Aims and Objectives To reveal the existence of alarms in COVID‐19 intensive care units, where medical devices with alarm function are frequently used, the effects of alarms on nurses, especially their on‐the‐job performances and social lives, and their coping methods. Methodology/Methods This was a mixed design, including descriptive and qualitative research methods with two stages, and was carried out between March and April 2021. The study adhered to the STROBE checklist for cross‐sectional studies and the COREQ guidelines for qualitative studies. Setting Nurses in the COVID‐19 intensive care unit of a university hospital constituted the sample. 58 nurses participated in the quantitative data phase, and 18 nurses in the qualitative interviews. Results More than half of the nurses worked in the COVID‐19 intensive care unit for more than 5 months and overtime, and 87.9 had day and night shifts. The monthly income level of 65.5% was between the hunger and poverty lines, and 12.1 % received psychiatric support in the last 6 months. A positive and significant relationship was found between the mean score obtained from the alarm fatigue questionnaire and the level of discomfort felt due to the alarms (1–10 points) (p = 0.001). Five themes and thirty sub‐themes were emerged in the focus group interviews. Conclusion The number of alarms of the medical devices in the COVID‐19 intensive care units was more than the other intensive care units, resulting in fatigue in nurses. Since alarm fatigue is directly related to patient safety, the effective management of medical device alarms can reduce alarm fatigue and prevent potentially dangerous outcomes. Relevance to clinical practice Nurses care for patients with severe clinical conditions in COVID‐19 intensive care units. This situation caused them to be exposed to more alarms. Nurses should make efforts to reduce their alarm intensity.

No abstract

Dünya Sağlık Örgütü(DSÖ) verilerine göre kronik hastalıklarda tedaviye uyumsuzluk, bireylerin sağlığını ciddi derecede etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı günlük kısa mesaj(SMS) göndermenin hipertansif hastalarda kan basıncı kontrolü ve ilaç uyumu üzerine etkisini değerlendirmektir. Yöntem: Randomize kontrollü olan çalışmaya hipertansif olduğu bilinen hastalar dahil edilmiştir. Katılımcılar kontrol ve müdahale grubu olarak iki gruba ayrılmıştır. Müdahale grubuna iki ay boyunca SMS ile günlük hatırlatma mesajı yollanmıştır. Katılımcılardan ilk vizit ve son vizit öncesi bir haftalık kan basıncı(KB) takibi yapmaları istenmiştir ve her iki görüşmede de KB ölçümleri yapılmıştır. İlaç uyumu Modifiye Morisky Ölçeği ile değerlendirilmiştir. Grupların KB ölçümleri ve ilaç uyumları karşılaştırılmıştır. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 60 katılımcının 45'i kadın, 15'i erkekti, yaş ortalaması 55±11 yıl; ortalama beden kitle indeksi (BMI) 30±5 kg/m2; günlük kullandıkları ortalama tablet sayısı 4±2 adetti. İki grubun ilk vizit sırasında ölçülen ve ilk vizit öncesindeki haftalık KB ölçüm ortalamları birbirine benzer olarak bulundu. Buna karşılık müdahale grubunun son vizit sırasında ölçülen ve son vizit öncesindeki haftalık KB ölçüm ortalaması kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu. Ayrıca müdahale grubunun ilk-son vizit sırasında ölçülen ve vizitler öncesindeki haftalık KB ölçüm değişim ortalaması kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu. Kontrol grubunun antihipertansif ilaç uyumu %36,7 iken, müdahale grubunun antihipertansif ilaç uyumu %96,7 olarak bulundu. Sonuç: Günlük ilaç hatırlatıcı SMS göndermek, hipertansiyon hastalarında kan basıncı kontrolünü sağlama ve ilaç uyumunu arttırmada etkilidir.

Relationship between obesity and thyroid function in adults Erişkinlerde obezite ve tiroid fonksiyonu arasındaki ilişki (P<0.05) but there were no statistically significant differences between overweight and obese groups (P>0.05). Conclusion: This study is one of the few studies in the literature showing that there is no relationship between obesity and thyroid function.

No abstract