Yönelim (orientation) ise eklem yüzeyinin, ilgili kemiğin anatomik veya mekanik ekseni ile olan ilişkisini ifade eder. Bu ilişkiyi tanımlamak için mekanik ve anatomik kemik eksenleri kullanılır. Mekanik eksen, bir uzun kemiğin, proksimal ve distal eklemlerinin orta noktalarını birleştiren çizgidir. Anatomik eksen ise kemik diyafizinin orta noktalarının birleştirilmesi ile oluşan, uzun aksını ifade eden çizgidir. Kalça, diz ve ayak bileği eklemlerinin uzunlamasına yerleşimlerinin fizyolojik durumda olmaması "kötü dizilim" (malalignment) olarak tanımlanır. Bir uzun kemiğin eklem yüzeyinin aynı kemiğin anatomik eksenine göre fizyolojik konumunun bozulması ise "kötü yönelim" (maloryantasyon) olarak tanımlanır. [1][2][3] D eformite, normal anatomiden sapma olarak tanımlanmaktadır. Bu sapma, uzunluk, rotasyon, angulasyon veya translasyon şeklinde olabilir. Deformite analizinin amacı, bu sapma ya da sapmaların yönünün ve miktarının tanımlanması ve tedaviye yol göstermesidir. Deformite planlaması, hastanın öykü ve fizik muayenesi ile başlar. Tedavide yol gösterici tek etken ölçülen normal dışı değerler değildir. Deformitenin arkasındaki patogenez ve hasta beklentileri de aynı derecede öneme sahiptir.Deformite analizinde iki önemli kavram bulunur: Dizilim ve yönelim. Dizilim (alignment), kalça, diz ve ayak bileğinin frontal plandaki eksenini tanımlar.