Nadir bir septorinoplasti komplikasyonu: tek taraflı periorbital subkutanöz amfizem

Abstract

Sayın Editör,Cerrahi amfizem deri altı dokularda hava ya da gaz bulunmasıdır ve genellikle solunum sistemi veya yemek borusu travması ile ilişkilidir 1 . Rinoplasti operasyonu sırasında periorbital subkutanöz amfizem nadir bir komplikasyondur. Genelde konservatif yaklaşımlar ile kendiliğinden iyileşir ancak yine de hematom, anjioödem, alerjik reaksiyonlar, özefagus rüptürü ve enfeksiyon gibi diğer komplikasyonlardan ayırmak gereklidir 2,3 . Bu yazıda estetik rinoplasti sırasında gelişen periorbital subkutanöz amfizem vakası tartışılmıştır. 20 yaşında kadın hasta burunda şekil bozukluğu nedeniyle kliniğimize başvurdu. Daha önce geçirilmiş ameliyat ya da travma öyküsü yoktu. Endotrakeal entübasyon sonrası 4 ampul 1/1 dilüe Jetokain (lidokain HCL 20 mg/ml + epinefrin 0,0125 mg/ml) lokal anestezisi sonrasında açık rinoplasti tekniğine uygun olarak transkolumellar insizyonla operasyona başlandı. Nazal dorsum cildi eleve edildi. Septum kaudalinden eksizyon ve septoplasti yapıldı. Dorsal hump törpülendi. 9 mm'lik chisel ile median osteotomi, 4 mm'lik chisel ile lateral osteotomiler yapıldı. Tipplasti sonrası kolumella tekrar sütüre edildi. Operasyon yaklaşık olarak 1 saat 45 dakika sürdü. Eksternal nazal splint uygulanırken hastanın sol üst göz kapağında hızlı gelişen yaygın bir şişlik fark edildi (Resim 1). Palpasyon ile krepitasyon veren ve oldukça yumuşak olan şişlik periorbital cilt altı amfizem olarak değerlendirildi ve herhangi bir müdahalede bulunulmadı. Hasta anestezi ekibine devredildi. Postoperatif dönemde buz uygulanması yapılan hastada ertesi sabah amfizemin tamamen rezorbe olduğu gözlendi (Resim 2). Resim 1. Nazal splint uygulamasından hemen önce: sol üst göz kapağında subkutanöz amfizem. Resim 2. Postop 20. saat: Amfizemin rezorbe olduğu görülüyor Rinoplasti; orbital kanama, enoftalmi, ekzoftalmi, periorbital selülit ve körlük gibi ciddi orbital ve periorbital komplikasyonlara neden olabilir 4 . Akut orbital-periorbital komplikasyonların çoğu lateral osteotomilerle ilişkilidir. Osteotomiyi takiben oluşan medial orbital duvar hasarı paranazal sinüslerden havanın orbitaya girmesine izin verdiği için yüksek retrobulbar basınç, orbita sıkışması ve nihayetinde