Measurement of lateral plateau depression and lateral plateau widening in a Schatzker type II fracture can predict a lateral meniscal injury

Wei

Eur J Orthop Surg Traumatol

2015

The goal of this study was to assess the incidence of soft tissue injury in the tibial plateau fracture by magnetic resonance image (MRI) and reveal the relationship between the articular widening/depression and the risk of meniscus and ligament disorder. A total of 54 patients with tibial plateau fracture were indicated for operative intervention. Soft tissue injuries were assessed by MRI. Meniscus, anterior/posterior cruciate ligaments and medial/lateral collateral ligaments injuries on MRI were evaluated. The articular widening/depression was measured in picture archiving and communication systems. Schatzker classification of fracture types was not significantly associated with soft tissue injuries. The rates of soft tissue injury in types IV and II (respectively, 85.7 and 74.1 %) were higher than those in other types. The meniscus injury was the most common soft tissue damage, and the incidence of meniscus injury was 55.6 %. When LPDCT and LPWCT were, respectively, about 7.6 mm and 10.1 mm and LPDX-ray and LPWX-ray, respectively, 5.6 and 7.4 mm, more attention should be paid on the collateral and cruciate ligament injuries in types I, II and III. Furthermore, when LPWCT and LPWX-ray were, respectively, about 10.3 and 8.6 mm, the collateral and cruciate ligaments were susceptible to injury in types IV and V. In conclusion, tibial plateau fracture can occur high morbidity of soft tissue injury, including meniscus and ligament disorder. X-ray and CT scan had different predicting standards for soft tissue injury, and the articular widening/depression in the tibial plateau was associated with meniscus and ligament injuries.

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Section: Radiographic Measurementsmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 2 more Smart Citations

The distinct prediction standards for radiological assessments associated with soft tissue injuries in the acute tibial plateau fracture

Wei

Eur J Orthop Surg Traumatol

2015

Ulus Travma Acil Cerrahi Derg

“…Tip II kırıklardaki bu farklılığın kırık paterninden kaynaklandığını düşünmekteyiz. [18,30] Schatzker tip I kırık minimal deplase kama şeklinde kırık olup sıklıkla genç hasta gurubundadır. Schatzker tip II kırık ise valgus zorlanmasıyla depresyonun eşlik ettiği, beraberinde de ligament ve menisküs yaralanmalarının eşlik ettiği ileri yaş osteoporozlu hastalarda görülen bir kırık tipidir.…”

Section: Introductionunclassified

The İmpact of Obesity on the Outcomes of the Patients that Operated due to Schatzker Type I and II ?

Çeçen

Gülabi

Pehlivanoğlu

et al. 2015

ÖZET AMAÇ: Schatzker tip I ve tip II tibia plato kırıklarında tedavi sonuçlarının klinik ve radyolojik olarak değerlendirilmesi ve bu sonuçlara vücut kitle indeksinin (VKİ) etkisinin araştırılması. BULGULAR: Schatzker tip II olgularda Rasmussen klinik skorları ile yaş arasında ters yönde %48.4 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunduğu saptandı (p<0.01). GEREÇ VE YÖNTEM: SONUÇ:Tip II kırıklarda obez hastaların klinik ve radyolojik sonuçları normal kilosu olan hastalara göre kötü olarak bulundu. Obezite kısa sürede çözümlenebilecek bir sorun olmadığı için bu gurup hastalarda tedavi başarısını artırmanın, ancak yakın takip ve rehabilitasyonun yeterince yapılması ile mümkün olabileceğini düşünmekteyiz.Anahtar sözcükler: Rasmussen skalası; tibia plato kırıkları; VKİ. GİRİŞObezite, görülme sıklığı giderek artan önemli bir toplumsal sağlık sorunu olmaya başlamıştır. [1,2] Vücut kitle indeksi (VKİ) tüm vücut ağırılığının (kilogram), kişinin boy uzunluğunun (metre) karesine bölünmesi sonucu (kg/m 2 ) olarak ölçülür. 30 kg/m 2 üstü kişiler obez olarak kabul edilir. Obezitenin, kişilerin genel sağlık durumları üzerine olumsuz etkileri daha önce birçok yazar tarafından bildirilmiştir.[3] Ortopedik cerrahide de spinal, diz ve kalça operasyonları sonrası obezitenin olumsuz etkileri gösterilmiştir. Obezitenin, perioperatif ve ameliyat sonrası yara problemleri ve DVT riskini artırdı-ğı görülmüştür. Weinlein JC ve ark. yapmış oldukları geriye dönük olgu-kontrol çalışmasında femoral şaft kırığı nedeniyle intramedüller çivileme yapılan hastalarda obezitenin, ameliyat sonrası morbidite üzerinde etkisi olduğunu göstermişlerdir. [4] Ancak yapmış olduğumuz İngilizce literatür taramasında VKİ ile plato tibia kırıkları arasındaki korelasyonu gösteren makale saptanmamıştır.Tibia lateral platosunu etkileyen Schatzker tip I ve tip II kı-rıklar, eklem içi kırıklar olup, eklem içi yaralanmalar da, kırığa eşlik edebilir. [5][6][7][8][9] Tedavide amaç, stabil, ağrısız ve fonksiyonları tam diz elde edilmesidir. Düşük enerjiyle oluşan tibia plato kırıklarında, konservatif tedavi yöntemleri yeterli olabilirken, yüksek enerjili travmalar sonrası oluşan plato kırıklarında eksternal fiksatör, açık redüksiyon ve internal tespit tek başına yapılabildiği gibi bunların bir arada kulanımları da mümkündür. Schatzker tip I ve tip II tibia kırıkları, birçok olguda vidalarla veya destek plakları kullanılarak başarılı şekilde tespit edilebilmektedir. [10,11] Özellikle obez bireylerde osteoartrit gelişim riskini unutmamak ve eklem içi kırıklarda iyi redüksiyonu sağ-lamak önemlidir. [12] Bu çalışmadaki amacımız son yıllarda sanayi, yüksekten düşme ve trafik kazaları sonucu sık rastlamış olduğumuz lateral tibia plato Schatzker tip I ve tip II kırıkların cerrahi (açık redüksiyon ve plak vida ile osteosentezi yapılmış) sonuçları üzerine VKİ etkisini araştırmaktı. Hipotezimiz ise VKİ≥ 30 kg/m 2 olan has-

Defining the width of the normal tibial plateau relative to the distal femur: Critical normative data for identifying pathologic widening in tibial plateau fractures

et al. 2018

Tibial plateau widening in the setting of fracture is an indication for surgical treatment, and restoring width is an important goal of surgery. In order to identify and correct pathological widening, the width of the normal tibial plateau must first be defined. The aim of this study was to establish normative data for the width of the tibial plateau relative to the distal femur to enable surgeons to identify and correct pathological widening in the setting of tibial plateau fracture. Fifty-one uninjured anteroposterior (AP) knee radiographs and 11 XR and CT scans of lateral tibial plateau fractures were retrospectively reviewed. The distances measured included maximal distal femoral width, femoral articular width, tibial articular width, and lateral plateau widening. On average, lateral plateau widening was +0.02 ± 2.03 mm, indicating that the most lateral aspect of the tibial plateau is collinear with the most lateral aspect of the lateral epicondyle of the femur. In the fracture population, average widening was 7.13 ± 3.59 mm on XR and 6.57 ± 3.34 mm on CT, with an absolute difference between XR and CT of 1.19 ± 0.66 mm. In conclusion, this study is the first to define the radiographic anatomy of the proximal tibia quantitatively. In the setting of tibial plateau fracture, residual widening of 2.1 mm could be within normal variation. However, the authors consider widening >2.1 mm pathological. These values can be used for assessing pathological widening of tibial plateau fractures. Clin. Anat. 31:688-692, 2018. © 2018 Wiley Periodicals, Inc.