Objective:Microleakage is still one of the most cited reasons for failure of resin composite restorations. Alternative methods to prevent microleakage have been investigated increasingly. The aim of this study is to evaluate the microleakage in Class V resin composite restorations with or without application of surface sealants with different filler content.Materials and Methods:Ninety-six cavities were prepared on the buccal and lingual surfaces with the coronal margins located in enamel and the cervical margins located in dentin. The cavities restored with an adhesive system (Clearfil SE Bond, Kuraray, Tokyo, Japan) and resin composite (Clearfil Majesty ES-2, Kuraray, Tokyo, Japan). Teeth were stored in distilled water for 24 h and separated into four groups according to the surface sealants (Control, Fortify, Fortify Plus, and G-Coat Plus). The teeth were thermocycled (500 cycles, 5–55° C), immersed in basic fuchsine, sectioned, and analyzed for dye penetration using stereomicroscope. The data were submitted to statistical analysis by Kruskal–Wallis and Bonferroni–Dunn test.Results:The results of the study indicated that there was minimum leakage at the enamel margins of all groups. Bonferroni–Dunn tests revealed that Fortify and GC-Coat groups showed significantly less leakage than the Control group and the Fortify Plus group at dentin margins in lingual surfaces (P < 0.05).Conclusion:The all surface sealants used in this study eliminated microleakage at enamel margins. Moreover, unfilled or nanofilled surface sealants were the most effective in decreasing the degree of marginal microleakage at dentin margins. However, viscosity and penetrability of the sealants could be considered for sealing ability besides composition.

No abstract

Amaç: Cam iyonomer simanlar; mine ve dentine kimyasal bağlanmaları, biyouyumlulukları, flor salınımı gibi spesifik özellikleri nedeniyle klinkte yaygın olarak kullanılırlar. Flor salınımına bağlı antikaryojenik potansiyelleri, restorasyonun klinik başarısını doğrudan etkileyen ve sekonder çürük gelişimini önleyen bir faktör olarak görülmektedir. Sekonder çürük oluşumuna neden olabilen diğer bir faktör de yüzey pürüzlülüğüdür. Materyalin yüzey kalitesi; plak birikimini ve buna bağlı olarak sekonder çürük oluşumunu etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı da cam iyonomer içerikli dört farklı restoratif materyallerin yüzey pürüzlülüklerinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmada dört farklı tipte cam iyonomer içerikli restoratif materyal; rezin modifiye cam iyonomer siman (Fuji II LC, GC), giomer (Beautifil, Shofu), amalgomer (Amalgomer CR, AHL) ve cam karbomer (GCP Glass Fill, GCP) kullanıldı. Her bir materyal için, 6 mm çapında ve 2 mm kalınlığında 16 tane disk şeklinde örnek, teflon kalıplar kullanılarak hazırlandı ve toplam 64 örnek elde edildi (n=64). Materyaller üretici firmaların önerileri doğrultusunda sertleştirildi. Hazırlanan örnekler, 24 saat süresince 37 °C’de, distile suda bekletildi. Örneklerin yüzey pürüzlülük testleri, profilometre cihazı (Mitutoyo SJ-210) ile yapıldı. Örneklerin merkezinden olmak üzere her bir örnekten 3 er adet ölçüm yapıldı ve yüzey pürüzlülük verileri (Ra) ölçüm değerlerinin aritmetik ortalaması alınarak hesaplandı. Verilerin istatistiksel değerlendirmesi için tek yönlü varyans analizi (one-way ANOVA) ve gruplar arasındaki farklılıklar için Bonferroni çoklu karşılaştırma testi yapıldı. İstatistiksel önemlilik düzeyi p&lt;0.05 olarak kabul edildi. Bulgular: Rezin modifiye cam iyonomer siman, giomer, amalgomer ve cam karbomerin yüzey prüzlülük değerleri (Ra) sırası ile; 0.30; 0.31; 0.48 ve 0.49 olarak bulundu. Amalgomer ile cam karbomer arasında (p=1,00) ve rezin modifiye cam iyonomer siman ile giomer arasında (p=1.00) istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Hem rezin modifiye cam iyonomer siman hem de giomer’in amalgomer ve cam karbomer ile arasında ise anlamlı bir farklılık bulundu (p=0.00). Sonuç: Bu çalışmanın ışığında, restoratif materyallerin rezin içeriğinin yüzey pürüzlülüğünü olumlu yönde etkilediği gözlenmiştir. Fakat, restoratif materyallerin yüzey özellikleri klinik performanslarının değerlendirilmesi için tek başına yeterli bir kriter değildir.

Background The no preparation technique which is a reversible form of treatment characterized by the absence of tooth tissue preparation and preserves the soft tissue architecture while preserving all natural tooth structures is indicated in cases where the tooth structure allows material to be added. The aim of this study is to evaluate the clinical performance and survival rates of indirect composite laminate veneers with no preparation after 7 years. Materials and methods A total of 80 indirect composite veneers were placed on maxillary anterior teeth in 35 patients (n = 80). Diastema (n = 64), wedge tooth anomalies (n = 9) and re-shaping (n = 7) were the main indications for veneer treatments. All laminate veneers were fabricated with an indirect microhybrid composite material (Gradia, GC Dental). No tooth preparation was performed. Light-cured resin cement (Choice 2, Bisco) was used to lute the veneers. Composite veneers were evaluated using Modified United States Public Health Service criteria. Survival rates of the veneers were calculated using Kaplan-Meier statistics. The data containing the results of the USPHS criteria at baseline, 2 years and 7 years was statistically analyzed using Wilcoxon Signed Rank test at the 0.05 level of significance. Results The overall survival rate was 91.3%. After 7 years, 7 absolute failures including 4 debonding (marginal adaptation, score 4) and 3 fractures (fracture of restoration, score 3) were noted. Color match was scored as 1 (n = 34) and 2 (n = 15). Slightly rough surfaces (41 of 73 laminates) and slight marginal discoloration (15 of 73 laminates) were noted. The overall scores after 84 months were significantly higher than the baseline scores for the marginal adaptation (p = 0.008), color match (p = 0.000), marginal discoloration (p = 0.000), surface roughness (p = 0.000), and fracture of restoration (p = 0.001) criteria. Conclusions In this study, indirect composite veneers without any preparation on maxillary anterior teeth showed acceptable performance in terms of both survival rate and quality of restorations. This procedure offers a predictable and successful treatment that ensures maximum preservation of the intact tooth.

No abstract