Position of Mandibular Condyles during Stabilization Splint Wearing

Abstract

The purpose of this study was to determine the position of mandibular condyles during wearing of stabilization splints with different thickness. Two stabilization splints were made for 10 completely dentate participants. First splint was made with minimal 1 mm distance at molar area between the upper and lower teeth, while the second splint was made 3 mm higher than the first splint. Condylar position measurements during splint wearing were done using ultrasound jaw tracking device with six degrees of freedom at the antero-posterior (x), vertical (y) and lateral (z) axes. Linear deviation values were calculated from the values of the Cartesian coordinate system. The mean value of linear deviation between the habitual occlusion and the occlusion with stabilization splint made at 1 mm distance in molar area was 2.04±1.18 mm, while with stabilization splint made 3 mm higher than the first one it was 2.32±1.24 mm. Independent samples T test did not confirm statistically significant difference in deviation values between the splints of different thickness. Raising stabilization splint height does not change significantly the position of the condyle within the temporomandibular joint. Higher condylar distraction in the temporomandibular joint cannot be expected with 'thicker' stabilization splint.

Temporomandi̇bular Eklem Hastaliklarinda Okluzal Spli̇nt Çeşi̇tleri̇ni̇n Kullanimi : Derleme

“…Stabilizasyon splinti teriminden de anlaĢılacağı gibi, splintin amacı mandibulayı maksillaya karĢı stabilize etmektir. 34 Stabilizasyon splinti, geçici ve çıkarılabilerek ideal tıkanma sağlayan sert bir akrilikten yapılan bir apareydir. 27 Bu aparey genellikle ilgili arkta diĢlerin okluzal ve insizal yüzeylerini kaplayan, karĢıt arkın diĢleriyle kesin okluzal temas yaratan sert akrilikten yapılmıĢ çıkarılabilir bir cihazdır.…”

“…12,35 Splint tedavisi ile ideal bir tıkanıklığın sağlanması anormal kas aktivitesini azaltır ve nöromüsküler denge oluĢturur. 27,34 Stabilizasyon splinti genellikle çeĢitli tiplerde TMD'lerin tedavisinde ve gece bruksiziminin diĢler üzerindeki etkisinin önlenmesinde yaygın olarak kullanılmasına rağmen, etki mekanizması belirsiz ve tartıĢmalı kalmaktadır. [36][37][38] Endikasyonları; Stabilizasyon apareyi, özellikle uyandıktan sonra meydan gelen ağrı daha kötüyse, mastikatuar miyalji ve TME artraljisi için en etkilidir.…”

“…Alt çeneyi klik sesinin duyulmadığı geçici bir terapötik pozisyonda tutmak ve böylece diskin yeniden konumlandrılmasını sağlamaktır. 34 Ġdeal olarak normal doku adaptasyonu gerçekleĢtikten sonra, splint kondilin MS (muskuloskeletal pozisyon) pozisyonunu almasına ve adapte olarak fibröz dokular üzerinde ağrısız bir Ģekilde iĢlev görmesine izin verecek Ģekilde elimine edilir. 12 Bu splintin endikasyonu için öncelikli tanısal test; hastadan mandibula protrüzyondayken açıp kapatması istenildiğinde klik sesinin kaybolup kaybolmadığını belirlemekdir.…”

“…Eğer mandibula anterior konuma getirildiğinde klik sesi kayboluyorsa ARS endikedir. 34 Bu pozisyon, fossada normal fonksiyonun kurulabilmesi için daha uygun bir kondil-disk iliĢkisi sağlar. Amaç, disk giriĢim bozukluklarıyla iliĢkili belirti ve semptomları ortadan kaldırmaktır.…”

“…Tedavide maksimum baĢarı için bu splint tipi 3 ay ve 24 saat boyunca kullanılmalı, ardından splinti kullanmadığı döneme geçiĢi ise, kontrollü, kademeli bir Ģekilde takip edilmelidir. 34 3) ÖN ISIRMA PLAĞI (Anterior Bite Plane)…”