภาวะ ซึ มเศร้ าที ่ เกิ ดขึ ้ นในปั จจุ บั นอดี ต และทั ้ งปั จจุ บั นหรื ออดี ตของภาวะซึ มเศร้ าระดั บน้ อย ร้ อยละ 4.3% (95%CI:0.9-.2%),9.6% (95%CI:3.9-15.9%),13.9% (95%CI:7.7-21.2%), ภาวะซึ มเศร้ าระดั บมาก ในปั จจุ บั น อดี ต และทั ้ งปั จจุ บั นหรื ออดี ตร้ อยละ 5.0% (95%CI:7.7-1.9-9.4%), 12.0% (95%CI:6.1-19.5%), 17.0% (95%CI:10.1-24.8%) ความชุ กของภาวะซึ มเศร้ าระดั บน้ อย และภาวะซึ มเศร้ า ระดั บมากมี ความสั มพั นธ์ กั บภาวะวิ ตกกั งวลอย่ างมี นั ยส าคั ญทางสถิ ติ Kristen Shireyและคณะ (45) ศึ กษาภาวะซึ มเศร้ าในกลุ ่ มผู ้ ป่ วยเบาหวานของคลิ นิ กที ่ ดู แล ผู ้ ป่ วยเบาหวานทางฝั ่ งตะวั นตกของประเทศเคนย่ าเกี ่ ยวกั บความชุ กของภาวะซึ มเศร้ าในผู ้ ป่ วย เบาหวานจ านวน 253 คน พบว่ าความชุ กของภาวะซึ มเศร้ าในเพศหญิ ง ร้ อยละ27 และความชุ กของ ภาวะซึ มเศร้ าในเพศชาย ร้ อยละ 15 (p=0.023) วรั ทยา ทั ดหล่ อ (46) ศึ กษาปั จจั ยการท านายภาวะซึ มเศร้ าในผู ้ ป่ วยเบาหวานชนิ ดที ่ 2 ในเขต ชุ มชนเมื องจั งหวั ดชลบุ รี มารั บบริ การ ณ คลิ นิ กโรคเบาหวาน จ านวน 262 ราย พบว่ า สั มพั นธภาพใน ครอบครั ว ความรู ้ สึ กมี คุ ณค่ าในตนเองอยู ่ ในระดั บปานกลางถึ งมากร้ อยละ 39.9 ระยะเวลาการเป็ น เบาหวาน จ านวนโรคร่ วม สั มพั นธภาพในครอบครั ว การดู แลตนเอง สามารถร่ วมกั นท านายภาวะ ซึ มเศร้ าในผู ้ ป่ วยเบาหวานชนิ ดที ่ 2 ได้ ร้ อยละ77 (R 2 =77, p<.001) นพรั ตน์ ไทยแท้ (6) (61) และคณะศึ กษาการใช้ ส่ วนประกอบของชะเอม (Licorice) ในการยั บยั ้ งการดู ด กลั บของซี โรโทนิ น (Inhibiton of Re-uptake) ผลการศึ กษาพบว่ า การใช้ สมุ นไพรชะเอมลดภาวะ ซึ มเศร้ าได้ ในกลุ ่ มหญิ งที ่ ใกล้ หมดประจ าเดื อน และวั ยหมดประเดื อนได้ ในภาวะซึ มเศร้ า ตั ้ งแต่ ระดั บ เล็ กน้ อยถึ งปานกลาง Alizadeh Z (62) (28) ธิ ติ พั นธ์ ธานี รั ตน์ (41) และ Collins M.M. (31) ซึ ่ งได้ ท าการศึ กษาความชุ ก ของภาวะซึ มเศร้ าในผู ้ ป่ วยชนิ ดที ่ 2 โดยใช้ แบบประเมิ น HADS พบความชุ กของภาวะซึ มเศร้ า ร้ อยละ 19 ร้ อยละ 28 และร้ อยละ 32 ตามล าดั บ ขณะที ่ Anantha Eashwar V.M (34) (40) Leonard E. (66) ชลวิ ภา สุ ลั กขณานุ รั กษ์ (51) และจุ ฑารั ตน์ บุ ณวั ฒน์ พบว่ า ผู ้ ป่ วยเบาหวานที ่ มี อายุ มากขึ ้ นมี โอกาสเกิ ดโรคเบาหวานได้ สู งขึ ้ น และนอกจากนี ้ ยั งพบว่ ามี การศึ กษา ของ E. Foran. A Hannigan.และL.Glynn (33) (36) ศึ กษา ปั ญหาครอบครั วและหน้ าที ่ ของครอบครั วผู ้ ป่ วยเบาหวานชนิ ดที ่ 2 ที ่ คลิ นิ กผู ้ ป่ วยนอกโรงพยาบาล ชุ มชน พบว่ าการท าหน้ าที ่ ของครอบครั ว มี ความสั มพั นธ์ กั บภาวะซึ มเศร้ า ภาวะวิ ตกกั งวล และระดั บ น้ าตาลในเลื อดของผู ...…”