Między teorią a praktyką: kierunki polityki zagranicznej Indonezji w XXI wieku oraz jej pozycja w stosunkach międzynarodowych z perspektywy koncepcji państw średniej rangi

Abstract

Współcześnie zarówno naukowa, jak i publicystyczna debata o stosunkach międzynarodowych w regionie Azji i Pacyfiku w dużej mierze jest zorientowana na analizę najważniejszych państw tego obszaru, tj. Chińskiej Republiki Ludowej i Stanów Zjednoczonych, w kontekście wzrastającej rywalizacji między nimi.Mniejszą uwagę w analizach politycznych w regionie poświęca się tzw. państwom średniej rangi 1 (ang. middle powers) oraz ich znaczeniu dla ewolucji ładu Indo--Pacyfiku 2 (a tym samym także porządku globalnego), mimo że są jego istotnymi elementami. Państwa średnie definiuje się jako grupę państw o statusie słabszym niż mocarstwowy, ale jednocześnie odgrywające aktywną rolę w polityce międzynarodowej 3 . Tak sformułowana pozycja tych krajów siłą rzeczy powoduje, że są one widocznymi podmiotami w systemie międzynarodowym.Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie koncepcji państw średniej rangi na gruncie nauki o stosunkach międzynarodowych na przykładzie jednego z wiodących państw średnich w regionie -Republiki Indonezji. Ze względu na strategiczne położenie geograficzne, aspiracje do roli politycznego lidera Azji Południowo-1 W artykule przyjęto tłumaczenia "państwa średnie" i "państwa średniej rangi". 2