Osteonecrosis of the Mandible or Maxilla Associated with the use of New Generation Bisphosphonates

Farrugia, Matthew; Summerlin, Don‐John; Krowiak, Edward; Huntley, Tod; Freeman, Stephen B.; Borrowdale, Richard; Tomich, Charles E.

doi:10.1097/01.mlg.0000187398.51857.3c

Cited by 149 publications

(106 citation statements)

References 18 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…[21][22][23] Cerrahi olarak rezeksiyon, sert ve yumuşak doku greftleri ile rekonstrüksiyon yapılmasına rağmen osteonekroz alanlarının daha fazla şiddetlendiği rapor edilmiştir. 24 Bazı araştırmacılar hiperbarik oksijen tedavisinin (HPO) başarılı olduğunu belirtmelerine rağ-men bazı araştırmacılar ise HPO'nun başarı sağlama-dığını belirtmiştir. [25][26][27][28] Teriparatidin, bifosfonatın aksine osteoklastların aktivasyonunu bozmadan kemik yapım-yıkım olaylarını sağlayarak sağlıklı kemik oluşumuna katkısı olacağını düşünülmektedir.…”

Section: Bifosfonat Ile Ilişkili Osteonekroz Tedavisinde Kullanımıunclassified

Teriparatid [paratiroid hormon (1-34)] ve diş hekimliği

Keskinruzgar¹,

Yanık²,

Aras³

et al. 2015

Acta Odontol Turc

View full text Add to dashboard Cite

ÖZETTeriparatid kemik kalitesini ve kemik yoğunluğunu arttırmak amacıyla paratiroid hormunundan elde edilen yeni bir ajandır. Paratiroid hormon, kalsiyum ve fosfat metabolizmasını düzenleyererek kemik yapımından sorumlu tutulmaktadır. Teriparatidin osteoporoz hastalarında antirezorptif ajanlara alternatif bir tedavi olması güncel bir konudur. Kemik mineral dansitesinin düşük veya kemik kitlesinin kalitesiz olduğu durumlarda kemik yıkımını engelleyen bu ajanın diğer antirezorptif ajanlardan farklı olarak kemik üzerindeki anabolik etkisi belirtilmiştir. Teriparatidin mekanizmasında, osteoklastlar uyarılarak kemik yıkımının başlatıldığı, diğer bir taraftan ise osteoblastların uyarıldığı belirtilmiştir. Teriparatidin bu özelliği bazı araştırmacıları bu ajanı osteoporoz dışındaki bifosfonat ile ilişkili osteonekroz vakalarında ve periodontal kemik defektlerinde kullanmaya yöneltmiştir. Yapılan araş-tırmalarda teriparatidin klinik olarak ciddi bir yan etkisinin rapor edilmemesine rağmen kemik üzerindeki anabolik etkisinden dolayı osteosarkom riski vurgulanmıştır. Buna karşın, yapılan klinik araştırmalarda böyle bir durum bildirilmemiştir. Literatürde, yeni bir ajan olan teriparatid ile ilgili az sayıda vaka mevcuttur. Bu ilacın uzun dönem etkilerini belirleyebilmek için bu konuda daha çok prospektif randomize çalışmalara ihtiyaç vardır. Dolaşımdaki serum kalsiyum düzeylerindeki herhangi bir azalma reseptörler aracılığıyla paratiroid bezini uyarır ve PTH salınımını artırır. PTH osteoklastik aktiviteyi uyarır, renal tubüllerde kalsiyum geri emilimini artırır, bu durum aynı zamanda renal fosfat kaybına da neden olur.4 Dolaylı yoldan ise 1-alfa-hidroksilaz enziminin uyarılmasıyla 1.25 dihidroksi vitamin D artışını sağlayıp bağırsakta kalsiyum ve fosfat emilimini arttırır. 5Tüm bu etkiler PTH'nin kalsiyum metabolizmasının dü-zenlenmesinden sorumlu olduğunu kanıtlar niteliktedir.Teriparatidin genel metabolizmasının ve atılımının tamamen açıklanamamasına karşın, PTH'nin periferal metabolizması karaciğerde spesifik olmayan enzimatik mekanizma ile gerçekleştiği ve bunu takiben atılımı ise böbrekler aracılığıyla gerçekleştiği düşünülmektedir. Teriparatid subkutan enjeksiyon ile daha yaygın absorbe edilir ve biyoyararlanım yaklaşık %95'tir.3 Enjeksiyondan sonra serumdaki en yüksek konsantrasyon değe-rine otuzuncu dakikalarda ulaşır. 6Teriparatidin yarılanma ömrü yaklaşık 1 saat olup yaklaşık 3 saat sonra konsantrasyonunda önemli azalmalar olur.7 Teriparatid uygulandıktan sonra serum kalsiyum seviyesi ise yaklaşık 2 saat sonra artmaya başlar, altıncı saatten sonra seviye azalır, en düşük seviyeler ise 16-24. saatlerdedir.

show abstract

Section: Bifosfonat Ile Ilişkili Osteonekroz Tedavisinde Kullanımıunclassified

Teriparatid [paratiroid hormon (1-34)] ve diş hekimliği

Keskinruzgar¹,

Yanık²,

Aras³

et al. 2015

Acta Odontol Turc

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…La plupart de ces études rapportent des cas uniques ou des séries de cas relativement peu importantes dont les résultats sont totalement contradictoires. Selon les publications, on arrive à l'une des conclusions suivantes : -l'OHB a un effet bénéfique sur le traitement des ONM [2,7,22,28,32,37,[50][51][52][53][54][55] entrainant une diminution de la taille et du nombre de foyers d'ostéonécrose, et une cicatrisation plus rapide ; -aucune conclusion n'est possible [9,31,56,57] ; -l'OHB n'a aucun impact bénéfique sur les ONM [20,[58][59][60][61][62][63][64].…”

Section: Résultats De L'utilisation De L'ohb Dans Le Traitement Des Ounclassified

Intérêt de l’oxygénothérapie hyperbare dans la prévention et le traitement des ostéonécroses des maxillaires dues aux bisphosphonates

Gunepin

Derache

Cathelinaud

et al. 2013

Med Buccale Chir Buccale

View full text Add to dashboard Cite

Résumé -Les bisphosphonates (BP) sont des inhibiteurs du remodelage osseux indiqués dans la prise en charge de pathologies malignes (myélome multiple, métastases de tumeurs solides, etc.) et bénignes (ostéoporose, maladie de Paget, etc.). Depuis 2003, un effet indésirable imputé à cette classe de médicaments est apparu dans la littérature : les ostéonécroses des maxillaires (ONM) induites par la prise de BP. Cliniquement, l'ONM se caractérise par une exposition d'os nécrotique qui persiste pendant plus de 8 semaines. En 2007, puis 2009, l'American Association of Oral and Maxillofacial Surgeons (AAOMS) a émis des recommandations destinées aux professionnels de santé pour prévenir et prendre en charge cet effet indésirable. Cependant, l'absence de thérapeutiques efficaces a poussé de nombreux auteurs à tester, en complément des thérapies proposées par l'AAOMS, des traitements expérimentaux au nombre desquels figure l'oxygénothérapie hyperbare (OHB). D'un point de vue théorique, l'étiopathogénie des ONM n'étant pas connue, l'impact de l'OHB sur les mécanismes de survenue de cette pathologie reste hypothétique. D'un point de vue clinique, les avis divergent sur l'intérêt de l'utilisation de l'OHB dans le traitement des ONM. Cependant, les résultats préliminaires de deux essais cliniques contrôlés et randomisés en cours aux Etats-Unis laissent à penser que l'OHB pourrait trouver de nouvelles indications en chirurgie orale dans le traitement mais aussi la prévention des ONM.Abstract -Interest of hyperbaric oxygen therapy in the prevention and treatment of bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaws. Bisphosphonates (BP) have been used since 1960s for their capability to alter the mechanism of bone resorption and remodeling. Intravenous (IV) BP are effective in the treatment and management of cancer-related conditions including hypercalcemia of malignancy, skeletal-related events associated with bone metastases in the context of solid tumors such as breast cancer, prostate cancer and lung cancer, and management of lytic lesions in the setting of multiple myeloma. Oral BP are used to treat osteoporosis and osteopenia. In 2003, oral and maxillofacial surgeons first recognized and reported cases of non-healing exposed bone in the maxillofacial region in patients treated with IV bisphosphonates. This adverse effect was called BONJ for bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaws. Clinically, BONJ is defined by an exposed bone in the maxillofacial region that has persisted for more than 8 weeks. So far, the etiopathogenesis of BONJ remains

show abstract

“…Em relação à osteonecrose de mandíbula, que vem sendo relatada com o uso de bisfosfonato, não existe referência na literatura de que esta complicação ocorra com o ácido zoledrônico na dose usada no tratamento da doença de Paget. Tem-se observado apenas em doses altas usadas nos pacientes com doença malígna (36,37). Não é aconselhável seu uso em pacientes com comprometimento renal grave (clearance de creatinina < 30 ml/min).…”

Section: Tratamentounclassified

Tratamento da doença de Paget óssea: importância do ácido zoledrônico

Griz

Colares

Bandeira

2006

Arq Bras Endocrinol Metab

View full text Add to dashboard Cite

RESUMOA doença de Paget é uma doença esquelética, de distribuição monostótica ou poliostótica, podendo ser causada por uma infecção viral e/ou fatores genéticos. É caracterizada por um aumento da remodelação óssea, resultando em anormalidade da arquitetura óssea. A excessiva reabsorção óssea osteoclástica, seguida secundariamente de aumento da atividade osteoblástica, leva à substituição do osso normal por osso desorganizado, aumentado, e com estrutura enfraquecida, propensa a deformidades e fraturas. A doença de Paget pode ser diagnosticada através de exames radiológicos, cintilografia e exames bioquímicos. O objetivo primário do tratamento é reduzir a dor e o risco do aparecimento das complicações a longo prazo. Atualmente dispõe-se de drogas anti-reabsortivas potentes, as quais controlam a reabsorção óssea e proporcionam uma grande melhora no tratamento. O ácido zoledrônico, um bisfosfonato de última geração, tem a vantagem de maior potência e remissão mais prolongada, além de um tempo de infusão curto. Paget's disease is a localised monostotic or polyostotic bone disease of unknown origin. It may be caused by a slow viral infection and/or genetic factors. It is characterised by increased bone remodelling and an initially excessive osteoclastic bone resorption, followed by a secondary increase in osteoblastic activity, leading to replacement of the normal bone by a disorganized, enlarged, and weakened osseous structure prone to deformities and fractures. The disease may be diagnosed by radiography, scintigraphy and biochemical tests. The primary aim of treatment is to reduce pain and risk of developing long-term complications. Potent antiresorptive drugs are now available, which control the increased bone remodelling and have led to a dramatic improvement in treatment. Zoledronic acid, a new generation of bisphosphonates, has the advantage of great potency and long duration of remission and a short infusion time. A DOENÇA DE PAGET FOI DESCRITA pela primeira vez em 1877 pelo médico inglês Sir James Paget (1). É uma doença óssea localizada, monostótica ou poliostótica, caracterizada por um aumento da remodelação óssea, resultando em anormalidade da arquitetura óssea. A excessiva reabsorção óssea osteoclástica, seguida secundariamente de aumento da atividade osteoblástica, leva à substituição do osso normal por revisão Tratamento da Doença de Paget Óssea: Importância do Ácido Zoledrônico

show abstract

Osteonecrosis of the Mandible or Maxilla Associated with the use of New Generation Bisphosphonates

Cited by 149 publications

References 18 publications

Teriparatid [paratiroid hormon (1-34)] ve diş hekimliği

Teriparatid [paratiroid hormon (1-34)] ve diş hekimliği

Intérêt de l’oxygénothérapie hyperbare dans la prévention et le traitement des ostéonécroses des maxillaires dues aux bisphosphonates

Tratamento da doença de Paget óssea: importância do ácido zoledrônico

Contact Info

Product

Resources

About