Purpose The incidence, patient features, risk factors and outcomes of surgery-associated postoperative acute kidney injury (PO-AKI) across different countries and health care systems is unclear. Methods We conducted an international prospective, observational, multi-center study in 30 countries in patients undergoing major surgery (> 2-h duration and postoperative intensive care unit (ICU) or high dependency unit admission). The primary endpoint was the occurrence of PO-AKI within 72 h of surgery defined by the Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO) criteria. Secondary endpoints included PO-AKI severity and duration, use of renal replacement therapy (RRT), mortality, and ICU and hospital length of stay. Results We studied 10,568 patients and 1945 (18.4%) developed PO-AKI (1236 (63.5%) KDIGO stage 1500 (25.7%) KDIGO stage 2209 (10.7%) KDIGO stage 3). In 33.8% PO-AKI was persistent, and 170/1945 (8.7%) of patients with PO-AKI received RRT in the ICU. Patients with PO-AKI had greater ICU (6.3% vs. 0.7%) and hospital (8.6% vs. 1.4%) mortality, and longer ICU (median 2 (Q1-Q3, 1–3) days vs. 3 (Q1-Q3, 1–6) days) and hospital length of stay (median 14 (Q1-Q3, 9–24) days vs. 10 (Q1-Q3, 7–17) days). Risk factors for PO-AKI included older age, comorbidities (hypertension, diabetes, chronic kidney disease), type, duration and urgency of surgery as well as intraoperative vasopressors, and aminoglycosides administration. Conclusion In a comprehensive multinational study, approximately one in five patients develop PO-AKI after major surgery. Increasing severity of PO-AKI is associated with a progressive increase in adverse outcomes. Our findings indicate that PO-AKI represents a significant burden for health care worldwide. Supplementary Information The online version contains supplementary material available at 10.1007/s00134-023-07169-7.

Bu çalışmada geleneksel heparin rejimi ile yağsız vücut ağırlığına göre hesaplanan heparin doz rejimi yeterli antikoagülasyonun sağlanması ve perioperatif kanama ile ilişkili komplikasyonlar açısından karşılaştırıldı. Ça lış ma pla nı: Bu prospektif, tek kör, randomize çalışmaya Haziran 2016-Ocak 2017 tarihleri arasında kardiyopulmoner baypas ile elektif kapak ameliyatı yapılan toplam 100 erişkin hasta (42 erkek, 58 kadın; ort. yaş 52.7 yıl; dağılım, 22-84 yıl) alındı. Kardiyopulmoner baypas öncesinde heparin dozu, aktüel vücut ağırlığına göre (n=50) ve yağsız vücut ağırlığına göre (n=50) olmak üzere 4 mg/kg olarak ayarlandı. Kardiyopulmoner baypasa başlanması için minimum aktive pıhtılaşma zamanı hedef değeri 480 sn. olarak kabul edildi. Demografik ve hemodinamik veriler, heparin sonrası aktive pıhtılaşma zamanı, ek heparin ve perioperatif transfüzyon, ameliyat sonrası drenaj miktarları, yeniden ameliyatlar ve mortalite kaydedildi. Bul gu lar: Demografik veriler, kros klemp ve kardiyopulmoner baypas süreleri ve ameliyat sırası transfüzyon ihtiyacı gruplar arasında anlamlı düzeyde farklı değildi. Heparinin başlangıç ve toplam dozlarının yanı sıra toplam protamin dozu, aktüel vücut ağırlığı grubunda anlamlı düzeyde daha yüksekti. Ameliyat sonrası transfüzyon oranları da, bu grupta daha yüksekti. Yağsız vücut ağırlığı grubunda hiçbir hastada yeniden ameliyat gerekli olmaz iken, aktüel vücut ağırlığı grubunda üç hasta yeniden ameliyat edildi. So nuç: Çalışma sonuçlarımız kardiyopulmoner baypas sırasında yağsız vücut ağırlığına göre hesaplanan heparin doz titrasyonu ile yeterli antikoagülasyon sağlanabileceğini ve toplam heparin ve protamin dozlarının düşürülmesi ile ameliyat sonrası kanama ve kan ürünü transfüzyonu gereksinimin azaltılabileceğini göstermiştir. Anah tarsöz cük ler: Aktüel vücut ağırlığı; kan yönetimi; kardiyak anestezi; kalp cerrahisi; kardiyopulmoner baypas; heparin; yağsız vücut ağırlığı; protamin; tamponad.

ÖZ Amaç:Kardiyovasküler cerrahi sırasında near infrared spektroskopi (NIRS) GiriŞKardiyovasküler cerrahi sırasında near infrared spektroskopi (NIRS) ile serebral oksijen monitörizasyonu intraoperatif monitörler arasında kabul gören ve değeri gittikçe artan bir metotdur [1,2] . Koroner cerrahisi Araştırma

No abstract

Introduction In the perioperative period, regional analgesia techniques may play an increasingly important role in “Enhanced Recovery After Surgery (ERAS)” programs, as they can facilitate recovery. We hypothesized that Erector Spinae Plane (ESP) block could improve regional perfusion, thereby limiting blood lactate increase. Therefore, we aimed to evaluate the effect of ESP block on intraoperative blood lactate levels in patients scheduled for elective on-pump cardiac surgery with ERAS protocol. Methods A total of 68 adult patients scheduled for on-pump cardiac surgery were included. All patients were randomized to the ESP group and the non-ESP group. Blood lactate analyses were performed at intraoperative five-time points. C-Reactive protein (CRP) values were also measured. Results Blood lactate values were significantly lower in the ESP group than in the Non-ESP group, at the end of CPB [1.78 (1.23–2.78) mmol L−1 to 2.63 (1.70–3.12) mmol L−1] and during the sternal closure period [1.78 (1.27–2.42) mmol L−1 to 2.40 (2.14–2.80) mmol L−1] ( p = 0.039, p = 0.009). In addition, CRP values were significantly lower in the ESP group in the postoperative period [0.048 (0.036–0.105) g L−1 to 0.090 (0.049–0.154) g L−1] ( p = 0.035). Conclusions This study showed that preoperative bilateral single-shot ESP block significantly reduces intraoperative final blood lactate and postoperative CRP values. We consider that these results are related to the attenuation of intraoperative hypoperfusion and the alleviation of surgery-related postoperative inflammation. ERAS programs aim to achieve the rapid recovery of patients, a decrease in inflammation, and high-quality analgesia with less opioid consumption. Therefore, our results also prove that it is easier to reach the primary goals of ERAS programs with the application of ESP block in cardiac surgery.