“…Τα αποτελέσματα αυτά συμπίπτουν με μια σειρά μελετών στις οποίες αξιοποιήθηκαν ανοιχτές και κλειστές ερωτήσεις (σε συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια) αναφορικά με την εμπλοκή των υποκειμένων ή τρίτων σε αντιδεοντολογικές πρακτικές (Αβραμίδου, 2014• Andrews, Smith, Henzi, & Demps, 2007• Arce Espinoza & Monge Najera, 2014• Bamford & Sergiou, 2005• Chuda, Navrat, Kovacova, & Humay, 2012• Deckert, 1993• Honny, Gadbury-Amyot, Overman, WilkinsKristi, & Petersen, 2010• Leonard et al, 2014• McCabe, 1992• Oran et al, 2015• Perry, 2010• Pickard, 2006• Schrimsher et al, 2011• Szabo & Underwood, 2004• Wan et al, 2011• Williams et al, 2012. Η ίδια εικόνα διαμορφώθηκε στις έρευνες στο πλαίσιο των οποίων έγινε έλεγχος των εργασιών φοιτητών για τη διερεύνηση της ολίσθησης σε πρακτικές πλαγιαρισμού (Αβραμίδου, 2014• Bilic-Zulle, Azman, Frkovic, & Petrovecki, 2008• Bilic-Zulle, Frkovic, Turk, Azman, & Petrovecki, 2005• Ellery, 2008• Gilmore, Strickland, Timmerman, Maher, & Feldon, 2010• Goh, 2013• Guerin & Picard, 2012• Moore, 2014• Pecorari, 2003• Vieyra, Strickland, & Timmerman, 2013. Ενδεικτικά, ορισμένες μορφές πλαγιαρισμού οι οποίες εντοπίστηκαν στις εργασίες είναι ο αυτοπλαγιαρισμός (Goh, 2013), η αντιγραφή δευτερογενών πηγών (Moore, 2014• Pecorari, 2003, ο πλαγιαρισμός εικόνων (Αβραμίδου, 2014), η ανεπαρκής παράφραση (Ellery, 2008• Gilmore et al, 2010• Moore, 2014• Vieyra, Strickland, & Timmerman, 2013, η αντιγραφή χωρίς παραπομπή…”